Ένα κουταλάκι βυθισμένο με μια γλυκιά "αμαρτία" σ' ένα ποτήρι κρύο νερό που σε δροσίζει γλυκά!
Η βανίλια! ή αλλιώς υποβρύχιο! Όμως δεν είναι μόνο αυτό!
Εκτός από δροσερή και γλυκιά, είναι και μια νοσταλγική βουτιά στις παιδικές μας αναμνήσεις!
Είναι το γλύκισμα, που στα μικράτα μας, υπήρχε ακόμη και στα πιο φτωχικά σπίτια και προσφερόταν με αγάπη, απ' την κυρά του σπιτιού μαζί μ' ένα ποτήρι κρύο νερό στον κάθε μουσαφίρη!
Βουτώντας στις δικές μου αναμνήσεις, πρωταγωνιστής ο γλυκός ΜΟΥ, παππούς Αντώνης που μ' έπαιρνε απ' το χέρι να πάμε στο καφενείο του μπαρμπα-Θανάση να με κεράσει ένα υποβρύχιο επειδή ήμουν "καλό παιδάκι"...! Σ' όλο το δρόμο, κεφάτος, μου τραγούδαγε το "Χριστινάκι"... ενώ όσο κι αν ίδρωνε το χέρι του, δεν άφηνε ποτέ το δικό μου...
Κι όταν η βαριά σιδερένια αυλόπορτα του σχολείου μια μέρα εκδρομής, μάγκωσε τα δάχτυλά μου και τα μελάνιασε, πάλι στου μπαρμπα Θανάση με πήγε ο παππούς για να με παρηγορήσει, να μην πονάω και να μη στεναχωριέμαι που τα υπόλοιπα παιδιά ήταν εκδρομή, κι εγώ βρωμοκοπούσα στουμπισμένο κρεμμύδι!
Για δες τι θυμήθηκα, τώρα!
Ο γλυκός μου παππούς...
Η αλήθεια είναι, πως μου είχε και του είχα αδυναμία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου