κύριε Διευθυντά,
μετά το δημοσίευμά μου «Μια «αληθινή» συνέντευξη με τη θεια τη Βαγγελή», έλαβα μια αληθινά καταπληκτική επιστολή από τον μεγάλο δάσκαλο, τον κ. Χρήστο Παπακίτσο, τον μύστη της Τζουμερκιώτικης λαλιάς, υπόδειγμα σωστού χειρισμού της ελληνικής γλώσσας, καθόσον ο άνθρωπος είναι μπουχτισμένος από γράμματα και έμπλεος ήθους. Έχω την εντύπωση ότι αξίζει να δημοσιευθεί. Μνημείο ήθους.
Αγαπητέ Χρίστο Καλημέρα.
Σε συγχαίρω και πάλι για την καταπληκτική "συνέντευξη τύπου" που κατάφερες να πάρεις από τη "θεία Βαγγελή", τη "βάβω" των Τζουμεριωτών, τη βάβω ολων μας! Ζωγραφίζει με τις δικές της αδρές πινελιές δυο διαφορετικούς κόσμους και τους παρουσιάζει με λεζάντες ατόφιες ή χοντροπελεκημένες από τα ροζασμένα χέρια της και το κοφτερό μυαλό της: Τον κόσμο τον δικό της τον παλιό, τον κόσμιο, τον υπεύθυνο, τον τραχύ, αλλά τίμιο και "μπεσαλίδικο", και τούτον τον τωρινό, τον εξαχρειωμένο, τον ανεύθυνο, τον γλοιώδη, τον χουζούρικο και χαζίρικο κόσμο με τα λεία, αλλά μαγαρισμένα, χέρια του που τα απλώνει για να πάρει, να αρπάξει και όχι να δημιουργήσει και να προσφέρει. Τούτον τον κόσμο τον σαχλό που τον εκπαίδευσαν να σκύβει, να σκύβει, να σκύβει ξεζαρκωμένος και χωρίς καθόλου τσίπα, για να περάσουν από πάνω του οι προσκεκλημένοι λογής-λογής αφεντάδες του...
Σε ευχαριστώ πολύ για τα υπερβολικά εύσημα που μου κολλάς στον πρόλογο και τον επίλογο της συνέντευξης που πήρες! Διάβαζα τα λόγια σου και καμάρωνα!... Είναι λόγια που, ίσως, κάποιοι να πουν για εμένα, χωρίς εμένα όταν, ούτε θα βλέπω ούτε θα ακούω ούτε θα αισθάνομαι. Είμαι τελικά προνομιούχος!... Τα είδα με τα μάτια μου και τ' άκουσα με το νου μου και τα χάρηκα!
Σκέφτομαι, αν πριν από 30-35 χρόνια ο φανατισμός της τότε εποχής δεν έκανε εσένα "κακό χερόβολο και εμένα κακό δεμάτι", τι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε συνεργαζόμενοι... Εσύ έχεις ακόμα πολύ μεγάλο τράτο για να προσφέρεις, να συμπληρώσεις. Έχεις, άλλωστε, και πολύ πιο φρέσκο και πολύ πιο γρήγορο μυαλό.Εγώ;... Όσο θα σας βλέπω και θα σας διαβάζω, θα χαίρομαι!
Να είσαι πάντα καλά με την οικογένειά σου, με το μυαλό σου και την πένα σου.
Με ειλικρινή εκτίμηση και αγάπη
Χρήστος Αρ. Παπακίτσος
Δάσκαλος, αληθινός δάσκαλος!!!
Μετά
Τιμής
Αγναντίτης –
Τζουμερκιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου