Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Ενα εκατομμύριο δολάρια για την ανακαίνιση σουβλατζίδικου είναι πολλά; Η ιστορία του θρυλικού σουβλατζίδικου της Μελβούρνης.


Για την Ελλάδα της κρίσης το ποσό αυτό ακούγεται... σουρεαλιστικά υψηλό. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για  ένα ελληνικό εστιατόριο στην καρδιά της Αυστραλίας, οι ιδιοκτήτες του οποίου θα ξοδέψουν το παραπάνω ποσό μόνο και μόνο για να ανανεώσουν την εικόνα της επιχείρησής τους. 


Ο λόγος για τους «Σταλακτίτες» («Stalactites»), το πετυχημένο και διαχρονικό εστιατόριο-σουβλατζίδικο της Μελβούρνης, που ύστερα από τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς λειτουργίας κλείνει προσωρινά τις πόρτες του για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα. 



Οι «Σταλακτίτες» είναι για τη Μελβούρνη κάτι αντίστοιχο με τον αθηναϊκό «Μπαϊρακτάρη». Στρατηγικά τοποθετημένο στο κέντρο της πόλης, σε μια περιοχή που σφύζει από ελληνικές επιχειρήσεις διάφορων τύπων (ταβέρνες, καταστήματα με σουβενίρ και ελληνικά προϊόντα κ.ά.), το εμβληματικό για την ελληνική παροικία μαγαζί είναι ανοιχτό 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, προσφέροντας στους πελάτες του γεύσεις από τη μακρινή Ελλάδα, με πρώτο και καλύτερο το παραδοσιακό... πιτόγυρο.




Αρχισαν τη λειτουργία τους το 1978 και αποτελούν δημιούργημα δύο ομογενών, του Νώντα και της Μαρίας Κωνσταντακοπούλου. Τρεις και πλέον δεκαετίες αργότερα η ιστορική επιχείρηση βρίσκεται στα χέρια των νεότερων μελών της ίδιας οικογένειας, που αφενός συνεχίζουν να ποντάρουν στην επιτυχημένη συνταγή των ποιοτικών ελληνικών πιάτων και αφετέρου δεν διστάζουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να δώσουν νέα πνοή  στο εστιατόριο.



Εχοντας σερβίρει περισσότερα από 5.000.000 σουβλάκια και ανυπολόγιστο αριθμό άλλων πιάτων κατά τη διάρκεια των 12.500 μερόνυχτων λειτουργίας, οι «Σταλακτίτες» έκλεισαν προσωρινά τις πόρτες τους για δύο μήνες προκειμένου να κάνουν το πρώτο μεγάλο face-lift (και το δεύτερο συνολικά) από την έναρξη της λειτουργίας τους.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού γραφείου Chaulk που ανέλαβε το εγχείρημα, στο κατάστημα όλα θα αλλάξουν και όλα θα μείνουν... ίδια, υπό την έννοια ότι πολλά από τα παλιά υλικά θα ξαναχρησιμοποιηθούν αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Για παράδειγμα, το ξύλο του πατώματος θα μετατραπεί σε πόρτες και θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή bar, ενώ οι πέτρες των τοίχων θα γίνουν η πρώτη ύλη για το πάτωμα σε τμήμα του καταστήματος. Προφανώς η επαναχρησιμοποίηση των παλιών υλικών δεν θα γίνει για λόγους οικονομίας, αλλά για να τονιστεί η συνέχεια ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον της επιχείρησης.

Το μόνο τμήμα του μαγαζιού που δεν θα αγγίξουν τα οικοδομικά συνεργεία είναι το σήμα-κατατεθέν του μαγαζιού, το ταβάνι. Συμβαδίζοντας με την ονομασία του καταστήματος, η οροφή σχηματίζει πολλούς μικρούς σταλακτίτες που δίνουν ένα μοναδικό ύφος και στιλ στο μαγαζί.

Οι ιδιοκτήτες ήθελαν να ανακαινίσουν και το ταβάνι, όμως ο... λαός είχε αντίθετη άποψη. «Θα κρατήσουμε το ταβάνι με τους σταλακτίτες» δηλώνει ελαφρά απογοητευμένη στην ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος» η υπεύθυνη του καταστήματος Νικόλ Κωνσταντακοπούλου. «Το βλέπουμε κάθε μέρα και το έχουμε βαρεθεί. Κάναμε όμως μια έρευνα σε σχεδόν 3.000 πελάτες μας και η απάντηση που παίρναμε ήταν πάντα η ίδια: Μην πειράξετε το ταβάνι, κρατήστε το όπως είναι».

Οι ... φυλές του εστιατορίου και οι βραβεύσεις
Σε αντίθεση με άλλες ελληνικές επιχειρήσεις της Αυστραλίας, το συγκεκριμένο κατάστημα δεν επαναπαύθηκε στην προτίμηση της πολυπληθούς κοινότητας των Ελλήνων ομογενών, αλλά κέρδισε γενικότερα την εμπιστοσύνη του κοινού.

Συνήθως η πελατεία του περιλαμβάνει από εργαζομένους και γιάπις που θέλουν ένα γρήγορο γεύμα στο κέντρο της πόλης έως τουρίστες που θέλουν να πάρουν μια γεύση από ελληνικό φαγητό. «Ποτέ δεν είχαμε μια πραγματική ελληνική πελατεία και αυτό μάλλον είναι ένα από τα δυνατά σημεία αυτής της επιχείρησης, διότι απευθύνεται σε ένα πολύ ευρύ κοινό» σημειώνει η κ. Κωνσταντακοπούλου.

Χάρη στη σταθερά υψηλή ποιότητα των πιάτων, οι «Σταλακτίτες» έχουν κερδίσει δύο βραβεία (Dine Out Award 2003 και Best Greek Restaurant 2008), ενώ υπήρξαν φιναλίστ σε άλλους δύο αντίστοιχους διαγωνισμούς (Australian Ethnic Business Awards 2009 και Restaurant and Catering Awards 2010).

Δεν υπάρχουν σχόλια: