Γράφει ο Χρήστος Α.Τούμπουρος
«Πείτε
μου τώρα, το παιδί των 17 ετών, που θα
ψηφίσει για πρώτη φορά που το ενδιαφέρει
πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, εάν το
ενδιαφέρει τι έγινε το 1963;». Ανθολογημένο
από συνέντευξη πολιτικού.
Τόσο
απλά και αφοπλιστικά! Ιστορική άγνοια,
απέχθεια για τη γνώση της ιστορίας.
Αλήθεια, τον νέο, τον προβληματισμένο
νέο, θα ενδιαφέρει η ιστορική γνώση και
ασφαλώς θα του είναι απαραίτητη. Ο νέος,
ο προβληματισμένος νέος, προκειμένου
να διαμορφώσει την εθνική του συνείδηση
θα καταφύγει και στην ιστορία. (Εκτός
και αν «είναι ανάγκη να σβήσουμε κι
αυτήν»). Με την ιστορία οι νέοι θα μάθουν
ποιοι κλέβουν διαχρονικά το παρόν και
το μέλλον τους… Θα μάθουν αληθινά και
δεν θα παρασύρονται από οποιαδήποτε
ανούσια δικομματική κοκορομαχία. Ο
17χρονος είναι ανάγκη να γνωρίζει ότι ο
Λαμπράκης, δολοφονήθηκε! Πέντε μέρες
πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, στις
22 Μαΐου 1963 ο οδηγός από ένα τρίκυκλο -
αυτό που είχε πάνω τους «Γκοτζαμάνηδες»
και με σκεπασμένο αριθμό «πέφτει» πάνω
στον Λαμπράκη. Ο Λαμπράκης - μετά από
χτύπημα στο κεφάλι - πέφτει στην άσφαλτο
και στο σημείο σχηματίζεται λίμνη
αίματος ανάμεικτη με εγκεφαλικά υγρά.
Έτσι, είναι δύσκολο να σβήσουμε την
ιστορική μνήμη ενός λαού που γνωρίζει
καλά τα «τρίκυκλα» και τις παραφυάδες
τους.
Ακόμη καλό είναι, μέρες που
είναι να γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, να
αποδέχονται και να θαυμάζουν τους
αγωνιστές της επταετίας που τουλάχιστον
με τον αγώνα τους διαμόρφωσαν μια
προσωπικότητα γεμάτη ελευθερία και
Ελλάδα, με όλα τα παθήματά τους που
συνέθεσαν έναν μικρό ανθρώπινο Γολγοθά,
αφού παρέμειναν στον τόπο τους Ελεύθεροι
Πολιορκημένοι. Γιατί πρέπει να ξέρουμε
πως ό,τι έγινε υπέρ του ανθρώπου δεν
δόθηκε δωρεάν. Χρειάστηκαν αγώνες και
πάλι αγώνες καθημερινών ανθρώπων, με
πρωτοπορία τα νιάτα, χρειάστηκε θυσία
αίματος. Ακόμη και το ηλιοβασίλεμα
σήμερα έχει μέσα του ως υδατογραφία,
ένα κόμπο αίμα…
Οποιαδήποτε
προσπάθεια άμβλυνσης της ιστορικής
μνήμης απέναντι στη χούντα προσβάλλει
καταρχάς τους αγωνιστές που δολοφονήθηκαν,
βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν -εξορίστηκαν,
για να έρθουν καλύτερες μέρες για το
λαό μας. Και πρέπει να γνωρίζουμε πως ο
αντιδικτατορικός αγώνας επέδρασε
ουσιαστικά στη διαμόρφωση μιας αγωνιστικής
συνείδησης στη νέα γενιά.
Θέλησε,
με τις αναφορές της αυτές, να μειώσει
την επίδραση που έχει ο αντιδικτατορικός
αγώνας στη διαμόρφωση αγωνιστικής
συνείδησης και στάσης, κυρίως, της νέας
γενιάς. Να την αποκόψει από τις παραδόσεις
του λαϊκού κινήματος, να την καταστήσει
ευάλωτη στις επιλογές του συστήματος.
Γι’ αυτό και χαρακτήρισε την επιμονή
στην διεκδικητική πάλη, ατομική αλλά
και συλλογική ψυχική νόσο.
«Ο ισχυρισμός
πως, “η απώλεια της δικτατορίας, για
κάποιους από τους αγωνιστές, ισοδυναμεί
με την απώλεια οικείου προσώπου, γεγονός
που δεν μπορούν να διαχειριστούν, με
αποτέλεσμα να νοσήσουν ψυχικά”, είναι
παράλογος και απαράδεκτος καθ’ όσον η
δικτατορία για τους αγωνιστές, δεν ήταν
οικείο πρόσωπο για να το κλάψουν. Άλλοι
πένθησαν για την απώλεια της. Για τους
αγωνιστές ήταν ένα μισητό καθεστώς που
αντιπάλεψαν, όπως ο καθένας έκρινε και
μπορούσε, ατομικά ή συλλογικά. Οι διώξεις,
οι φυλακίσεις, οι εκτοπισμοί, οι
βασανισμοί, δεν ήταν επιλογή τους. Και
φυσικά η «απώλεια» της δικτατορίας, δεν
τους στέρησε το λόγο του αγώνα τους».
45
Χρόνια μετά την κατάρρευση της δικτατορίας,
ο αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων
λαϊκών αναγκών, Συνεχίζεται!
Ο λαϊκισμός
και η αντίδραση άμα αγριέψουν ενίοτε
γίνονται και σαρκοβόρα τέρατα!!!
Εν τω
μεταξύ «Στο Μέγαρο Μαξίμου βρέθηκαν σήμερα στις 11:30 το πρωί 15 μαθητές, οι
οποίοι θα συναντηθούν και θα συζητήσουν
με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη,
με την ευκαιρία της 45ης επετείου
Αποκατάστασης της Δημοκρατίας».
Χρήστος Α.Τούμπουρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου