Βαθιά εκτεθειμένες είναι δημόσιες υπηρεσίες και κρατικοί
λειτουργοί, οι οποίοι εδώ κι ενάμισι χρόνο περίπου χορήγησαν την ελληνική
ιθαγένεια στον σημερινό δήμαρχο Χειμάρας Γκιέργκι Γκόρο.
Κι αυτό όχι επειδή ήταν γνωστή η ανθελληνική δράση του, στην
περιοχή, αλλά γιατί δήλωσε ψευδώς ως τόπο μόνιμης κατοικίας τα Γιάννινα!!!
Σύμφωνα με τα στοιχεία που αποκαλύπτει το "Πρώτο
Θέμα", στις 29 Απριλίου του 2014, η τότε Γενική Γραμματέας της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας Βίκυ Ευταξά, έκανε
αποδεκτή και υπέγραψε την αίτηση που είχε καταθέσει ένα χρόνο νωρίτερα ο κ.
Γκόρο, προκειμένου να πολιτογραφηθεί Έλληνας και να αποκτήσει την Ελληνική
ιθαγένεια.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 14
Μαίου 2015 οπότε ο κ. Γκόρο πήρε και ελληνική ταυτότητα η οποία εκδόθηκε στην
Αστυνομική Διεύθυνση Ιωαννίνων.
Είναι απορίας άξιον ποιά υπηρεσία βεβαίωσε ότι ο σημερινός
δήμαρχος Χειμάρας είναι μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων, όταν η δράση του και η
πολιτική του ενασχόληση ήταν γνωστές όχι μόνο την τελευταία διετία αλλά χρόνια
πριν!
Τις τελευταίες ημέρες ο Γκιέργκι Γκόρο -ή Γιώργος Γκόρος-
είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατεδάφιση του Ναού του Αγίου Αθανασίου. Απόλυτα
ταυτισμένος με την εθνικιστική ρητορική της κυβέρνησης Ράμα, έχει δηλώσει ουκ
ολίγες φορές -δημόσια- ότι στην περιοχή της Χειμάρας δεν υπάρχει Ελληνική
μειονότητα παρά μόνο "δίγλωσσοι Αλβανοί".
Απομένει οι ελληνικές αρχές να διερευνήσουν την υπόθεση και
να ξεκαθαρίσουν πλέον κάτω απο ποιές συνθήκες και με ποιού την ευθύνη, δόθηκε η
ελληνική ιθαγένεια στον σημερινό δήμαρχο Χειμάρας.
http://www.epiruspost.gr/
3 σχόλια:
Η λεγόμενη "εκκλησία" στους Δριμάδες δεν ήταν στην πραγματικότητα εκκλησία αλλά ένα ερείπιο (κυριολεκτικά) που το είχαν κάνει σαν εκκλησία, και είχε υπάρξει προειδοποίηση τις προηγούμενες ημέρες για το γκρέμισμα του. Στο μέρος εκεί είχε θαφτεί ένας Ρωμαιο-καθολικός ιεραπόστολος που είχε επισκεφτεί την περιοχή τον 17ο αιώνα. Τον ξέθαψαν το 1942. Επίσης, πρέπει να γνωρίζετε ότι στο κέντρο των Τιράνων χτίστηκε πριν μερικά χρόνια τεράστια ορθόδοξη εκκλησία, το Αργυρόκαστρο επίσης χτίστηκε μεγάλη ορθόδοξη εκκλησία. Το μοναστήρι της Αρντενίτσας ανακαινίσθηκε. Οικοδομήθηκαν 85 νέοι ναοί, ενώ επισκευάστηκαν 141. Ακόμη αναστηλώθηκαν 5 μοναστήρια και 70 ναοί - μνημεία. Επιπλέον υπήρξαν και έργα που υλοποιήθηκαν με σκοπόν την δημιουργία μεγάλων οικοδομημάτων, όπως η Θεολογική Ακαδημία, η μονή του Αγίου Βλασίου, το κτίριο της Αρχιεπισκοπής Τιράνων, οι Μητροπόλεις Αργυροκάστρου, Κορυτσάς, Μπερατίου καθώς και τα εκκλησιαστικά λύκεια, τα οικοτροφεία και τα συγκροτήματα των εργαστηρίων της Αλβανικής Εκκλησίας. Έχουν αναστηλωθεί, χτιστεί και ανακαινιστεί πάνω από 150 ορθόδοξες εκκλησίες, νεκροταφεία, μικρά εκκλησάκια, μοναστήρια και θρησκευτικά κτήρια που συνδέονται με την ορθόδοξη θρησκεία (σχολεία, νοσοκομεία) κ.τλ.
Οι Χιμαριότες είναι δίγλωσσοι, και όχι αποκλειστικά ελληνόφωνοι, και η περιοχή τους δεν συμπεριλαμβάνεται στην λεγόμενη μειονοτική ζώνη. Οι Αλβανοί της Χιμάρας την ελληνική γλώσσα την έμαθαν χάρη της εντατικής επικοινωνίας και θρησκευτικής-στρατιωτικής συμμαχίας με την Ελλάδα και ξεχωριστά με το νησί της Κέρκυρας. Εκεί τα παιδιά τους εκπαιδεύονταν στα σχολεία και οι οικογένειες τους προστατεύονταν και η περιουσία τους έβγαινε από το εμπόριο. Κοιτάξτε τη γράφει ο πατέρας Giuseppe Schirò - στα αλβανικά Zef Skiroi - το έτος 1720: «Η περιοχή της Χιμάρας έπαθε δύο καταστροφές από την πανούκλα και από την ισχυρή επίθεση του Τούρκων, γιατί οι Αλβανοί της χιμαριότικης ακτής είχαν βοηθήσει στην προστασία της Κέρκυρας πολεμώντας πλάι στους Κερκυραίους».
«Εξαιτίας της γεωγραφικής τους απομόνωσης, της δυσκολίας στο εμπόριο με την αλβανική ενδοχώρα και την πίεση που δέχτηκαν από την οθωμανική διοίκηση, συνήθισαν να θεωρούν την Ελλάδα ως φυσικό προστάτη τους. Ειδικά η Κέρκυρα επειδή ήταν αρκετά προσβάσιμη, λόγω της γεωγραφικής γειτνίασης, ήταν αρκετά ελκυστική σε αυτούς, καθώς όλο και περισσότερες Χιμαριότικες οικογένειες έστελναν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σε σχολεία σ’ αυτό το νησί και εμπόρους να κάνουν εμπόριο με τον τοπικό πληθυσμό. Η ελληνική διάλεκτος που αυτή τη στιγμή ομιλούν στη Χιμάρα και σε μερικά παρακείμενα χωριά, φαίνεται ότι έχει άμεση σχέση με την ελληνική διάλεκτο που μιλούσαν στην Κέρκυρα και πολλοί εθνολόγοι έχουν κάνει λόγο για το πώς οι Χιμαριότες κάνουν χρήση της αλβανικής για ιδιαίτερους τελετουργικούς σκοπούς. Γλωσσολόγοι που έχουν ερευνήσει την αλβανική διάλεκτο που ομιλείται στη Χιμάρα, έχουν βρει σε αυτή στοιχεία φωνητικού νασαλισμού, τα οποία μαζί με τη χρήση αρχαϊκών επιθέτων όπως ‘Γκιολέκα, Γκιπάλι, Γκιντέντε’ (από τα ‘Gjon Leka’, ‘Gjin Pali’, ‘Gjin Deda’) αποτελούν απόδειξη για μία πολύ παλιά αλβανική παρουσία στην περιοχή.» (Ardian Vehbiu, Shqipja totalitare, Çabej 2008 (a:4))
«Ο εξελληνισμός της Χιμάρας δεν έχει μία ξεκάθαρη χρονική αρχή…τα λαογραφικά στοιχεία εξ’ ίσου μας δείχνουν αρκετά σαφέστατα τις εθνικές αλβανικές ρίζες στην περιοχή: τα παραδοσιακά τραγούδια και οι τραγουδιστές τελετουργίες (στους γάμους, στους θανάτους και στις τελετές ταφής) είναι τυπικά και καθαρά αλβανικά…Μουσικά, η Χιμάρα είναι ίδια με την υπόλοιπη Labëria (Λιαπουριά) και είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι Έλληνες ‘αυτόχθονες’ ήρθαν στην περιοχή για να ξεχάσουν τα ίδια τους τα τραγούδια και τις παραδόσεις, να εγκαταλείψουν τα μουσικά τους όργανα και να υιοθετήσουν μια κουλτούρα που την θεωρούσαν κατώτερη.» (Ardian Vehbiu, Shqipja totalitare, Çabej 2008 (b:2-3))
