Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Αν είσαι γυναίκα ονομάζεσαι δεύτερο φύλο και ακολουθείς την κάθε ανακολουθία, είτε είναι ιστορική είτε είναι προσωπική είτε είναι μια βούληση πάνω από σε σένα για σένα και πάντοτε θα υπάρχει κάποιος άλλος που θα την ορίζει.
Αν είσαι γυναίκα, το σώμα σου για αιώνες κουβαλούσε την αμαρτία του πρώτου αμαρτήματος, την πληγή, την αιτία της φυγής των πρώτων ανθρώπων από τον παράδεισο και θα τιμωρείσαι μέσα στους αιώνες συνεχώς, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Αν είσαι γυναίκα θα κρύβεις το σώμα σου μέσα σε μανδύες, φορέματα, μπούργκες, πέπλα, μαντήλια αλλά στον γάμο σου το αίμα της παρθενίας σου θα γίνει κοινό λάφυρο και ιδιοκτησία. Φυσικά ο άντρας πρέπει να είναι έμπειρος σε κάθε τομέα, για να μπορεί να σε τιθασεύσει.
Αν είσαι γυναίκα γίνεσαι κτήμα, αντικείμενο, εμπόρευμα, στην καλύτερη περίπτωση αγαθό, να στολίζεις την σκηνή και κλίνη του νικητή, στη χειρότερη να δουλεύεις με κάθε τρόπο και δύναμη για να συντηρήσεις τα παιδιά και τον εαυτό σου, να ονομάζεσαι Ανδρομάχη, Κασσάνδρα, Ιφιγένεια ή Αντιγόνη.
Αν είσαι γυναίκα ανά τους αιώνες καταλαβαίνεις πως και η πιο όμορφη, η μεγαλύτερη αρετή για την γυναίκα θα προκαλέσει τον όλεθρο και την καταστροφή, χωρίς καν να το έχει επιλέξει η ίδια στο δρόμο που χάραξε κάθε άδειο πουκάμισο η Ελένη, η Δυσδαιμόνα, η Μήδεια...
Αν είσαι γυναίκα πληρώνεις την εξυπνάδα σου και τη σοφία σου την ευφυΐα σου είτε με το όνομα και το έργο κάποιου άλλου είτε με το μαρτυρικό θάνατο- την κληρονομιά της Υπατίας, την τραγική ζωή όλων σχεδόν των γυναικών της τέχνης και των γραμμάτων.
Αν είσαι γυναίκα, γίνεσαι και σύζυγος, μάνα, εργαζόμενη μέσα κι έξω από το σπίτι θεωρώντας όλοι πως οι υποχρεώσεις σου είναι αυτονόητες και απαραίτητες, χωρίς καμιά βοήθεια, χωρίς καν κανένα ευχαριστώ, με πολύ κόπο και ξενύχτι αν θες να κάνεις τα πάντα με προσωπική φθορά και κατεστραμμένα χέρια και πλάτες, πόδια βαριά από τη σκόνη όλου του κόσμου που έρχεται και κάθεται πάνω μας...
Αν είσαι γυναίκα έχεις καθημερινά ν΄αντιμετωπίσεις την βία πού έρχεται απρόσμενα και ξεσπά απλά και μόνο επειδή δεν υπάρχει άλλος αποδέκτης και έχεις πάρει κι αυτόν τον κληρονομημένο ρόλο από την κοινωνική σου δομή είτε είναι Ανατολής είτε είναι Δύσης, είτε είναι Ευρώπης είτε είναι Ασίας ή Αφρικής και Αμερικής.....και σιωπαίνεις.
Αν είσαι γυναίκα μπορεί να ονομάζεσαι Ελένη, Καρολαιν, Γαρυφαλιά, Μαρία και να βρίσκεσαι πνιγμένη, σπρωγμένη και παρατημένη σε κάποια ερημιά, βιασμένη, πάντως νεκρή και σιωπηλή σε κάθε γωνιά του πλανήτη γιατί είσαι απλά γυναίκα και οι γυαναίκες δεν έχουν δύναμη όχι μόνο ν΄αντισταθούν αλλά και να τρέξουν μακριά, να γλιτώσουν, να φύγουν.
Αν είσαι γυναίκα έχεις ν αντιμετωπίσεις το έρεβος, τα σκοτάδια την διαφορετικότητα που έφερες ή δεν έφερες στο φως και στιγματίστηκες γιατί ο παγκόσμιος νόμος της αποστολής της γυναίκας την ονομάζει και την θέλει να γεννά να φέρνει τη ζωή, να την ανασταίνει κι αλίμονό της αν δεν εκπληρώσει αυτό της τον ρόλο ή αν φέρει στον κόσμο το μη κανονικό....τότε καλείται η ίδια να το αντιμετωπίσει χωρίς κανέναν δίπλα της...μια ηρωίδα.
Αν είσαι γυναίκα ξέρεις πως δεν μπορείς να τα βάλεις ούτε με το αφεντικό σου, ούτε με το διευθυντή σου ούτε με τη δομή που σου καθορίζει τη ζωή και σε κλείνει σε σκοτάδια και ειρκτές επειδή κι αυτή έτσι ακριβώς μεγάλωσε. Θα ανέχεσαι την προσβολή, την υποχώρηση, θα ανέχεσαι την σεξουαλική παρενόχληση που κανονικά θα έπρεπε να σε κολακεύει, αφού αυτός είναι τόσο “εξαιρετικός” που σου έκανε την τιμή να σε επιλέξει για τις δικές του ανάγκες.
Αν είσαι γυναίκα, μπορείς και πρέπει να είσαι η ερωμένη του κάθε μεγάλου άντρα, παντρεμένου ή ανύπαντρου, - μεγάλη τιμή, από την αρχαιότητα, να πηγαίνεις χιλιόμετρα στην ερωτική φωλιά του γιατί δεν μπορεί να χαλάσει τη δική του ισορροπία στην οικογένεια, αν και είναι τόσο δυσαρεστημένος από την “κακιά” σύζυγο και σου τάζει θεούς και δαίμονες μέχρι να σε πετάξει στα αζήτητα με τον τίτλο της εταίρας, της ελαφριάς, της ασύδοτης και ανήθικης αφού αυτός διατήρησε τόσο αλώβητη την οικογένειά του και είναι δείγμα υψηλής ηθικής. Γυναίκες μιας χρήσεως.
Αν είσαι γυναίκα και σε εγκαταλείψουν για νέες περιπέτειες, εσύ αναλαμβάνεις τις ευθύνες των παιδιών σου, των γραμματίων του, των χρεών που έκανε τους απληρωτους λογαριασμούς όλα τα αζήτητα γιατί και συ πλέον αζήτητη θα μείνεις έτσι σου είπε κλείνοντας την πόρτα φεύγοντας, Ποιός θα σε κοιτάξει με τρία παιδιά...
Αν είσαι γυναίκα τότε γνωρίζεις όλα αυτά καλύτερα από τον καθένα και θα τα ζήσεις με κάποιον τρόπο είτε τα ζείς και θα εύχεσαι για την κόρη σου και εγγονή σου ένα καλύτερο αύριο, ένα πιο λαμπρό μέλλον....
Ας έρθει κάποτε το φώς, αν έρθει.
Γυναίκα και γεννιέσαι και γίνεσαι και σε φτιάχνουν οι άλλοι και τελικά γίνεσαι μόνη σου, με τις δικές σου δυνάμεις γιατί είναι πολλές και μυστικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου