Α ρε Μάνα…
Αφέθηκα στα παραμύθια σου…
Σε εκείνα που έκλειναν οι πληγές με τη φωνή σου…
Θυμάσαι Μάνα?
-“Φυλάξου(μου έλεγες)…
Θα έρθει ο μπαμπούλας…”
Μα ποτέ δεν μου τον έδειξες…
Μου έλεγες:
-“Μη φοβάσαι, εγώ εδώ είμαι…”
Τη Νεράιδα Μάνα τη θυμάσαι?
Αυτή που το δόντι θα μου έπαιρνε…
Ποτέ μου Μάνα δεν την είδα…
-“Γιατί? (Σε ρώτησα)
-“Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις(μου έλεγες)”…
Όχι ρε Μάνα…
Δεν κατάλαβα…
Ακόμα προσπαθώ…
Μαζί περίμενα να μεγαλώσουμε…
Πλάι σου να καταλάβω…
Η πόρτα μας δεν χτυπά συχνά Μάνα…
Παιδιά πια δεν παίζουν έξω από αυτή…
Και στον καθρέφτη χθες η απουσία σου με κέρασε μια άσπρη τρίχα…
Δεν τις θέλω τις αλήθειες άλλο ρε Μάνα…
Θέλω πίσω των παραμυθιών την αγκαλιά σου…
Είναι κι εκείνος ο γιατρός που κάπως μου τα είπε…
Δεν θυμάμαι…
Φοβάμαι ρε Μάνα όταν λείπεις…
Γαμωτο ρε Μάνα…
Έλα να το φιλήσεις να περάσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου