Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος
Είχα γράψει κάποτε, μαθητής ων, σ’ ένα τετράδιο πως «έρωτας είναι η πρόσαψις δύο επιδερμίδων». Δε θυμάμαι πού το είχα διαβάσει και μού έκανε τέτοια εντύπωση, ώστε να το αντιγράψω στο τετράδιο των αρχαίων ελληνικών. Αυτό ήταν μέγα λάθος. Το διάβασε ο καθηγητής μου και μού απάντησε μειδιώντας… « Ποια επιδερμίδα. Η δική σου είναι από καλώδιο και δεν επηρεάζεται στο συναίσθημα. Κακός, κάκιστος αγωγός». Παράλληλα μού άστραψε κάτι χαστούκια που μού «ήρθε ο ουρανός σφοντύλ’». Παραλίγο να ξεκολλήσ’ το κεφάλ’.
Έρωτας! Απαγορευμένη λέξη στην κοινωνία των Τζουμέρκων. Ειδικότερα οι μαθητές και περισσότερο οι μαθήτριες. Απαγορεύονταν. Κι αν τυχόν ζευγαρώνονταν, εκεί να δεις σκουσμός, κατάρες, αναθέματα και ουρλιάσματα. «Μωρή παλιοσουλτούκου. Δεν έχω μούτρα να βγω στην κοινωνία». Και επακολουθούσαν χίλια δυο ανείπωτα. Πέρα από το μπερντάκι είχε και αναγκαστικό εγκλεισμό κατ’ οίκον η διάρκεια του οποίου ποίκιλε ανάλογα με το «ύψος του αμαρτήματος» και «την ηθική της οικογένειας». Να πούμε ακόμη πως οι τιμωρίες αφορούσαν το γυναικείο φύλο. Σκληρές, πολύ σκληρές, αδιανόητες για τη σημερινή κοινωνία.
Το σκίρτημα, ο πόθος, το καρδιοτσίμπημα γινόταν συνεχώς, αλλά «το πίναμε με το ζουμί μας» ή επιδιδόμασταν σε ατέλειωτη χειράντληση, όπως μας είπε κάποιος καθηγητής μας, «γι’ αυτό πάθατε άμβλυνση εγκεφάλου, δηλαδή μαλάκυνση». Και με σχετική ή όχι άμβλυνση εγκεφάλου, όταν βλέπαμε θηλυκό νιώθαμε έντονα πως αποπνέει έρωτα, μοναδικό και ανεπανάληπτο και κυρίως ακατανίκητο. Και γράφαμε, και γράφαμε αβέρτα ερωτικές επιστολές, αφού νομίζαμε πως μας πλήγωσαν κατακρίκελα τα βέλη του ΄Ερωτα που όλες τελείωναν με τον όρκο: «Μέχρι τον τάφου σ’ αγαπώ» που σήμαινε πως και τη ζωή μας δίναμε γι’ αυτήν. Δεν ήταν να μας χαμογελάσει μια κοπελιά. Την κίνηση εμείς τη μεταφράζαμε, όπως θέλαμε, πως δήθεν ένιωθε για μένα έντονη αγάπη, επιθυμία για ερωτική συνεύρεση. Ατέλειωτη ονειροφαντασία. Και το ρίχναμε στο γράψιμο ερωτικών επιστολών και στην αυτοδιαχείριση.
Πολλές φορές, αν καταλαβαίναμε πως κάποιος ήταν αρκούντως τσιμπημένος -οργίαζε η φαντασία- δεν τον αφήναμε σε ησυχία. Ολόκληρες ερωτικές επιστολές, με αποστολέα δήθεν την «καψούρα» του, έφταναν ταχυδρομικώς ή δια αγγελιοφόρου στα χέρια του και μάλιστα του δίναμε και ραντεβού στο ποτάμι. Και πήγαινε ο κακόμοιρος άγρια μεσάνυχτα και περίμενε. Και όσοι ξέρουν από ποτάμι το χειμώνα καταλαβαίνουν πως πούντιαζε και «έπεφτε δερμάτ’ στο κρεβάτ’ απ’ την πούντα».
Για τυχόν ερωτική πράξη δραστηριοποιούνταν και ο Σύλλογος Καθηγητών και έπεφταν κάτι αποβολάρες «Παναγία βόηθα»…
«[…] , κατά το προεκτεθέν ιστορικόν της υποθέσεως, προκύπτουν πλείστα όσα ελαφρυντικά υπέρ του μαθητού στοιχεία, το μεγαλύτερον των οποίων είναι, ότι ούτος δεν εβίασεν την νεάνιδα, ούτε καν συναντήθη μετ’ αυτής εντός της οικίας της ή εν υπαίθρω, προς διακόρευσίν της, αλλ’ εδέχθη κοιμώμενος εν τω δωματίω του την 3ην μετά μεταμεσονύκτιον ώραν την επίσκεψιν της φίλης του νεάνιδος, πράγμα το οποίον αποτελεί σκανδαλώδη προκλητικότητα, προ της οποίας δεν θα ηδύνατο να αντιδράση, ούτε ώριμος ανήρ, όχι εις έφηβος 18ετής, ευρισκόμενος, ως γνωστόν, εις ψυχικήν και σωματικήν επανάστασιν. (…)
Εις ψυχικήν και σωματικήν επανάστασιν συνελήφθη μαθητής και απεβλήθη επί οκταήμερον! Η αιτιολογία της αποβολής του δικαιολογεί τον επαναστατικόν χαρακτήρα. «Αποβάλλεται διότι συνελήφθη λακτίζων αρειμανίως το πέος του».
Χρήστος Α. Τούμπουρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου