Δράση
αναλαμβάνει ο Πολιτιστικός κι Εξωραϊστικός Σύλλογος Λυγιάς, προκειμένου να
πετύχει την προστασία και τη διάσωση του Κάστρου της Ρινιάσας, το οποίο λόγω της
αδιαφορίας, απραξίας, εγκατάλειψης και σε συνδυασμό με την πυκνή βλάστηση που
παρατηρείται, θα έχει την κατάληξη που είχε πρόσφατα και το περίφημο «γεφύρι της
Πλάκας».
Η
Ανακοίνωση
Ως κάτοικοι και
φίλοι μιας περιοχής, όπου δεσπόζει επιβλητικό το Θωμόκαστρο ή κάστρο της
Ρινιάσας και ως Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Λυγιάς, αποφασίσαμε να σας
ενημερώσουμε και να αναλάβουμε δράση για την προστασία του μικρού αυτού
κάστρου, το οποίο λόγω της αδιαφορίας, απραξίας, εγκατάλειψης και σε συνδυασμό
με την πυκνή βλάστηση που παρατηρείται, θα έχει την κατάληξη που είχε πρόσφατα
και το περίφημο «γεφύρι της Πλάκας».
Ταυτόχρονα απευθυνόμαστε σε
όποιον έχει τη διάθεση, τις γνώσεις και την ευαισθησία να βοηθήσει στην
προσπάθεια διάσωσης του σημαντικού αυτού μνημείου.
Στην απόφασή μας αυτή
οδηγηθήκαμε από την πεποίθηση ότι δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί η εγκατάλειψη
που παρατηρείται, δεκαετίες τώρα, στη γραφική περιοχή μας σε ότι αφορά την
ανάδειξη της ιστορίας της και τη διάσωση των ιστορικών της μνημείων.
Το
Θωμόκαστρο ή κάστρο της Ρινιάσας
Το Θωμόκαστρο ή κάστρο της Ρινιάσας, είναι
ένα μνημείο με μεγάλη ιστορική αξία. Θεωρείται ότι κτίστηκε στα τέλη του 13ου ή
στις αρχές του 14ου αιώνα, σε νευραλγικό σημείο κοντά στο Ιόνιο Πέλαγος. Το
κάστρο ανεγέρθηκε επί δεσποτείας του Θωμά Α΄ (1296-1318), με σκοπό να ενισχύσει
την άμυνα της.
Από στρατηγικής άποψης η θέση του ήταν εξαιρετική, καθώς
βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί από την Αλβανία προς τη νότια Ελλάδα, συνδέει
την αρχαία Νικόπολη και τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας με την Πάργα και τη
Θεσπρωτία και γειτνιάζει με τη θάλασσα, από όπου ήλεγχε τους θαλάσσιους δρόμους
προς την Ιταλία και τα Ιόνια νησιά.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τύχη της
Ηπείρου την περίοδο του Δεσποτάτου, κυρίως λόγω της στρατηγικής του θέσης. Είναι
ένα από τα φρούρια, από όπου οι Ηπειρώτες αμύνονταν και αγωνίζονταν, για να μην
περάσουν στα χέρια ξένων διεκδικητών, αρχικά Ιταλών, και για να μη χάσουν την
ανεξαρτησία τους από τον τότε Βυζαντινό αυτοκράτορα που ήθελε να τους
συμπεριλάβει στη δικαιοδοσία του. Είναι ένα κάστρο που γνώρισε πολλούς κυρίους,
ακόμη και άλλων εθνικοτήτων, Σέρβους, Αλβανούς, Βενετούς και τελευταία Τούρκους,
ακολουθώντας, βέβαια, την ίδια μοίρα της υπόλοιπης Ηπείρου και, κυρίως, της
νότιας.
Το παραπάνω μνημείο είναι το μοναδικό κάστρο της περιοχής μας,
ωστόσο έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, με αποτέλεσμα ο περίβολος, τα τείχη
καθώς και η μοναδική πύλη, ημιτοξοτή και καμαροσκέπαστη, να ξεφτίζουν και να
φθείρονται καθημερινά. Επομένως, είναι μαθηματικώς βέβαιο πως αν η κατάσταση
αυτή συνεχιστεί, το Κάστρο της Ρινιάσας ή Θωμόκαστρο, αυτή η βάση αναφοράς της
ιστορικής μας μνήμης, θα καταντήσει σωρός ερειπίων.
Λαμβάνοντας υπόψη τη
μεγάλη ιστορική και αρχαιολογική σημασία του, θεωρούμε ότι επείγει αρχικά ο
καθαρισμός και η συντήρηση του κάστρου και έπειτα η αναστύλωση του για την
ανάδειξη του ως ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά κάστρα της Ηπείρου, ώστε να
αποδοθεί με ασφάλεια στο κοινό με τρόπο ανάλογο της ιστορικής του
αξίας.
Το κάστρο της Ρινιάσας θα πρέπει να αποτελέσει τουριστικό πόλο
έλξης και πρέπει να ληφθούν -άμεσα- μέτρα για την προστασία και ανάδειξη του,
για να επιφέρει σε όλη την περιοχή ανάπτυξη τουριστική, και κατά συνέπεια
οικονομική.
Για το Δ.Σ. ο Πρόεδρος
Καλόγηρος Σπυρίδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου