Μιλάμε με τη σκηνοθέτιδα του έργου "Διαρροή" Αφροδίτη Κατσαούνου της θεατρικής ομάδας «Υφοποιοί» από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κομποτίου, Νικόλαος Σκουφάς.
Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Ξεκίνησαν και πάλι οι θεατρικές παραστάσεις και ο πολιτισμός δια ζώσης, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που βρέθηκαν στην τεχνολογία και εξ΄αποστάσεως. Ποιά πιστεύετε πως είναι η ανταπόκριση;
Ξεκίνησε φέτος δια ζώσης σε κλειστό χώρο και η επιστροφή των «Υφοποιών». Ευτυχώς για εμάς, μιας που διαθέτουμε και ανοιχτό χώρο στο Κομπότι, δεν σταματήσαμε στην ουσία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το καλοκαίρι του 2021 ανεβάσαμε δύο παραστάσεις πράγμα που μας κράτησε ενεργούς το προηγούμενο διάστημα. Τα θεατρικά εργαστήρια, αρχικά το 2020 με το πρώτο κλείσιμο, διαδικτυακά και στην συνέχεια δια ζώσης, κράτησαν θεατρικά ενεργή την ομάδα. Εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις εργαστήκαμε πάνω σε καλλιτεχνικές δημιουργίες με τη χρήση άλλων τεχνών (φωτογραφίας, κινηματογράφησης, εικόνας, ηχογράφησης…) και παρουσιάσαμε αξιόλογες δουλειές αποκτώντας έτσι περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες πάνω στην τέχνη του θεάτρου. Ο κόσμος, κάτι το οποίο διαφαίνονταν ήδη από το καλοκαίρι, ήταν ανυπόμονος να βρεθεί στις κλειστές αίθουσες. Το απέδειξε από τις πρώτες μέρες των παραστάσεων, οι οποίες ξεκίνησαν στις 26/4 2022 και συνεχίζονται ως 22/5/2022 εκτός Δευτέρας και Τρίτης. Υποδέχθηκαν την ομάδα, στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Κομποτίου, με ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Σίγουρα υπάρχει ακόμα ο φόβος της νόσησης, άλλωστε ο ιός επισκέφτηκε και την ομάδα, αλλά είμαι σίγουρη πως αυτός που πραγματικά είναι θεατρόφιλος και αγαπάει το θέατρο δεν διστάζει ούτε για μία στιγμή να βρεθεί στην αίθουσα. Πιστεύω ότι τώρα είναι η ευκαιρία να παρουσιάσουμε καλοφτιαγμένα έργα και να διδάξουμε / εκπαιδεύσουμε τον θεατή την αξία της θεατρικής δημιουργίας.
Πώς επιλέξατε το έργο Διαρροή και ποιά η σύνδεσή του με το σήμερα;
Φέτος ήθελα να ασχοληθώ με κάτι σύγχρονο, με το «εδώ και το τώρα». Να εστιάσω στον σύγχρονο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ο άνθρωπος μπορεί να παλεύει σε όλη του τη ζωή για μια μεγάλη λίστα αναγκών ( χρήμα, δόξα, επιτυχία, ειρήνη, ισότητα, υγεία, δίκαιο…) αλλά σε ένα άλλο επίπεδο, πρωτίστως αναζητά την προσωπική του ευτυχία και ισορροπία μέσα από την ερωτική του ταυτότητα ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει ή να απολαύσει τα παραπάνω. Κυρίαρχο μοτίβο στο έργο, αυτό του υγρού στοιχείου - ποτό, κλάμα, αίμα, νερό- που τελικά φέρνει την λύτρωση και σηματοδοτεί το βάφτισμα ως διαβατήρια τελετή για μια νέα ζωή. Όλα αυτά μέσα από γρήγορους ρυθμούς, παρεξηγήσεις και απρόοπτα συνθέτουν μια απολαυστική διαπραγμάτευση των ανθρώπινων σχέσεων. Προσδοκώ να ανακαλύψετε έστω και μια μικρή πλευρά του εαυτού σας στην παράσταση, να προβληματιστείτε, να διαφωνήσετε, να συμφωνήσετε και να φύγετε χαρούμενοι. Εμείς με την ομάδα περάσαμε από όλα τα στάδια και το απολαύσαμε!
Είναι μια σύγχρονη κωμωδία που αφορά τον μικρόκοσμο μιας ομάδας ανθρώπων, ως ενδεικτικό δείγμα ολόκληρου του κόσμου που μας περιβάλλει. Τολμώ αρκετές φορές να δουλέψω κωμωδία, ρισκάροντας στη δυσκολία που περιέχει αυτό το είδος, αυτό της γελιοποίησης και της εύκολης διασκέδασης. Στοχεύω πάντα στην ψυχαγωγία, ως αγωγή της ψυχής.
Ποιός ο ρόλος του θεάτρου σε τόσο δύσκολες εποχές σαν τη δική μας;
Tο θέατρο είναι ένας συνδυασμός όλων των τεχνών (σκηνικά, κοστούμια, μάσκες, ήχοι, φως λόγος…). Η πλατεία πέρασε από το φως στο σκοτάδι, τα θεατρικά οικοδομήματα από τον ανοιχτό χώρο στον κλειστό, οι συγγραφείς από τις ιστορίες βασιλιάδων στα πάθη καθημερινών ανθρώπων, η υποκριτική από το κείμενο στην επιτέλεση, η δράση από την παντομίμα στο λόγο και αντίστροφα. Η τέχνη δεν μπαίνει σε ζυγαριά, ο όρος θέατρο δεν είναι συγκεκριμένος. Πότε είναι καλύτερο και πότε είναι χειρότερο, πότε είναι περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένο. Οι καιροί και οι εποχές της ανθρώπινης ύπαρξης πάντα ήταν δύσκολοι.Το θέατρο γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και επιβιώνει από τότε βρίσκοντας τους δικούς του δρόμους, υπηρετώντας πάντα τους κυρίαρχους σκοπούς του, πού πέρα από την ανθρώπινη ψυχαγωγία έχει ως στόχο την κατανόηση της πραγματικότητας μέσα από την παιδευτική και καθαρτική λειτουργία του.
Ποιά τα επόμενα σχέδιά σας;
Ολοκληρώνοντας με τους «Υφοποιούς» την κωμωδία Διαρροή, την οποία δουλέψαμε στο Θεατρικό Εργαστήρι Ενηλίκων όλο το χειμώνα και την παρουσιάζουμε ως μιας παράσταση εφαρμογής πάνω στα όσα δίδαξα θα παρουσιάσω με τη Θεατρική Ομάδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας «Υποθέσις19» το αστυνομικό έργο Παίζουμε το δολοφόνο. Στη συνέχεια, αρχές Ιουνίου, θα ολοκληρωθούν οι δουλειές των θεατρικών εργαστηρίων του Π.Σ. Μακρυγιάννη με το Εφηβικό Τμήμα σε μία σύγχρονη παράσταση της Οδύσσειας. Τέλος με το Θεατρικό Εργαστήρι Παιδιών του Κομποτίου σε ένα αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο και συγκεκριμένα στο Σινεμά της Ρένας Βλαχοπούλου.
Ως εκπαιδευτικός και θεατρολόγος πιστεύω δυνατά στην ύπαρξη των θεατρικών εργαστηρίων ως βάσεις για την εκπαίδευση όχι μόνο του ηθοποιού αλλά του ατόμου ως θεατή, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, μουσικού, φωτιστή, σκηνοθέτη, κριτικού. Τα εργαστήρια είναι τα φυτώρια που θα δώσουν τους καρπούς της θεατρικής ενασχόλησης στο μέλλον. Θέατρο δεν είναι μόνο η σκηνή. Στα εργαστήρια αναπτύσσεται ένας πολύπλευρος στόχος. Όλοι μπορούμε να απολαύσουμε το παιχνίδι του θεάτρου και να βρεθούμε κοντά στο ενδεχόμενο να αποκτήσουμε οι ίδιοι μία πιο στενή επαφή με αυτό. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι μία σπουδαία ιδέα!
Κατερίνα Σχισμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου