Aναζήτησε τις ρίζες του και έφτασε στη μεγάλη μορφή του Ζαγορισίου Mεγάλου Διδασκάλου του Γένους Νεοφύτου Δούκα. Η συγκινητική ιστορία ενός Ελληνογερμανού

Συγκινητική ιστορία ενός Ελληνογερμανού που αναζήτησε τις ρίζες του και έφτασε στη μεγάλη μορφή του Ζαγορισίου Mεγάλου Διδασκάλου του Γένους Νεοφύτου Δούκα.

            Οι στίχοι ενός λαϊκού τραγουδιού:

«Σ’ αυτή τη θάλασσα, σ’ αυτή την τρικυμία

για δες παράξενα που απλώνεται η γαλήνη.

Λες κι ό,τι μέλλει να συμβεί έχει ήδη γίνει

κι έχει απομείνει μοναχά η επιθυμία…»

ταιριάζουν απόλυτα με μια συγκινητική και αληθινή ιστορία-περιπέτεια ενός δεκαπεντάχρονου τότε παιδιού, που ζούσε στη Γερμανία, του Μιχαήλ Στέλε. Ενώ βρισκόταν στην εφηβική ηλικία, έπεσε στα χέρια του το έγγραφο της υιοθεσίας του. Άρχισε να το περιεργάζεται, να αναπτύσσει μέσα του αμφιβολίες και να ψάχνει τις ρίζες του.

Στο νου και στην καρδιά του έφηβου τότε Μιχάλη άναψε η επιθυμία της αναζήτησης των βιολογικών του γονέων, διότι ένα κλαδί ποτέ δεν ζει μόνο του. Από κάπου  τροφοδοτείται και παίρνει ζωή. Το δέντρο με τις ρίζες του ψάχνει και αυτό να βρει τροφή και νερό, για να ζει αιώνια. Έτσι μοιράζεται και το νερό και την τροφή, δημιουργώντας ένα δάσος.

            Ο Μιχάλης, μόλις ενηλικιώθηκε, άρχισε περιπετειώδη έρευνα. Μετά από μεγάλη και επίπονη προσπάθεια γνώρισε τη βιολογική του μητέρα στη Γερμανία. Ο πατέρας του όμως είχε μετοικήσει στην Ελλάδα και έμενε στην Αθήνα. Μετά από χρόνια πήρε τη γενναία απόφαση να έλθει στην Ελλάδα και να τον αναζητήσει. Τα κατάφερε. Τον βρήκε. Έμαθε πολλά και συγκλονιστικά για την προσωπική του ιστορία. Έμαθε αυτό που πάντα πίστευε μέσα του, ότι είναι Έλληνας…

Ο πατέρας του καταγόταν από τον Ελαφότοπο Ζαγορίου και ονομαζόταν Δημήτριος Δούκας. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει τις επιθυμίες του, διότι ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή.

Αλλά και ο επόμενος στίχος του λαϊκού τραγουδιού έχει βαθύ νόημα και ανταποκρίνεται στην περιπέτεια του Μιχάλη.

«Δεν τα προκάλεσε κανείς όσα συμβαίνουν,

μπλέκουν τα θαύματα, τα πράγματα, οι συμπτώσεις.

Αυτή η απέραντη λαχτάρα έχει επιπτώσεις…»

Ευτυχώς, για τον σαρανταoκτάχρονο σήμερα Μιχάλη οι επιπτώσεις ήταν αγαθές. Μέσα στη διερεύνηση του γενεαλογικού του δένδρου και την αναζήτηση των προγόνων του, μη γνωρίζοντας ο ίδιος ελληνικά, έβαλε έναν Έλληνα φοιτητή, που εργαζόταν στην επιχείρησή του στο Ουμπερλίνγκεν της Γερμανίας, τον Γιώργο, και τηλεφώνησε στον Επανωσουδενιώτη καθηγητή και συγγραφέα Αριστοφάνη Ζαμπακίδη, που έχει συγγράψει ειδική μελέτη για την προσωπικότητα και το έργο του Επανωσουδενιώτη μεγάλου Διδασκάλου του Γένους Νεοφύτου Δούκα με τίτλο «Νεόφυτος Δούκας. Ο Ηπειρώτης λόγιος ιερομόναχος και το εκπαιδευτικό του έργο». Το έκανε αυτό, διότι και το επώνυμο του βιολογικού του πατέρα ήταν Δούκας.

Ο Μιχάλης πραγματοποίησε δυο ειδικά ταξίδια από τη Γερμανία στη Θεσσαλονίκη, για να πληροφορηθεί σχετικά  με τη σπάνια μορφή του Νεοφύτου Δούκα και τις ποικίλες δράσεις του, τόσο στο Εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Στον Αρ. Ζαμπακίδη διατύπωσε πολλές φορές το ερώτημα: «Μήπως και εγώ είμαι απόγονος του Ζαγορισίου λογίου Νεόφυτου Δούκα;»

Τα διεισδυτικά ερωτήματά του και η σφοδρή επιθυμία του να διαπιστώσει τη σχέση του με τον Ν. Δούκα δημιούργησαν προβληματισμό. Στο ερώτημα του Αρ. Ζαμπακίδη «Μιχάλη, ποια είναι η αιτία που ψάχνεις τη σχέση των προγόνων σου με τον Νεόφυτο Δούκα;», ο Μιχάλης απάντησε: «Η αιτία που με ώθησε στην έρευνα ήταν να βρω κάποιον με τον οποίο να έχω το ίδιο αίμα αλλά και να εμπνέομαι απ’ αυτόν…».

Εδώ πρόκειται για θαύμα! Ο πατέρας του Νεοφύτου Δούκα ονομαζόταν Αναστάσιος. Ο αδελφός του Αναστασίου Δούκα, Δημήτριος, θείος δηλαδή του Ν. Δούκα, ήταν ο μόνος που επέζησε από την πανώλη που μάστιζε τότε πολλά χωριά του Ζαγορίου, όπως αναφέρει ο σημαντικότερος βιογράφος του Ν. Δούκα, Σπύρος Αθανασιάδης. Ο θείος λοιπόν του Ν. Δούκα, Δημήτριος Δούκας,  πήγε εσώγαμπρος στο Καπέσοβο Ζαγορίου. Απόγονος αυτών των Δουκαίων, όπως διαπιστώθηκε μετά από έρευνα των αρχείων, ο Νικόλαος Δούκας, έφυγε από το Καπέσοβο και πήγε εσώγαμπρος στον Ελαφότοπο το 1904 ή το 1907. Απόγονος αυτού του Δούκα ήταν ο πατέρας του Μιχάλη, ο Δημήτριος Δούκας. Τι λέτε, μπλέκουν τώρα τα θαύματα, τα πράγματα και οι συμπτώσεις;

Ο γιός του Δημητρίου Δούκα από τον Ελαφότοπο, ο Μιχάλης Στέλε-Δούκας, ένας λαμπρός οικογενειάρχης με τρία παιδιά ζει και δραστηριοποιείται στη Γερμανία. Ήρθε στο χωριό των προγόνων του, στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου Ιωαννίνων, έζησε αξέχαστες στιγμές στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πανωσουδενιωτών. Ακόμη μετέβη στον Ελαφότοπο, προσκύνησε στον τάφο του παππού του και επισκέφθηκε το Καπέσοβο, όπου το γενεαλογικό του δένδρο άπλωσε και εκεί τις ρίζες του.

Αισθάνεται Έλληνας. Αγαπά την Ελλάδα και τις όμορφες Παραδόσεις της. Το όνειρό του θα εκπληρωθεί απόλυτα, όταν λάβει την Ελληνική ιθαγένεια και πολιτογραφηθεί Ζαγορίσιος πολίτης. Η προσπάθεια, βέβαια, συνεχίζεται, διότι ο Μιχάλης δικαίως και διακαώς επιδιώκει και του ανήκει η Ελληνική ιθαγένεια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό επιδεικνύει ο Επανωσουδενιώτης επίτιμος Αρεοπαγίτης Βασίλειος Λαμπρίδης, καθώς και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πανωσουδενιωτών. Μέχρι να γίνει αυτό ο Μιχάλης Στέλε-Δούκας θα είναι καλοδεχούμενος στο φιλόξενο Ζαγόρι με τη σύζυγο και τα τρία εκλεκτά παιδιά του, τον Κωνσταντίνο-Νικόλαο, τη Ζωή-Πηνελόπη και την Αύρα, όπως του υποσχέθηκαν οι συγχωριανοί του σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που διοργάνωσαν προς τιμήν του.

Ο Μιχάλης διαπίστωσε ότι η γενέτειρα του Νεοφύτου Δούκα έδωσε τόσα πολλά στην πατρίδα μας με τα κληροδοτήματα, αλλά και με τις μορφές που ανέδειξε όπως είναι ο διαπρεπής λόγιος κληρικός Νεόφυτος Δούκας, ο ιστορικοφιλόσοφος Ιωάννης Λαμπρίδης, ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Νικόλαος Ιωαννίδης, ο Μιχαήλ Τσατσάνης, ο Ιωάννης Λαμπριάδης, ο Νικόλαος Γεωργιάδης και πολλοί άλλοι νεότεροι ευεργέτες. Έτσι έχει ιερό πόθο να παρουσιάσει σε τηλεοπτική σειρά τη ζωή και το έργο του Νεοφύτου Δούκα και μέσα απ’ αυτό να προβάλει το Ζαγόρι, την Ήπειρο και τον πολιτισμό της Ελλάδας σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

Η Πολιτεία οφείλει να του δώσει αυτό που του ανήκει, να τον πολιτογραφήσει Έλληνα πολίτη και να μη προφασισθεί …γραφειοκρατία!

www.anopedina.blogspot.com