(Κατερίνα Σχισμένου, Θεοχάρης Βαδιβούλης, Ισαάκ Μιζάν και Beni Mizan. Επάξια εκπροσωπήθηκε (28/1/2019) η Άρτα στην «Ημέρα Μνήμης Ολοκαυτώματος Εβραίων και Ελλήνων Μαρτύρων
Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος
Φέτος είναι η χρονιά των εκλογών. Ξεκινάμε με τις Δημοτικο-Περιφερειακές και με τις ευρωεκλογές και θα τελειώσουμε με τις Δημοτικές εκλογές. «Νάχαμε δουλειά να κάναμε». Έτσι για να αναδείξουμε κάποιον-κάποια σε αξίωμα. Αυτούς δηλαδή που θα ασκήσουν ένα έργο, ένα λειτούργημα, μια εξουσία. Και γι’ αυτό σιγά –σιγά μόλις μπήκε ο καινούργιος χρόνος άρχισαν να βγαίνουν «σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή» οι υποψήφιοι. Κι ας μην νομίσει κανείς πως βγαίνουν για να διατυπώσουν απόψεις και σκέψεις, τέλος πάντων, για μείζονα δημοτικά ζητήματα -αυτές οι εκλογές μας ενδιαφέρουν τώρα-, αλλά απλά «βγαίνουν για να βγουν». Άλλοι για να εξιλεωθούν «βγήκαν τα ρούχα στην μπουγάδα», άλλοι για την εκλογή κι άλλοι-λίγοι ή πολλοί δεν έχει σημασία- γιατί «το πιστεύουν, το νιώθουν, το θέλουν και το ποθούν». Χαίρεται κάποιος να τους ακούει και αγάλλεται όταν μιλάει μαζί τους.
Αυτοί οι άνθρωποι, υπηρέτες αληθινοί με όραμα και στόχο τα κοινά, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν, θα προσφέρουν αγόγγυστα και οπωσδήποτε ποτέ δεν θα αναρωτηθούν: «…πώς τόσος πόνος, τόση ζωή/πήγαν στην άβυσσο/για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη». (Γ. Σεφέρης). Απλοί και καταδεκτικοί, ευγενείς και προσηνείς, υπάκουοι αλλά και μαχητικοί δίνουν τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, για την προκοπή του τόπου τους. Συνήθως αμείβονται. Γι’ αυτούς δεν ισχύει: «το σφάλμα του εμπόρου που έκανε το επάγγελμά του πολιτική». Και θα τους βρεις σε καθημερινή βάση, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, που λέει ο λαός, στις επάλξεις ˙ «ζευγολάτες αληθινοί» σέρνουν το ζυγό ή «κουβαλούν το μαρτύριο».
Και επειδή δεν θέλω να ακούσω κανένα χαρακτηρισμό του τύπου «ιδεοληπτικός» γιατί τότε αλαφιάζουμε όπως τα άλογα όταν τα τσιμπάει η αλογόμυγα και παθαίνουν «στρέγλα», να πω ότι δεν με αφορά η ατομική δράση και αρνούμαι να δεχτώ τη ρήση «πως είναι καλό παιδί και θα τα καταφέρει». Ασφαλώς και με ενδιαφέρει η πολιτική συνείδηση και επομένως το δημόσιο ενδιαφέρον. Κι ας μην περιορίζουμε την έννοια της πολιτικής. «Κι αυτός που λέει πως δεν ασχολείται με την πολιτική, πολιτική κάνει».
«Αλλού βαρούν τα κρούταλα κι αλλού χορεύει η αρκούδα». Από αλλού ξεκίνησα κι αλλού έφτασα. «Αμπήδ’σες πολλά πεζούλια και πολλές τσιοπόρες», θα έλεγαν κάποτε στο Τζουμέρκο. «Μαζέψ’ ατα δ’κά σ’». Κουρνιάζω, λοιπόν, και κοιτάω. Το ψάχνω το πράγμα. Ζητώ και επιζητώ ενημέρωση για τη δράση… Μάλλον «ζητάω πολλά». Τέτοια ενημέρωση σπάνια θα έχεις μου είπε ένας φίλος μου που χρόνια ασχολείται με τα κοινά. Η ενημέρωση πλέον παρέχεται μόνο μέσω facebook. Εκεί σε καθημερινή βάση από κάθε εκδήλωση «κοπή πίτας» που τη συνοδεύει το ανάλογο «κλαρινοτράβηγμα» βγαίνουν αμέτρητες φωτογραφίες, οι οποίες αναρτώνται καταλλήλως στο facebook και πλημμυρίζει έτσι η οθόνη του υπολογιστή, αυτοϊκανοποιούμαστε εμείς, «παίρνουμε» και τα ανάλογα σχόλια («κούκλα είσαι», «μπράβο Χρήστο») και μετράμε ακολούθως τα «μου αρέσει», στα ελληνικά. Και αυτό το λέμε προεκλογικό αγώνα…
Τα σκέφτομαι όλα αυτά, δυο μέρες τώρα αφότου «γιορτάστηκε» για μια ακόμη φορά (28 Ιανουαρίου 2018) η «Ημέρα Μνήμης Ολοκαυτώματος Εβραίων και Ελλήνων Μαρτύρων». Και επειδή μέσα στα καθήκοντα των εκλεγμένων ή μη, η αληθινή και ουσιαστική ενασχόληση είναι να θυμόμαστε και να αναδεικνύουμε με τη δράση μας την ιστορία του τόπου μας και της πατρίδας μας, επιχείρησα να διαπιστώσω πόσοι/ες εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες ή μη εκπροσώπησαν το νομό μου. Διαπίστωση. Δύο. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Ιδιωτικά. Εύγε!!!
Χρήστος Α. Τούμπουρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου