Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

Η ζωή μας μια σβούρα


Προχώρα, με τα λάθη σου και τα σωστά σου.

Η ζωή είναι σαν μια σβούρα. Όλα οφείλουν να κάνουν τον κύκλο τους αρμονικά, με την απαραίτητη ταχύτητά και συχνότητα. Ωστόσο, η μαγκιά κρύβεται στο πόσο καλή φόρα θα πάρουμε στην αρχή κάθε στροβιλισμού, γιατί αν δεν κουνήσουμε σωστά τη σβούρα τότε θα υπάρξουν ανωμαλίες στους κύκλους, ίσως και πτώση. Από την άλλη, μια ζωή δίχως πτώσεις κι αναταράξεις, πόσο ενδιαφέρουσα είναι; Ίσως γι’ αυτό είναι καλύτερα να τσαλακωνόμαστε, να αφήνουμε τη ζωή να μας σμιλεύει.

Είμαστε, βλέπεις, όντα γεμάτα δαίμονες εκ γενετής και μόνο αν μουλιάσουμε μέσα στη ζωή ίσως καταφέρουμε να νικήσουμε την αιώνια αυτή μάχη που επικρατεί μέσα μας. Πρέπει να μάθεις πόσο ψυχικό και σωματικό πόνο κρύβει μια ταπεινωτική δουλειά, ίσως έτσι καταλάβεις πόσο χρήσιμη είναι, πόσο λάθος έκανες όταν υποτιμούσες τους άλλους που την κάνουν μια ζωή. Αλλού πάλι, θα διακρίνεις και θα σιχαθείς τη διαφθορά των ανωτέρων, που τόσο πολύ θαύμαζες όταν δεν ήξερες. Ίσως τότε χτίσεις αυτήν την ακεραιότητα που εκλείπει στην τρομαχτικά επιφανειακή εποχή που διανύουμε.



Αντί να κάθεσαι και να λιώνεις σιγά-σιγά στη συνήθειά σου, πάρε ένα backpack και τράβα να δεις τι συμβαίνει εκεί έξω, σε άλλες κουλτούρες, σε χώρες που δεν ξέρεις καλά την γλώσσα, πήγαινε σε χώρες γεμάτες με λαούς. Εκεί θα τρομάξεις, μα, ω θεέ μου, δεν έχεις ιδέα πόσο γοητευτικό είναι να μάθεις να ξεχωρίζεις τους ιδιαίτερους ανθρώπους με μοναδικό τρόπο επικοινωνίας τα μάτια. Εκεί, εν μέσω της βαβούρας των ξένων γλωσσών, υπάρχουν πολλές αλήθειες ν ’ανακαλύψεις.

Όσο προχωράς, θα σε προδώσουν και θα τους προδώσεις, γιατί, μόνο έτσι θα μάθεις πόσο δάκρυ χωράει το ανθρώπινο μάτι. Κάπου εκεί, όταν κάνεις τις βραδινές περιπλανήσεις σου, θα παρατηρείς τους γύρω σου μπας και πάρεις την απάντηση που ψάχνεις, μπας και καταλάβεις γιατί έπρεπε ακόμα μια φορά να πιστέψεις σε κάποιον που δεν άξιζε, γιατί η αναζήτηση συνεχίζεται. Αντίστοιχα, ίσως περπατάς στους δρόμους προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί πρόδωσες, γιατί δεν μπόρεσες να μείνεις σ’ εκείνη την αγκαλιά που σε ζέσταινε, τι πάει λάθος με σένα.

Μα φίλε μου, τίποτα δεν πάει λάθος με σένα, η ζωή μια σβούρα είναι και κάνει κύκλους, εκεί που ανήκεις, εκεί θα σε βγάλει. Πρόσεξε όμως γιατί δεν παύουμε να είμαστε το σύνολο των επιρροών μας, το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Να μην αφήνεις μια αγάπη για αργότερα, ίσως δεν την βρεις εκεί που την πάρκαρες. Αν φύγεις, να φύγεις μόνο αν τη συγκεκριμένη δεν τη χρειάζεσαι πια, αν λαμβάνεις κραδασμούς ότι η δικιά σου, η σωστή για σένα, βρίσκεται αλλού. Όπως και να ‘χει, ότι κι αν συμβεί, μόνο αν τσακιστεί η καρδιά σου στο χώμα θα εκτιμήσεις την ευτυχία που θα έρθει σε βάθος χρόνου.

Με άλλα λόγια, είναι όμορφη η ζωή έτσι αδίστακτη όπως είναι, σημασία έχει να συλλογίζεσαι και να προβληματίζεσαι τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό σου, να μην παραιτείσαι και της επιτρέπεις να σε παίρνει παραμάζωμα. Όσο νιώθεις -ό,τι κι αν είναι αυτό- είσαι στην διαδικασία στροβιλισμού, όσο έχεις αυτογνωσία η τροχιά είναι σταθερή, δε χάνεσαι.

Κι όταν έρθει η περίοδος της αναισθησίας, κατά τη διάρκεια της οποίας θα αρκείσαι μόνο σε σαρκικές απολαύσεις κι επιφανειακές εξόδους· απόλαυσέ την, είναι κι αυτό μια εμπειρία, ένα κεφάλαιο στην αναζήτηση του εαυτού σου. Ωστόσο, μη βολευτείς εκεί κι αν δεις πως περνάει καιρός και είσαι κενός, πήγαινε σε ανθρώπους που ξέρουν ν ’αγαπούν για να σου δώσουν δύναμη. Αν χρειαστεί να κλάψεις και να φανείς αδύναμος, να το κάνεις με περηφάνια, μην ντραπείς να πεις συγνώμη, μην ντραπείς να χάσεις, μη δειλιάσεις να διεκδικήσεις. Ξέρεις πότε να τρομάξεις; Αν αφήσεις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις κι απωθημένα. Να τρομοκρατηθείς αν πάρεις μια απόφαση και δεν την αντιστρέψεις όσο προλαβαίνεις, λόγο πείσματος.

Προχώρα, με τα λάθη σου και τα σωστά σου. Μην τη φοβάσαι τη σβούρα όσα κι αν φέρνει, όσα κι αν παίρνει σε κάθε στροφή της. Τα δάκρυα είναι ο μεγεθυντικός φακός της ζωής. Αν δεν τσαλαπατηθείς, δε θα μπορέσεις ποτέ να αλλάξεις κάτι σε τούτον εδώ το μικρόκοσμο. Πρέπει να ακούσεις τους παλμούς του για ν’ αποκτήσεις έμπνευση, αλλιώς προξενείς ακόμα ένα βουητό μέσα στα πολλά.


Eύα Μπάκα

Δεν υπάρχουν σχόλια: