Το Επιμελητήριο
Θεσπρωτίας περιγράφει αναλυτικά το
γεγονός επισημαίνοντας ότι οι δύο
ανασφάλιστοι εργαζόμενοι κατά τον ΕΦΚΑ
ήταν συγγενικά πρόσωπα του ιδιοκτήτη
και τονίζοντας με έμφαση πως η Ραβενή
δεν είναι ούτε Μύκονος, ούτε Σαντορίνη…
Αναλυτικά
αναφέρει:
Με την παρούσα
επιστολή επιθυμούμε να σας ενημερώσουμε
για ένα σοβαρό θέμα που έχει δημιουργηθεί
στην περιοχή της Θεσπρωτίας, συνεπεία
ενός αδικαιολόγητου και υπέρογκου
προστίμου που επιβλήθηκε σε επιχείρηση
εστίασης (καφενείο) σε ακριτικό χωριό
της περιοχής. Συγκεκριμένα, μετά από
έλεγχο κλιμακίου της αρμόδιας υπηρεσίας
του ΕΦΚΑ – ο οποίος μάλιστα διενεργήθηκε
μεσάνυχτα – σε καφενείο στο χωρίο
Ραβενή, διαπιστώθηκε παράβαση αδήλωτης
εργασίας και επεβλήθη χρηματικό πρόστιμο
ύψους 21.000 ευρώ.
Εννοείται ότι δεν
αντιδρούμε στη διαδικασία και στην
εντατικοποίηση των ελέγχων για τον
εντοπισμό παραβάσεων της εργατικής και
ασφαλιστικής νομοθεσίας, οι οποίοι
πρέπει να συνεχιστούν κανονικά.
Επιτρέψτε μας όμως, τοποθετήσουμε τα
πράγματα για τον συγκεκριμένο έλεγχο,
στη σωστή τους βάση.
Κατ΄ αρχήν αναφερόμαστε
σε ένα καφενείο χωριού, που ουσιαστικά
ανήκει στην οικεία Αδελφότητα, η οποία
– αδυνατώντας να το λειτουργήσει
αποτελεσματικά – έχει επινοικιάσει τη
χρήση του σε ένα κάτοικο του χωριού,
ώστε να διασφαλιστεί η λειτουργία ενός
καφενείου, ιδιαίτερα τους θερινούς
μήνες, όπου επιστρέφουν οι απόδημοι για
να περάσουν τις διακοπές τους στην
ιδιαίτερή τους πατρίδα. Ο συμπατριώτης
που έχει αναλάβει αυτή την ευθύνη,
λειτουργεί το καφενείο έχοντας λάβει
όλες τις απαραίτητες άδειες και εγκρίσεις.
Τα πρόσωπα που
βρέθηκαν στην επιχείρηση ήταν συγγενικά,
χωρίς να λαμβάνουν οποιοδήποτε χρηματικό
αντίτιμο. Αυτοί ήταν οι … «ανασφάλιστοι
εργαζόμενοι» που εντόπισε το πόρισμα
των ελεγκτών.
Πέραν αυτού του
πραγματικού γεγονότος, υπάρχει και η
κοινωνική διάσταση του θέματος. Η Ραβενή
Θεσπρωτίας είναι ένα ορεινό ακριτικό
χωριό στην οροσειρά της Μουργκάνας, με
μεγάλη ιστορία, αλλά σοβαρά προβλήματα
τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω της
ερήμωσης και της εγκατάλειψης της
υπαίθρου από μόνιμους κατοίκους, οι
οποίοι αδυνατώντας να βρουν ικανοποιητικές
δουλειές, μεταναστεύουν στο εσωτερικό
ή και το εξωτερικό. Δεν είναι ούτε Κρήτη
ή Σαντορίνη Ρόδος, ούτε Μύκονος.
Η τοπική αυτοδιοίκηση
της περιοχής, η Αδελφότητα και οι κάτοικοι
του χωριού προσπαθούν τα τελευταία
χρόνια να επιτύχουν το ζωντάνεμα του
χωριού, τουλάχιστον την καλοκαιρινή
περίοδο, διοργανώνοντας εκδηλώσεις και
δημιουργώντας ευχάριστες συνθήκες
διαμονής για τους μετανάστες. Στο πλαίσιο
αυτό, εντάσσεται και η λειτουργία του
καφενείου, το οποίο αποτελεί μια
επιχείρηση που λειτουργεί όχι κυρίως
για να αποφέρει κέρδη στον ιδιοκτήτη
της, αλλά για να προσφέρει υπηρεσίες
στην τοπική κοινωνία.
Για τους ανωτέρω
λόγους παρακαλούμε να ενδιαφερθείτε
προσωπικά για το θέμα και να δοθούν οι
απαραίτητες οδηγίες στους ελεγκτικούς
μηχανισμούς, ώστε να γίνει αποδεκτή
τυχόν ένσταση που θα υποβληθεί για την
ακύρωση της απόφασης επιβολής του
εξοντωτικού και παράλογου αυτού
προστίμου. Πέραν των λόγων αυτών, η
απόφαση επιβολής προστίμου ύψους 21.000
ευρώ, αντίκειται στην αρχή της
αναλογικότητας, η οποία επιβάλλει την
λήψη μέτρων ανάλογων με τη βαρύτητα του
προβλήματος που επιχειρείται να επιλυθεί.
Δηλαδή, ακόμη και αν δεχθούμε ότι οι δύο
εθελοντές, συνιστούν περίπτωση αδήλωτης
εργασίας, η ποινή που επιβάλλεται δεν
έχει καμία σχέση με την ένταση της
παρέκκλισης από την τυπική νομιμότητα.
Εκτός όμως της τυπικής
νομιμότητας, υπάρχει και η κοινωνική
νομιμοποίηση μιας κατάστασης. Στο εν
λόγω περιστατικό, το καφενείο αποτελεί
κύτταρο ζωής, επικοινωνίας και δράσης
και ως τέτοιο οι κάτοικοι και οι απόδημοι
του χωριού το έχουν αγκαλιάσει και το
στηρίζουν καθημερινά.
Με πενιχρά κέρδη
προσπαθεί ο ιδιοκτήτης να λειτουργήσει
το καφενείο, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις
του απέναντι στο κράτος. Και αυτή η
προσπάθεια χρειάζεται υποστήριξη από
τις δημόσιες υπηρεσίες και όχι συμπεριφορές
που εξαντλούν τα όρια της αυστηρότητας
στην τήρηση της νομοθεσίας.
Κλείνοντας την
παρούσα επιστολή και εκμεταλλευόμενοι
την ευκαιρία που δυστυχώς μας δίνει το
συγκεκριμένο περιστατικό, θα θέλαμε να
θέσουμε και το ευρύτερο πρόβλημα, το
οποίο συνίσταται στην ομογενοποιημένη
αντιμετώπιση περιπτώσεων αδήλωτης
εργασίας, ανεξάρτητα από την περιοχή
που λειτουργεί η επιχείρηση ή από τα
κέρδη που έχει. Δεν είναι δυνατό δηλαδή,
το πρόστιμο να είναι το ίδιο για μια
επιχείρηση που είναι εγκατεστημένη σε
ένα τουριστικό θέρετρο, με τζίρο δεκάδες
χιλιάδες ευρώ, με μια μικρή ατομική
επιχείρηση που έχει οριακά κέρδη (και
όχι πάντοτε) και λειτουργεί σε
προβληματικές, παραμεθόριες και ορεινές
περιοχές.
Γνωρίζοντας την
ευαισθησία σας, σε τέτοια ζητήματα,
προσβλέπουμε στη δική σας παρέμβαση
για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με
δίκαιο κοινωνικά τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου