Ξέρεις πώς θα είναι η χώρα σε δέκα μέρες; Είναι τραγικό να βλέπεις το μέλλον της χώρας ανάμεσα σε υποθέσεις.

«Η λαϊκή νομιμοποίηση που τυγχάνει η πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί και την καλύτερη απάντηση σε όσους απεργάζονται σενάρια εκλογών». Σε αυτά δεν μας πιάνει κανείς. Η κυβέρνηση διαψεύδει τα σενάρια πρόωρων εκλογών που, φυσικά, η ίδια διακινεί, απευθυνόμενη στους δανειστές και στο μέτωπο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Η Bild μπορεί να θεωρείται φυλλάδα, αλλά δεν επικαλείται δηλώσεις υπουργών έτσι για την κιτρινίλα. Το Μαξίμου παίζει συχνά το χαρτί των πρόωρων εκλογών για να πει στους δανειστές ότι ακόμα και αν η κυβέρνηση «ανατραπεί» ή προσφύγει στις κάλπες, το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να βγει ενισχυμένη. Ομοίως, λέει στην εσωκομματική αντιπολίτευση ότι δεν θα διστάσει να κάνει εκλογές με λίστα και είναι σοφό για τους διαφωνούντες να σωπάσουν.

Το Μαξίμου, λοιπόν, προσέρχεται στη διαπραγμάτευση υιοθετώντας μία βολική παραδοχή: «δεν θα μας αφήσουν να πάμε στα βράχια». Δεν είναι εικασία, το ακούς και από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Είναι η άποψη που λέει ότι αν πέσουμε εμείς, θα τους πάρουμε όλους μαζί μας. Και όσο δεν υπάρχει εναλλακτικός συνομιλητής στην Ελλάδα, οι δανειστές είναι υποχρεωμένοι να συνδιαλλαγούν με το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη. Πολιτικά ο συλλογισμός είναι σωστός. Όντως, οι δανειστές δεν έχουν άλλη επιλογή. Θα συνομιλήσουν με αυτούς που ο ελληνικός λαός τοποθέτησε στην απέναντι καρέκλα. Το θέμα είναι τι ακριβώς λένε όλοι αυτοί γύρω από το τραπέζι. Πάντως για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά δεν λένε.

Είναι η πρώτη φορά που διαπραγμάτευση με τους δανειστές εξελίσσεται μέσα σε ομίχλη. Βέβαια πιθανότατα είναι και η πρώτη φορά που γίνεται διαπραγμάτευση. Αρκεί, βέβαια, όλο αυτό να είναι διαπραγμάτευση. Στη σύγχρονη ελληνική μυθολογία διαπραγμάτευση θεωρείται να χτυπάς τη γροθιά σου στο τραπέζι και να παίζεις τα ρέστα σου με δύο εφτάρια στο χέρι. Κάνει κάτι τέτοιο η κυβέρνηση; Άγνωστο. Δείχνει, όμως, με κάθε τρόπο ότι δεν θα διστάσει να φτάσει στα άκρα. Στην πραγματικότητα κανένας δεν ξέρει τι έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση. Ναι, ξέρω, «έντιμο συμβιβασμό». Όμως δεν έχει επιχειρήσει καν να περιγράψει το περιεχόμενό του. Και η ίδια, βέβαια, κάνει σχεδόν τα πάντα για να πριονίσει το κλαδί που κάθεται. Πριν από δύο μήνες λέγαμε για τους λαούς της Ευρώπης που θα σταθούν στο πλευρό μας. Αν οι 50 τύποι που διαδηλώνουν όπου εμφανίζεται ο Τσίπρας θεωρούνται «λαοί της Ευρώπης που αλλάζει», τότε εντάξει. Αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει μία καλή συμφωνία από ξένα κοινοβούλια επειδή, απλώς, η κοινή γνώμη των δανειστών είναι απέναντί μας.

Τι γίνεται, λοιπόν; Είναι τραγικό να βλέπεις το μέλλον της χώρας ανάμεσα σε υποθέσεις. Να μην ξέρεις πώς θα κινείται σε δέκα μέρες. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, το καλό σενάριο λέει ότι η κυβέρνηση θα πάρει λεφτά και χρόνο για να φτάσει στον Ιούνιο όπου θα συζητήσει το τρίτο δάνειο. Εκεί ο Τσίπρας μπορεί να ξοδέψει κάτι από το πολιτικό του κεφάλαιο και να πάρει μέτρα που θα επαναφέρουν τη χώρα εντός τροχιάς. Και το κακό σενάριο; Είναι απρόβλεπτο. Ξέρεις ποτέ πόσοι θα βγουν ζωντανοί από ένα αυτοκίνητο που τουμπάρει στο χαντάκι;

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

www.protagon.com