Η δασκάλα που έγινε κτηνοτρόφος

Η Ραφαέλα Δράκου από τα Κοσκινού και η αδελφή της Κατερίνα, με την μεγάλη ψυχή.

Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη

Μία απόφοιτη παιδαγωγικού που βρέθηκε ξαφνικά στον στάβλο να φροντίζει τα γουρούνια και τα αιγοπρόβατα όταν ο μπαμπάς της πέθανε στον ύπνο του!

Ένα κορίτσι σκέτη δύναμη που μαζί με την αδελφή της την Κατερίνα, που εκείνη τη χρονιά έδινε Πανελλαδικές και πέτυχε με υψηλά μόρια στην ΑΣΟΕΕ, μπήκαν στη δουλειά που κάνουν άντρες και την έκαναν μ’ αντρίκεια δύναμη!

Τι να πεις για τις δυό τους; Τα λένε όλα οι πράξεις τους. Από την ίδια ώρα στον στάβλο αλλά και στα οκτάωρα της άλλης τους δουλειάς. Από το ξημέρωμα καμιά φορά και μέχρι της 2 το πρωί της άλλης μέρας, για να είναι όλα όπως πρέπει.

Γιατί ξέρουν να πολεμούν, γιατί η θέληση τους είναι δύναμη γιατί ακόμα κι αν μυρίσουν τα μαλλιά τους ή σπάσει το νύχι τους, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός κι αν την κάνεις ντροπιαστικά.

Είναι μπροστά μου η Ραφαέλα Δράκου, αδυνατισμένη όπως παρατηρώ, αλλά με μία ισχυρή προσωπικότητα, μία δύναμη που φτάνει μέχρι τον ουρανό!

«Είμαι 27 χρονών, μου το λένε ότι δείχνω μικρότερη, μου είπε. Ναι, πέρασα 2η θέση στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ρόδου, με περισσότερα από 18.000 μόρια. Είμαι δασκάλα, αλλά η ζωή την τελευταία χρονιά στο πανεπιστήμιο, τον Δεκέμβριο του 2018, με αιφνιδίασε πολύ άσχημα.

Έχασα τον πατέρα μου, πέθανε στον ύπνο του! Δεν υπήρχαν περιθώρια για κενά. Έπρεπε κι εγώ και οι άλλες δύο αδελφές μου να ριχτούμε στη δράση. Άλλωστε τα ζώα δεν μπορείς να τ’ αφήσεις. Πρέπει να φάνε, να πιούνε… Επιτόπου πιάσαμε δουλειά και οι τρεις αδελφές.

Την φροντίδα την έχουμε εμείς για το καθάρισμά τους. Υπάρχει ο χώρος που πηγαίνουν τ’ απόβλητα, η ροή τους, το νερό, όλα. Ο μπαμπάς, ο Αντώνης Δράκος, ήταν κτηνοτρόφος, ο οποίος φρόντισε να εξελιχθεί, είχε κάνει επίσης κρεοπωλείο και τα τελευταία χρόνια ήταν υπεύθυνος στο Περιφερειακό σφαγείο».

Έχεις γουρούνια και αιγοπρόβατα! Έχασες πολλά κιλά Ραφαέλα από τότε που σε γνωρίζω!
Είναι η δουλειά στο χωράφι…! Μέσα σε μία πενταετία έφυγαν 20-25 κιλά, κυρίως έφυγαν τους πρώτους μήνες. Ήταν το άγχος, η στενοχώρια…

Δεν εργάζεσαι μόνο στον στάβλο. Έχεις κι άλλη δουλειά όπου δουλεύεις οκτάωρο!
Το χειμώνα είμαι κατά αποκλειστικότητα στα ζώα και το καλοκαίρι έχω μαζί και κάποια εποχική δουλειά. Πέρυσι ήμουν σε κατάστημα στην Παλιά Πόλη και φέτος σε κατάστημα στο Φαληράκι. Έχω συμφωνήσει κάποιες μέρες να είμαι πρωί και κάποιες το απόγευμα, ανάλογα με τις ανάγκες των ζώων. Τα κατσίκια και τα πρόβατα είναι αρκετά άτακτα, θέλουν να εξερευνήσουν τη γύρω περιοχή και πρέπει να τα προσέχεις.

Ποιο είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα; Πότε ξεκινάει η μέρα;
Για μία ολόκληρη τουριστική σεζόν πέρυσι, ξυπνούσα στις 5 το πρωί για να φάνε τα ζώα στην ώρα τους. Στη συνέχεια από το Τσαΐρι που βρίσκεται το αγρόκτημα πήγαινα στη δουλειά μου στην Παλιά Πόλη, μετά γυρνούσα να κάνω έναν έλεγχο, ξαναγύριζα στη δουλειά μου και μετά στο σπίτι. Φέτος είμαι πολύ ευχαριστημένη με τη δουλειά μου στο Φαληράκι, αλλά υπάρχουν μέρες που είναι ατελείωτες.

Αν ξυπνάς στις 4:30 ή 5 το πρωί και η μέρα τελειώνει στις 2 τα μεσάνυχτα ξεχνάς αν αυτό το έκανες σήμερα ή χθες. Είμαι άνθρωπος που μπορεί να ζήσει με λίγες ώρες ύπνο. Μπορεί να προκύψει, να τύχει και να πρέπει. Μπορώ να λειτουργήσω και με τρεις ώρες ύπνου.

Αν κοιμηθώ πολύ νομίζω ότι κάτι απορρυθμίζεται πάνω μου. Η καθημερινότητά μου είναι ανάλογη της περιόδου. Το χειμώνα είναι πιο ελαστική. Θα κόψω ξύλα, θ’ ανέβω στο βουνό να εξερευνήσω κάτι, θα φροντίσω τα λουλούδια, μπορεί να σκάψω για κάτι, να επιδιορθώσω κάτι, να παίξω με τα σκυλιά μου, παραπάνω. θα ξυπνήσω μία σταθερή ώρα, γενικά λόγω των υποχρεώσεων το πρόγραμμα είναι αυτό που με βοηθά ώστε να λειτουργώ σωστά. Το καλοκαίρι χρειάζεται πειθαρχεία στο πρόγραμμα. Υπομονή, επιμονή και πρόγραμμα, μόνο έτσι μπορείς ν’ ανταπεξέλθεις.

Και η μικρή αδελφή σου η Κατερίνα, που έχει τελειώσει την ΑΣΟΕΕ, εργάζεται μαζί σου στον στάβλο!

Η Κατερίνα τελειώνει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έδωσε πανελλαδικές τη χρονιά που πέθανε ο μπαμπάς και μπήκε με πολύ υψηλή βαθμολογία στην ΑΣΟΕΕ. Τον πρώτο χρόνο δεν κατάφερε να πάει λόγω των οικογενειακών μας θεμάτων, ο κορωνοϊός στη συνέχεια της επέτρεψε να κάνει τα μαθήματα εξ αποστάσεως και φέτος τελειώνει ενώ εργάζεται κιόλας ως λογίστρια κάνοντας την άσκησή της.

Θέληση χρειάζεται. Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να κάνεις πράγματα. Αν την έχεις όμως μπορείς να κάνεις θαύματα, εγώ αυτό πιστεύω, αυτό βλέπω σε εμένα τουλάχιστον. Η Μαρία η μεγάλη μου αδελφή επίσης εργάζεται και συμβάλλει όταν τη χρειαζόμαστε κι εμείς.

Σου ήρθαν λίγο δύσκολα, Ραφαέλα! Έως πολύ δύσκολα, δηλαδή!
Το θέμα είναι πώς βλέπεις τα πράγματα. Αν το δεις από απόσταση θα πεις «σ’ αυτά τα κορίτσια ήρθαν όλα μαύρα, στραβά, κι ανάποδα…». Ειδικά όταν έρθουν ξαφνικά, όταν υπάρχουν υποχρεώσεις. Το θέμα είναι πώς θα δεις τα πράγματα. Πώς θα αδράξεις αυτό που συμβαίνει, θα το φιλτράρεις και θα προχωρήσεις πέρα από αυτό.

Σε τίποτα δεν πρέπει να στέκεσαι, πρέπει να το ξεπερνάς. Κανένας δεν με υποχρέωσε να διατηρήσω τα ζώα. Τότε όμως στην αρχή έπρεπε να σκεφτώ το γιατί το κάνω. Το κάνεις γιατί πρέπει; Το κάνεις γιατί δεν έχεις επιλογή; Το κάνεις γιατί θέλεις; Το κάνεις γιατί θεωρείς ότι όλο αυτό είναι ο μπαμπάς σου;

Κατέληξα ότι μου αρέσει, κι είμαι πάρα πολύ σίγουρη ότι μου αρέσει. Το κατάλαβα όταν έφευγα από το κατάστημα που εργαζόμουν στην Παλιά Πόλη, έφτανα στο κτήμα, κι έβαζα την κλειδαριά να ξεκλειδώσω. Ξεχνιόντουσαν οι δέκα ώρες που είχα δουλέψει. Και είναι και το κομμάτι του να διοχετεύσεις το προϊόν σου στην αγορά, να κλείσεις τη συμφωνία… Όλο αυτό το κομμάτι μου αρέσει.

Τα έχεις τόσο ξεκαθαρισμένα τα πράγματα; Μπράβο σου!

Δεν ξέρω αν είναι ξεκαθαρισμένα, ούτε έγιναν αυτόματα. Απλά μέρα με τη μέρα όταν καλείσαι να αντιμετωπίσεις κάποια πράγματα πρέπει να βλέπεις τι έχει προτεραιότητα, τι είναι πιο σημαντικό, τι πρέπει ν’ αφήσεις να σε επηρεάσει. Και πρέπει να έχεις τα όπλα σου και όρεξη για τη ζωή όπως κι αν έρθει αυτή.

Πρέπει να πολεμάς. Και να μην πιέζεσαι, να μην ζορίζεσαι να κάνεις κάτι που δεν σ’ αρέσει. Είναι λογικό να σε κοιτάνε περίεργα. Εσύ δεν πρέπει να πεις τίποτα. Η δουλειά σου και ο χρόνος θα πουν ό,τι είναι να πουν. Εσύ πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος στον στόχο σου.

Στη δουλειά μου και θα λερωθείς και θα χτυπήσεις και θα πονέσεις και θα σπάσεις το νύχι σου και θα μυρίσει το μαλλί σου. Το επέλεξα για να το κάνω. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα βάλω τα καλά μου και θα βγω αλλιώς. Εγώ ποτέ δεν ζήτησα από κανέναν που είναι δίπλα μου να το κάνει. Απλά ζήτησα να το σεβαστεί.

Η μανούλα σου στηρίζει, η Άρτεμις;

Στηρίζει συναισθηματικά και ψυχολογικά.

Τι περιμένεις, τι εύχεσαι;
Να έχω την υγεία μου, να στέκομαι στα ποδαράκια μου και θέλω μαζί με τις αδελφές μου να εξελίξουμε αυτό που έχουμε παραλάβει από τον μπαμπά και να το πάμε μέχρι εκεί που μπορούμε για όσο μπορούμε, τίμια και με δουλειά. Δεν πάω να το παίξω έξυπνη ούτε να διεκδικήσω κάτι που δεν δικαιούμαι. Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι αξιοθαύμαστο. Για εμένα είναι η ζωή μου, είναι κομμάτι μου.

Δίπλα μας μόλις άρχισε να δουλεύει μία γεννήτρια. Ήταν τότε που κοβόταν εναλλάξ το ρεύμα, μέσα στις φωτιές. «Γεννήτρια…», μου λέει ανεβάζοντας τη φωνή της λόγω θορύβου και αφοσιώθηκε πάλι σ’ εμένα. Τόσο νέο κορίτσι και πόσο τακτοποιημένα τα έχει όλα μέσα στο κεφάλι της και στη ζωή της. Μου κάνει εντύπωση.

Πηγή: rodiaki.gr

https://agronewsbomb.gr/