Οι Αρχαίοι Ελληνες γνώριζαν καλά αυτό που οι σύγχρονοι ξεχνούμε, ο θεός και ο διάβολος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και αυτή η γνώση αποτελεί την υψηλότερη κορυφή της διαλεκτικής.
Στο Μαντείο των Δελφών άλλωστε οι ιερείς του Απόλλωνα ήταν ταυτόχρονα και ιερείς του Διονύσου. Ο Απόλλων και ο Διόνυσος είναι ο Ιανός των Ρωμαίων. Ο Ε. Βενιζέλος ο Ιανός της ελληνικής πολιτικής.
Αυτό που σήμερα ονομάζουμε καμία φορά καθ' υπερβολίν «αντίφαση» για τους αρχαίους ήταν ύψιστη σοφία: το καλό και το κακό συνυπάρχουν.
Ο Ε. Βενιζέλος είναι ένας σολίστας της πολιτικής. Μοιάζει σαν η λέξη «σολιψισμός» να φτιάχτηκε για εκείνον. Ενας ικανός και αυτοκαταστροφικός πολιτικός ταυτόχρονα.
Σήμερα ύστερα από 5 χρόνια συνεχούς συντριβής αντέχει ακόμα και εκείνος, αλλά και εμείς να τον ακούμε στη Βουλή και να ψιθυρίζουμε -δύσκολο να το φωνάξει κανείς- ότι είναι ίσως ο πιο τεκμηριωμένος Βενιζέλος των τελευταίων ετών.
Η ζωή και η πολιτική είναι συγκριτικά πράγματα. Ο Βενιζέλος συγκρίνεται με τους υπόλοιπους αρχηγούς. Το ξέρει. Το επιδιώκει. Το γουστάρει.
Η σύγκριση, όμως, γίνεται και με τον ίδιο του τον εαυτό. Και εκεί το χάνει...
Ως πρόεδρος, ποτέ του «όλον» πάντα του «μερικού» ΠΑΣΟΚ, δεν στήριξε ούτε ως υπουργός ακόμα καμία από τις σημαντικές εξωμνημονιακές μεταρρυθμίσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως εκείνες της Διαμαντοπούλου και του Ραγκούση. Αντιθέτως τις ξεμάλλιασε.
Ως πρόεδρος κέντρισε τις φυγόκεντρες δυνάμεις της παράταξης και δεν κατάφερε να φέρει νέο κόσμο. Ταυτίστηκε άγαρμπα με τις δεξιές αποφύσεις του συστήματος Σαμαρά και δεν υπερασπίστηκε στοιχειωδώς τη δημοκρατική παρακαταθήκη του κόμματος του.
Δεν βοήθησε τη νέα γενιά της παράταξης, καθώς τον μεν Πιερακάκη τον άφησε να πετάξει κοντά στον ήλιο και να καούν τα φτερά του, το δε Ανδρουλάκη να μετεωρίζεται μεταξύ Βρυξελλών - Χ. Τρικούπη χωρίς να αναλαμβάνει το ρίσκο να κάνει το άλμα που η κοινωνία και η γενιά του ήλπιζε, ενώ νέοι βουλευτές όπως ο Κ. Τριαντάφυλλος συμπιέστηκαν από την τακτική του Βενιζέλου «με εμένα ή με τον άλλον».
Επιμένει να μιλά για το PSI, ενώ η τελευταία έκδοση της Τραπέζης της Ελλάδος επί Προβόπουλου που δημοσιεύθηκε πέρυσι το καλοκαίρι για το χρονικό της μεγάλης κρίσης, αναφέρει ότι το καθαρό τελικό αποτέλεσμα των κινήσεων για τη μείωση του χρέους ήταν η μείωσή του εντός του 2012 μόνο κατά 51,2 δισ. και το τεκμηριώνει αναλόγως.
Σήμερα όμως ο Βενιζέλος, καίτοι ο ίδιος φαίνεται διαφορετικός, έχει μία ιστορική ευκαιρία. Όχι να ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ μεγάλο. Αυτό τελείωσε. Εχει μία μοναδική ευκαιρία να συγκολλήσει όσα κομμάτια της παράταξης υπάρχουν ακόμα ενεργά.
Η εξεταστική επιτροπή για το Μνημόνιο είναι η χαμένη ευκαιρία του κόμματος να εξηγήσει, να τεκμηριώσει, να υιοθετήσει όσα σωστά έκανε, όσα λάθη έκανε, όσα προσπάθησε, όσα δεν μπόρεσε. Στον κόσμο του, στους πολίτες, στα στελέχη του. Ο Βενιζέλος μπορεί να κάνει την υπέρβασή του αν θελήσει. Να δει τη μεγάλη εικόνα και όχι τη μικρή της υστερόβουλης «δικαίωσης». Ο λαός άλλωστε είναι το μόνο που του αναγνωρίζει ακόμα. Στην τελευταία μέτρηση της Public Issue τα χαρακτηριστικά που του αναγνωρίζουν περισσότερο οι πολίτες ότι διαθέτει είναι η διορατικότητα και η πειθώ. Μένει να πείσει τον εαυτό του...
Γιάννης Μαστρογεωργίου
www.athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου