Ο φόβος και η Ευρώπη

O φόβος έχει τρυπώσει παντού. Και οι νεκροί τυφλών, αυτοθυσιαστικών χτυπημάτων πολλαπλασιάζονται. Είναι τα χτυπήματα αυτά μέρος ενός πολέμου ανάμεσα σε πολιτισμούς, όπως το είπε ο Χάντινγκτον και έχει διαχυθεί ως θέση σε διάφορες αναρτήσεις ή σε συζητήσεις σε παρέες; Αναμφίβολα ΟΧΙ. Είναι αυτά τα χτυπήματα ένας γενικευμένος πόλεμος ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκείες, στον οποίο η ευθύνη βαραίνει το Ισλάμ; Πρόκειται για απόψεις που μπορεί να τις διαβάσει ή να τις ακούσει κάποιος, στην καλύτερη περίπτωση υπό την ψυχολογική πίεση και τον αποτροπιασμό που γεννούν τέτοιες ανθρωποθυσίες.

      Όμως, τέτοιες απόψεις δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Πρώτα απ' όλα, τέτοιες ομάδες είναι εργαστηριακά κατασκευάσματα διαφόρων  συμφερόντων που κινούνται στο βαθύ σκότος. Κι αυτή η διαπίστωση είναι πανθομολογούμενη. Αποδείχτηκε με προγενέστερες ομάδες. Κάποια στιγμή αυτονομούνται αυτές οι ομάδες, όπως συμβαίνει με όλα τα προϊόντα εργαστηρίων, αν βρουν χώρο.

      Αρκεί να λέμε είμαστε όλοι Παριζιάνοι, Βρυξελλιώτες και πάει λέγοντας; Προφανώς η λύση δεν είναι να γίνουν οι πόλεις οχυρωμένα κάστρα. Δεν αποδίδει κι αυτό το αποδεικνύει η πράξη. Η λύση δεν είναι να τρομοκρατηθούμε και να γίνουμε πιο συντηρητικοί. Η λύση, έστω μακροπρόθεσμα, είναι να μην αντιμετωπίζουν οι ισχυροί τους ανθρώπους ως τροφή για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Λιγότερη αναλγησία. Περισσότερη ανθρωπιά.

      Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Δεν αρκεί κάποιος να έχει δίκιο ή να κάνει σωστές αναλύσεις. Φαίνεται πως ο φόβος τρυπώνει στις καρδιές όλων των Ευρωπαίων κι αυτή η κατάσταση δυναμώνει τους ακραίους της Ευρώπης που θέλουν να τη μετατρέψουν σ' ένα απέραντο στρατόπεδο με απροσπέλαστους φράχτες. Ο τρόμος είναι με το μέρος τους.

     Η ελληνική κυβέρνηση το επισημαίνει. Αγωνίζεται για το αντίθετο. Να δυναμώσουν οι φωνές που βλέπουν πέρα από τα σκοτάδια. Να αντιληφθούν όλοι πως η Ευρώπη, οι κυβερνήσεις ανέχτηκαν να επωαστεί το τέρας της τυφλής βίας. Αδιαφόρησαν για τις συνθήκες στα γκέτο των μεταναστών στις πόλεις τους. Τους άφησαν έξω από την διαδικασία της εκπαίδευσης και της αγοράς εργασίας. Τους επιφύλαξαν την τύχη να τροφοδοτούν τον άπληστο Μινώταυρο της συσσώρευσης πλούτου με ισοπέδωση των άλλων. Τους περιφρόνησαν κορδακιζόμενοι για τον ανώτερο, ακατανίκητο δυτικό πολιτισμό.

    Μακροπρόθεσμα λοιπόν, αυτό που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα είναι να γίνει πιο ανθρώπινη η Ευρώπη. Να νοιαστεί τους πολίτες της, όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Ευάγγελος Αυδίκος

Ο Ευάγγελος Αυδίκος είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

www.artinews.gr