Ο Petro Marko (1913-1991), συγγραφέας από το χωριό Δρυμάδες (Dhërmi), μερικά χιλιόμετρα από τη Χιμάρα, έγραψε για τη διγλωσσία που υπάρχει στα χωριά της περιοχής: «Έτσι λοιπόν τι είμαστε; Αλβανοί! Αλλά γιατί χάσαμε τη γλώσσα μας; Θα πω ό,τι ξέρω: Γιατί οι μητέρες μας και οι γιαγιάδες μας ξέρουν καλύτερα αλβανικά π’ ότι ελληνικά; Γιατί τραγουδάμε και θρυνούμε στα αλβανικά; Γιατί οι παροιμίες μας είναι στα αλβανικά; Φαίνεται ότι από το 1820, ο εξελληνισμός έγινε πολιτικός στόχος από την ίδια την Ελλάδα…» (Petro Marko, Intervistë me vetveten: Retë dhe gurët, Shtëpia botuese: OMSCA, Tiranë 2000)
Ο Dhimitër Kamarda (1821-1882), Arbëreshë από την Ιταλία, υποστήριζε ότι οι Σουλιότες και οι Χιμαριότες ήταν Αλβανοί που είχαν εξελληνισθεί. Η άποψη του κατά την προσωπική μου γνώμη έχει σημασία, καθώς ο Καμάρντα είτε η άποψη του ήταν σωστή είτε λάθος, είτε το συνολικό του έργο ήταν σωστό είτε λάθος, πέθανε 30 χρόνια πριν την ίδρυση του αλβανικού κράτους. Έτσι, η θέση του για την αλβανική καταγωγή των Σουλιοτών και των Χιμαριοτών, δεν μπορούμε να πούμε ότι προέρχεται από την ενβερχοτζική προπαγάνδα. Η Nathalie Clayer καταγράφει τη θέση του Καμάρντα: «Η ιδέα ήταν ότι οι Αλβανοί - οι Χιμαριότες, οι Σουλιότες και άλλοι - συνεργάστηκαν μαζί με τους Έλληνες για την ελευθερία.» (Nathalie Clayer, Aux origines du nationalisme albanais: la naissance d'une nation majoritairement musulmane en Europe, KARTHALA Editions, 2007, ISBN 2845868162, p.207)
«Μερικές ημέρες ύστερα από την άφιξή μας στο χωριό αυτό, παρουσιάσθηκε στον Μαυροκορδάτο ο Σπυρομίλιος, με ένα σώμα από 200 Χιμαριότες, πού είχαν την πιό πολεμοχαρή εμφάνιση μέσα σε όλον τον στρατό. ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ, γιατί το ντυσιμό τους και η γλώσσα τους είναι εντελώς αλβανικά, αλλά παρ’ όλο πού η θρησκεία τους είναι ελληνική (χριστιανική), δεν καταλαβαίνουν ούτε λέξη ελληνική.» (Julius Millingen, Memoirs of the affairs of Greece, London 1831, p. 208-209)
Δημοσίευση σχολίου