Ηταν μια επιτηδευμένη κίνηση γνήσιου συριζαϊκού
αντικομφορμισμού: Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικών Ασφαλίσεων και
Κοινωνικής Αλληλεγγύης βγάζει δύο σακούλες (σ.σ.: μια με φρούτα και μια που
περιείχε μόνο ένα μυστηριώδες ασημόχαρτο την οποία ακούμπησε πάνω στη φθαρμένη
κλειστή θήκη ενός i-pad) και αρχίζει να τα καθαρίζει όση ώρα περίμενε να αρχίσει
η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.
Φυσικά η φωτογραφία έκανε τον γύρο του Διαδικτύου.
Συνοδευόμενη από τα αναμενόμενα σχόλια έκπληξης - ειδικά από όλους εκείνους που
οι «αστικές» τους αγκυλώσεις στους κανόνες καλής συμπεριφοράς δεν μπορούν να
συλλάβουν αυτό που συνέβαινε. Μόνο που κανείς δεν σκέφτηκε ότι αυτός ακριβώς
ήταν ο στόχος της: να κάνει ένα statement.
Αν κοιτάξουμε την εικόνα
προσεκτικά, θα δούμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ταιριάζουν. Κατ' αρχήν
στη σακούλα βρίσκονται ένα πορτοκάλι, δύο αχλάδια και ένα μήλο. Αν είχαν
αγοραστεί από κάποιο μανάβη καθ' οδόν προς την Κεντρική Επιτροπή δεν θα ήταν
χύμα μέσα στη σακούλα - κανείς δεν φεύγει με μια σακούλα ετερόκλητα (σ.σ.: και
αζύγιστα) φρούτα από τον μανάβη. Πιθανότατα λοιπόν τα έφερε από το σπίτι. Επί
τούτου. Για να τα καθαρίσει μπροστά στις κάμερες. Και να δείξει σε όλους ότι η
Κεντρική Επιτροπή είναι μια προέκταση της κουζίνας της. Και ότι στον κόσμο της
επανάστασης εκείνο που μετράει περισσότερο από τους μικροαστικούς καλούς τρόπους
είναι η ανάγκη για τις βιταμίνες που σου δίνει ένα φρούτο.
Γιατί όμως τότε
δεν έφερε μαζί και ένα κατάλληλο μαχαίρι; Όλοι γνωρίζουμε ότι τα φρούτα
καθαρίζονται καλύτερα με εκείνα τα μυτερά μαχαίρια με την πλαστική λαβή που
βρίσκει κανείς χύμα στις λαϊκές αγορές. Αντί για αυτό όμως η αναπληρώτρια
υπουργός κρατάει ένα απλό μεταλλικό μαχαίρι πολύ μικρότερης αποτελεσματικότητας.
Ξέχασε να το φέρει από το σπίτι; Ή έκανε ένα ακόμα statement ότι στο αξιακό
σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα μαχαίρια είναι ίσα και ότι η αξιολόγηση των μαχαιριών
αποτελεί μνημονιακό κατάλοιπο που πρέπει επιτέλους να εκλείψει;
Επειτα δεν
μάθαμε ποτέ τι απέγιναν τα φρούτα που καθάρισε. Τα έφαγε όλα εκείνη - λίγο
απίθανο για μια πολιτικό που με κάθε ευκαιρία μιλάει για ολιγάρκεια (σ.σ.: ας
θυμηθούμε την μινιμαλιστική φιλοσοφία των γεμιστών ή την λαϊκή σοφία της πίτας
που έχει κατά καιρούς χρησιμοποιήσει ως οδηγίες επιβίωσης σε εποχές λιτότητας).
Τα μοίρασε στους γύρω της πραγματοποιώντας ένα άτυπο συσσίτιο; Ή τα τοποθέτησε
μέσα στο αλουμινόχαρτο της δεύτερης σακούλας για να τα φάει αργότερα; Και αν
ισχύει το τελευταίο δεν την απασχόλησε ότι το μήλο θα μαυρίσει (σ.σ.: όπως
συμβαίνει μετά από λίγη ώρα στα φρεσκοκαθαρισμένα μήλα) και ότι το πορτοκάλι θα
πικρίσει (σ.σ.: όπως επίσης συμβαίνει μετά από λίγη ώρα στα φρεσκοκαθαρισμένα
πορτοκάλια); Και επιπλέον, μετά το καθάρισμα, δεν θα έπρεπε να πλύνει κάπου τα
χέρια της; Ή δεν την απασχολούσε γιατί τα χέρια που κολλάνε από ζουμιά φρούτων
δεν είναι χέρια διαπλεκόμενων αλλά χέρια με ηθική ανωτερότητα;
Προφανώς
τίποτα από αυτά δεν απασχόλησε την Θεανώ Φωτίου, πιθανότατα γιατί τίποτα από όλα
αυτά δεν έχει πραγματικά σημασία. Το μήνυμα που μεταφράζεται ως «εμείς δεν
είμαστε σαν τους άλλους τους καθωσπρέπει που μας οδήγησαν εδώ αλλά λειτουργούμε
αυθόρμητα και αυτό πρέπει να το εκτιμήσετε και να μας τα συγχωρήσετε όλα», είχε
ήδη σταλεί στους κατάλληλους αποδέκτες.
Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι από τις
πρώτες πολιτικο-γαστριμαργικές παρεμβάσεις της κυρίας Φωτίου ήταν οι περίφημες
«μαρμελάδες για τους άπορους». Παρέμβαση που έγινε μπροστά στην Ραχήλ Μακρή κατά
τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής ανταλλαγής μπινελικίων και που ξεχάστηκε στη
συνέχεια με τις πολύ πιο «πιασάρικες» αναφορές για τα γεμιστά. Όμως η μνήμη της
πρώτης δημόσιας ασυναρτησίας σου δεν σε αφήνει εύκολα. Και επιστρέφεις σε αυτήν
με κάθε ευκαιρία, έστω και υποσυνείδητα. Διότι ας μην το ξεχνάμε: Οι μαρμελάδες
από φρούτα δεν γίνονται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου