Ο Βαγγέλης Βενιζέλος χάνει την ψυχραιμία του.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καταφεύγει σε παρωχημένα επικοινωνιακά παιχνίδια.

Αν κάτι δεν μπορούσε ποτέ να διαχειριστεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος αυτό ήταν ο θυμός του. Το χειρότερο είναι ότι πλέον ο θυμός του προέδρου του πρώην ΠΑΣΟΚ περνά στις ανακοινώσεις του κόμματος. Πρόκειται για το κόμμα που ο ίδιος μετέτρεψε σε κομματίδιο - δεκανίκι του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. 

Παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης, άφησε σαφείς αιχμές εναντίον του, παρά το γεγονός ότι αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τη λίστα Λαγκάρντ, παρά το γεγονός ότι πρώην υπουργοί όπως ο Γιάννης Ραγκούσης κάνουν λόγο για ίσες ευθύνες του Γιώργο Παπακωνσταντίνου και του Ευάγγελου Βενιζέλου στο θέμα της λίστας Λαγκάρντ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δίνει οδηγίες για την έκδοση ανακοινώσεων μέσω των οποίων κατηγορούνται θεοί και δαίμονες. 

Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος καταφεύγει σε συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι προωθεί μία επικοινωνιακή καμπάνια "κατασυκοφάντησης του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου του". Δεν διστάζει μάλιστα να κάνει λόγο για παραποίηση της αλήθειας.

Δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ο κ. Βενιζέλος ότι μεγαλύτερος εχθρός του ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο ίδιος, αφού οδηγεί τον άλλοτε κραταιό πολιτικό φορέα της μεταπολίτευσης με μαθηματική ακρίβεια εκτός βουλής. 

Πέραν αυτού, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως πρώην υπουργός Οικονομικών έχει ευθύνες, περίπου όσες έχει και ο κ. Παπακωνσταντίνου, για την υπόθεση της λίστα Λαγκάρντ. Με την πρώτη ευκαιρία ο πρόεδρος του πρώην ΠΑΣΟΚ "άδειασε" τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τον οποίο διέγραψε. Επιδίωξε με αυτόν τον τρόπο να συντείνει προς την κατεύθυνση της ανάδειξης του δεύτερου σε μοναδικό εξιλαστήριο θύμα, θεωρώντας ότι θα την "γλιτώσει". Αυτά είναι παρωχημένα επικοινωνιακά παιχνίδια μεταφοράς των πολιτικών και νομικών ευθυνών, που δεν πιάνουν και δεν αγγίζουν ούτε καν το μικρό, πλέον, κομματικό ακροατήριο του κόμματος Βενιζέλου.

Ο κ. Διώτης υπήρξε σαφής σε ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν έλαβε ποτέ από τον πολιτικό του προϊστάμενο οδηγίες για τον χειρισμό της σκανδαλώδους υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ.

Την 1η Οκτωβρίου,ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας είπε στους Financial Times, "Δεν παρέλαβα καμία λίστα όταν ανέλαβα καθήκοντα υπουργού Οικονομικών. Κανείς δεν με ενημέρωσε σχετικά με τη λίστα". Ξαφνικά, τότε, έγινε το θαύμα: Την επόμενη κιόλας ημέρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, παρέδωσε τη λίστα στο γραφείο του Σαμαρά.

Δικαίως σε σχετική με την υπόθεση ανακοίνωση διερωτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ "Αλήθεια ο κ. Βενιζέλος, που υπεξαίρεσε επί μήνες τη λίστα δεν έχει ευθύνες;". Επίσης ο κ. Βενιζέλος δεν απαντά γιατί δεν παρέδωσε τη λίστα Λαγκάρντ στον αμέσως επόμενο υπουργό Οικονομικών κ. Σαχινίδη, ούτε δίνει πειστικές απαντήσεις σχετικά με το αν τη χειρίστηκε προσωπικά και πως.

Εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον έχει η δήλωση του πρώην υπουργού Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος κάνει λόγο για ίσες ευθύνες του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και του Ευάγγελου Βενιζέλου:

«Πρώτον. Μετά την χθεσινή γνωστοποίηση των στοιχείων που προέκυψαν από την εισαγγελική έρευνα, είναι προφανές, ότι πλέον αναδεικνύονται δύο - και όχι ένα - μείζονα θέματα εξίσου σοβαρά, αυτοτελή, που το ένα σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί ή δεν υποσκελίζει το άλλο.

1. Η αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ με την αφαίρεση τεσσάρων ονομάτων συγγενικών προσώπων του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, γεγονός απολύτως προκλητικό, αδικαιολόγητο και ασυγχώρητο.

2. Ο τερματισμός της αξιοποίησης της λίστας, που αποφασίστηκε τον Αύγουστο του 2011 προσωπικά από τον κ. Βενιζέλο, όπως παραδέχθηκε δημοσίως ο ίδιος πριν από τρεις μήνες περίπου. Μιας λίστας, ο έλεγχος της οποίας είχε ξεκινήσει μερικώς από τον κ. Παπακωνσταντίνου, που είχε και την πρωτοβουλία να αποσταλεί στην Ελλάδα. Όπως από την πρώτη στιγμή δήλωσα, ανακοινώνοντας την αποχώρηση μου από το ΠΑΣΟΚ, η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ είναι μείζον ηθικό και πολιτικό θέμα. Ιδίως για μια κυβέρνηση που, επιχειρώντας να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους, αναγκάστηκε να περικόψει οριζόντια μισθούς και συντάξεις.

Όπως έχω ξαναπεί, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Οικονομικών στο σύνολο τους, τα τρία προηγούμενα χρόνια, ήταν εκ των πραγμάτων μια κυβέρνηση μόνες τους. Λειτούργησα και λειτουργήσαμε πάντοτε, με καλή πίστη απέναντι τους, θεωρώντας αδιανόητο είτε το ενδεχόμενο της αλλοίωσης, είτε το ενδεχόμενο της μη αξιοποίησης μιας τέτοιας λίστας. Εκ του αποτελέσματος, δυστυχώς προκύπτει ότι κάναμε μεγάλο λάθος που λειτουργήσαμε καλοπροαίρετα και με καλή πίστη. Σε καμία κυβερνητική - τυπική ή άτυπη- συνεδρίαση που εγώ συμμετείχα δεν έγινε ποτέ αναφορά σε ύπαρξη τέτοιας λίστας, πολλώ μάλλον σε οτιδήποτε σχετικό είτε για αλλοίωση είτε για παύση της αξιοποίησής της. Είναι προφανές ότι σε αυτήν την περίπτωση δεν θα επιτρέπαμε -προσωπικά ποτέ δεν θα συναινούσα- σε μία τέτοιου τύπου διαχείριση της λίστας.

Προσωπικά έμαθα την ύπαρξη της μόλις τον Οκτώβριο του 2012, μετά τις σχετικές δηλώσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου καθώς και την δημόσια παραδοχή από τον κ. Βενιζέλο ότι ήταν στη διάθεση του υπουργείου Οικονομικών η λίστα Λαγκάρντ, αλλά από τον Αύγουστο του 2011 ο ίδιος αποφάσισε , χωρίς ποτέ να μας ενημερώσει, να σταματήσει τον έλεγχο επί αυτής.. Δεύτερον. Για την ελληνική κοινωνία, η αποκατάσταση του ηθικού κύρους της πολιτικής πρέπει να είναι καθολική και πλήρης και όχι αποσπασματική και με αποκλειστικό γνώμονα το τρέχον πολιτικό συμφέρον της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά. Επομένως, η διερεύνηση της υπόθεσης δεν μπορεί να αφορά μόνο στην αλλοίωση και να μην αφορά ταυτόχρονα και στο σκέλος της μη αξιοποίησης της λίστας. Η τρικομματική κυβέρνηση έχει μια τελευταία ευκαιρία να αποκαταστήσει - εν μέρει - την τρωθείσα ηθική υπόσταση της πολιτικής. Παίρνοντας μια καθαρή απόφαση να διερευνηθεί πλήρως και σε βάθος η υπόθεση.

Αν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ απεμπολήσουν αυτή την ευκαιρία, θα έχουν υπογράψει την ληξιαρχική πράξη θανάτου του πολιτικού συστήματος με τα σημερινά του χαρακτηριστικά. Εάν η τελική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι να συσκοτιστεί το σκέλος των πολιτικών ευθυνών που αφορά στον τερματισμό του ελέγχου της λίστας Λαγκάρντ, τότε ας μην διερωτώνται κάποιοι γιατί καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στο υπαρκτό πολιτικό προσωπικό και γιατί μέρα με την ημέρα ενισχύεται η εκλογική επιρροή των άκρων».

Τεράστιες λοιπόν είναι οι ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου.

www.periodista.gr