Γράφει
η Κατερίνα Σχισμένου.
Κι
άλλη μια γυναίκα βρήκε φρικτό θάνατο
από το μοναδικό και μόνο λόγο πως ήταν
γυναίκα και έπρεπε να επιτελέσει το
έργο της «φύσης» της στο διεστραμμένο
μυαλό κάποιου που δεν έχει αρχή και
τέλος. Έχω πάψει πλέον ν΄αναρωτιέμαι
τι και πώς μπορεί μια γυναίκα ή έστω
ένας άνθρωπος γένους θηλυκού να μπορεί
να προστατευθεί στη βαλκανική μας
χερσόνησο και πόσο μάλιστα εάν δεν
προέρχεται απ΄αυτή τη χερσόνησο και
δεν είναι στο παραμικρό υποψιασμένη
για το τι τύχη μπορεί να έχει κάνοντας
τζοκινγκ κάπου, μόνη της, ή περπατώντας
μόνη της, ή ζώντας μόνη της ή και με
παρέα, διανύοντας πάντως δρόμους που
πρέπει να θεωρούνται πλέον επικίνδυνοι
όταν γυρίζει το μάτι του καθενός... Θλίψη
και προβληματισμός προκαλεί άλλη μια
γυναικοκτονία στη χώρα μας. Αλλά και
πάλι δεν πρέπει να περιμένουμε και κάτι
καλύτερο σε μια χώρα που οι εκλεγέντες
το μεγαλύτερο ποσοστό είναι άντρες ,
και η αντιπροσώπευση είναι μόνο δυνητική
ή θεωρητική εφ΄όσον ναι μεν σύμφωνα με
τα ευρωπαϊκά δεδομένα πρέπει να υπάρχει
αλλά ποτέ δεν εκλέγεται... Μήπως έχουν
λιγοστέψει οι γυναίκες τελικά; Το βέβαιο
είναι πως στα επόμενα χρόνια θα λιγοστέψουν
αν συνεχιστεί η ασυδοσία του κάθε νοσηρού
μυαλού που θεωρεί τον κάθε διαφορετικό,
με μικρότερη μυϊκή δύναμη αδύναμο και
επομένως ευάλωτο και τη γυναίκα μια
προϊστορική ύπαρξη κάλυψης ή ξεσπάσματος
ενστίκτων κάθε είδους. Το είδαμε και το
διαβάσαμε προεκλογικά μετεκλογικά και
θα συνεχίσουμε να το διαβάζουμε και να
το ζούμε πάνω μας, χωρίς ν΄αντιστεκόμαστε
προφανώς. Ο σεξισμός και η υποτίμηση
καθημερινότητα, η ανυπαρξία ύπαρξη, και
η ανοχή έγκλημα όπως και η παιδεία Πώς
λέγεται αυτό το ‘έγκλημα τελικά; Τι
άλλο μπορείς πια να περιμένεις; Έτσι
θ΄ακολουθήσει μία, κι ακόμη μία, κι άλλη
μια και πολλές ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου