Μαθητικά συσσίτια τις δεκαετίες 50 & 60. Η γνωστή Αμερικανική, συμμαχική βοήθεια Unrra

Γράφει ο Αποστόλης Καλδάνης

Βαρέλι, από σκληρό χοντρό χαρτί και καπάκι μεταλλικό, που περιείχε γάλα σκόνη. Αυτό το γάλα και το νοστιμότατο βούτυρο και το περίφημο κίτρινο τυρί και διαφανείς αμπούλες - βιταμίνες, ήταν τα βασικά προϊόντα που περιελάμβανε η γνωστή Αμερικανική, συμμαχική βοήθεια Unrra, για τα συσσίτια στους μαθητές των σχολείων τις δεκαετίες 50 & 60.

Εποχές δίσεκτες, πέτρινα χρόνια, ακατανόητα για τις σημερινές γενιές.

Πριν το πρωινό μάθημα, δίπλα - κολλητά στα σχολεία λειτουργούσαν υποτυπώδη μαγειριά, όπου μια μαγείρισσα, από πολύ πρωί, 4 - 5, ετοίμαζε το γάλα, από σκόνη, για το συσσίτιο των παιδιών.

Τα παιδιά έχοντας μαζί τους ένα κατσαρολάκι, κρεμαστό συνήθως και φέρνοντας, όχι όλα, ψωμί μαύρο από το σπίτι ή από το φούρνο έτρωγαν αυτό το σημαντικό πρωινό όρθια ή καθιστά στα πεζούλια ή κάτω από τα δέντρα...

Επίσης είχε την υποχρέωση να φέρνει ένα δεμάτι ξύλα, κάθε παιδί, για να χρησιμοποιεί η μαγείρισσα στη φωτιά, όπου έβραζε στο μεγάλο μαύρο καζάνι το γάλα...

Μετά το πρωινό τα κατσαρολάκια τα απόθεταν οι μαθητές, μετά την πρωινή προσευχή, μέσα τις τάξεις τους σε κάποιο ορισμένο σημείο και μετά το τέλος των μαθημάτων τα μετέφεραν σπίτι τους να πλυθούν και να χρησιμοποιηθούν την επόμενη φορά.

Δεν μπορούν τα λόγια, οι αφηγήσεις να αποδώσουν την πραγματικότητα των δύσκολων οικονομικά καταστάσεων, εκείνων των μεταπολεμικών εποχών, όπου η χώρα μας βγήκε καθημαγμένη, από την Ιταλική και κυρίως την Γερμανική - ναζιστική κατοχή...

Επομένως όσοι έζησαν εκείνες τις απερίγραπτες εποχές βλέπουν τη ζωή με διαφορετικό μάτι, αξιολογούν τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές σημερινές καταστάσεις με βαθύ στοχασμό και περίσκεψη και παραγωγικό προβληματισμό, αυτοσυγκράτηση, αγωνία και ανησυχία για το μέλλον.

( Δυστυχώς την βοήθεια εκείνη υπήρξαν επιτήδειοι που την εκμεταλλεύτηκαν και πλούτισαν, στερώντας τα δικαιούμενα αγαθά, από φτωχούς συμπατριώτες μας).

Απόστολος Καλδάνης