Και Βάρκιζα και βουλιαγμένοι

Δεν συνιστούν επιχείρημα οι ιστορικές αναφορές γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Είναι απαραίτητες, οι ιστορικές αναφορές, όταν προσπαθείς να καταλάβεις το νέο, γιατί προσφέρουν σημείο αναφοράς, αναλογίας  και σύγκρισης.

Το 1944 προς το τέλος των Δεκεμβριανών (23-24 Δεκεμβρίου), ο Τσώρτσιλ με τον Ήντεν ήρθαν στην Αθήνα για διαπραγματεύσεις. Παρά την προφανή κατεύθυνση των μαχών στην Αθήνα και την διαφαινόμενη ήττα του ΕΛΑΣ, ο Σιάντος, καπνεργάτης γραμματέας του ΚΚΕ, εξήλθε της Μ. Βρετανίας επαιρόμενος ότι του «έτριψε στη μούρη» τις προτάσεις συμβιβασμού (του Τσώρτσιλ). Στις 12 Φεβρουαρίου, ηττημένο και ζαλισμένο το ΕΑΜ υπέγραψε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Αν και ενιαία στάση των ιστορικών για τα Δεκεμβριανά δεν υπάρχει, κοινός τόπος είναι η συμφωνία τους για την έλλειψη σχεδίου και την ανεπάρκεια της ηγεσίας του ΚΚΕ. Σύρθηκαν, παγιδεύτηκαν, ζούσαν στον μικρόκοσμο των ιδεοληψιών τους.

Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Εννοώ περισσότερο από όσο χρεοκοπεί καθημερινά με τον στραγγαλισμό της οικονομίας, τον εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό και την απουσία επενδυτικών δραστηριοτήτων. Επιχειρηματικά η Ελλάδα είναι αποκλεισμένη και οικονομικά σε μηχανική υποστήριξη.

Δυστυχώς οι περισσότεροι από όσους σήμερα κυβερνούν στην Ελλάδα και διαπραγματεύονται θυμίζουν τον Σιάντο. Στην ανεπάρκεια και στην απουσία επαφής με την πραγματικότητα. Σχέδιο, πλην συνθημάτων, δεν υπήρχε και ό,τι επιχειρήθηκε απέτυχε. Συμμαχία Νότου, χρήση διαθεσίμων ΕΚΤ, ενδιάμεση συμφωνία, Ρωσίες, Κίνες, Αμερικές, ευαισθητοποίηση λαών της Ευρώπης.. Όποιος δεν βλέπει ότι η μάχη αυτή, αν υπήρξε, χάθηκε, απλά είναι τυφλός. Και μόνος. Και σιγά-σιγά επικίνδυνος.

Η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα μη αποδοχής των όρων των δανειστών και εταίρων. Η Ελλάδα έχει ισχυρές οικονομικές δομές, ισχυρό κεφάλαιο λογικής και επιβιωτικής ικανότητας. Οι δημοσκοπήσεις σε επίπεδο κοινής γνώμης το αναδεικνύουν καταγράφοντας τη διάχυτη ανησυχία. Και τα διαθέσιμα των τραπεζών το επιβεβαιώνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στήριξη όσο δεν διακυβεύονται θεμελιώδη. Αλλιώς θα καταρρεύσει. Αυτό είναι απολύτως φανερό, τόσο ώστε να μην εξαρτάται καν από τη θέληση ή την αμφιταλάντευση, ή την φώτιση ακόμη και του πρωθυπουργού.

Οποιαδήποτε περαιτέρω σύγκρουση απλά κάνει επαχθέστερους τους όρους της συμφωνίας. Ο χρόνος πια τρέχει εις βάρος μας. Η Ελλάδα βιάζεται, στη Ρίγα δεν ανησυχούν και απέβαλαν τον Βαρουφάκη. Το καρναβάλι πέρασε. Το μόνο που μπορεί πια να κάνει η κυβέρνηση είναι η καλή διαχείριση των απωλειών και βλαβών (damages control) που συσσωρεύτηκαν.

Ο πρωθυπουργός αν δεν δράσει αυτή τη βδομάδα, όχι την επόμενη, θα αναγκαστεί να υπογράψει μια επαχθή Βάρκιζα. Το αν η πρόεδρος Ζωή ή ο υποκλινόμενος Λαφαζάνης θα θυμηθούν τον εμβληματικό Άρη ελάχιστους αφορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βουλιάξει, με ή χωρίς εκλογές, μαζί με τις ελπίδες ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι καλύτερο από άλλα πέντε χρόνια ένδειας. Το εξίσου κακό, θα δικαιωθούν στην επίσης ακραία τους μορφή, οι φωνές του αστικού χώρου που αναζητούν πελατειακή συνέχεια και κοιτάζουν μόνο πίσω. Δεν θα είναι «πρώτη φορά Αριστερά», αλλά τουλάχιστον δεύτερη, τυφλή κι αμετανόητη. Αν αυτό είναι το όνειρο του Αλέξη Τσίπρα, ας το υπηρετήσει.

Γιάννης Αναστασάκος

www.protagon.com