Λάβαμε
και δημοσιεύουμε το παρακάτω γράμμα, από έναν μαθητή της έκτης δημοτικού προς
τον νέο υπουργό
Παιδείας.
Αγαπητέ κύριε
υπουργέ,
Οι γονείς μου με έμαθαν να μην είμαι θρασύς, να
σέβομαι τους μεγαλύτερους και την άποψή τους αφού συνήθως κάτι παραπάνω ξέρουν
από μένα, γι΄αυτό και σας ζητώ να δεχτείτε το γράμμα μου σαν απορία και όχι σαν
αγένεια.
Ακούω και διαβάζω πως αποφασίσατε να καταργήσετε τα
πρότυπα πειραματικά σχολεία, πως το καθεστώς τους και η λογική τους είναι
χιτλερική, πως το να θες να προσπαθείς να ξεχωρίζεις και να ανταμείβεσαι γι'
αυτό είναι ρετσινιά και πως όποιος τελικά θέλει να φοιτά σε ένα τέτοιο σχολείο
θα μπαίνει σε μια κληρωτίδα και αν είναι τυχερός θα τον παίρνουν.
Ξέχασα να σας πω πως είμαι μαθητής της έκτης δημοτικού και πως εδώ
και έξι μήνες διαβάζω πολύ και προετοιμάζομαι για να δώσω εξετάσεις σε ένα
τέτοιο σχολείο, κάτι που εγώ ο ίδιος το ζήτησα από τους γονείς
μου.
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι σήμαιναν όλα αυτά και θύμωσα με τους
γονείς μου που δεν με ενημέρωσαν για τους κινδύνους που έχουν αυτά τα σχολεία.
Μετά αποφάσισα μόνος μου να ψάξω να βρω ποιος έχει δίκιο και να βγάλω τα δικά
μου συμπεράσματα.
Και τότε οι απορίες μου μεγάλωσαν. διάβασα και
πράγματα που μάλλον δεν είναι για την ηλικία μου, σύνθετα, πολύπλοκα, χειρότερα
και από τα μαθηματικά μου και αποφάσισα να μείνω σε αυτά που γνώριζα και αυτά
που με κάνουν να νιώθω ασφαλής. Και θέλω να τα μοιραστώ μαζί
σας.
Είμαι ένας καλός μαθητής, ίσως πολύ καλός όπως μου λένε οι
άλλοι, κυρίως όμως διαβάζω πολύ, προσπαθώ ακόμη πιο πολύ και το μόνο που
ονειρεύομαι είναι να πηγαίνω σε ένα σχολείο που να καμαρώνω γι' αυτό και να με
βοηθήσει να γίνω επιστήμονας. Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Διάβασα πως πολλοί
λογοτέχνες, ποιητές, άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης, πολιτικοί αλλά
εγώ θαυμάζω τους ανθρώπους τους πνεύματος και τους επιστήμονες περισσότερο,
φοίτησαν σε αυτά τα σχολεία και έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Και αυτό
κύριε υπουργέ εγώ το ζήλεψα.
Απ΄όσο ξέρω ο Χίτλερ πίστευε στην Αρία
φυλή, στους λίγους και εκλεκτούς, εις βάρος των πολλών. Δεν ξέρω τί κόμμα
ψηφίζουν οι γονείς μου, αν και να σας πω την αλήθεια δε με νοιάζει κιόλας, ξέρω
όμως ότι είναι δίκαιοι, πιστεύουν στην ισότητα και τη δημοκρατία και
ονειρεύονται μια παιδεία που θα είναι για όλα τα ελληνόπουλα το ίδιο καλή-το έχω
ακούσει πολλές φορές να το λένε-σίγουρα πάντως δεν είναι οπαδοί του Χίτλερ και
σίγουρα δεν είναι ρατσιστές. Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά. Οι ίδιοι είναι
επιστήμονες αλλά δεν έχουμε λεφτά και για ότι έχουν καταφέρει, έχουν προσπαθήσει
πάρα πολύ, τόσο που συχνά χρειάζεται να τους βλέπω λιγότερο. Με έχουν μάθει να
προσπαθώ το ίδιο πολύ, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό και κυρίως
μετά από απογοήτευση να προσπαθώ ακόμη πιο πολύ. Αυτό που δεν έχω μάθει είναι να
κάνω προσευχές για να πετύχω και να περιμένω να μου χαμογελάσει η τύχη. Αυτό με
αγχώνει πολύ και κυρίως με τρομάζει. Προτιμώ την τύχη μου να την φτιάχνω εγώ
κύριε υπουργέ με πολύ διάβασμα, προσπάθεια και όνειρα ότι θα πετύχω. Οι γονείς
μου έτσι τα κατάφεραν.
Θέλω να πιστεύω πως έχετε καλό σκοπό και πως
θέλετε να κάνετε κάτι καλύτερο για την παιδεία μας, σαν αυτό που εύχονται και οι
γονείς μου. Μόνο έτσι μπορώ να φανταστώ κάποιον που έχει μια τόσο σημαντική θέση
όπως εσείς. Όμως σας παρακαλώ πολύ μην το κάνετε χαλώντας κάτι, κάτι που βοήθησε
τόσες γενιές μαθητών και που είμαι σίγουρος ότι νιώθουν ευγνωμοσύνη γι΄αυτό(όσοι
τουλάχιστον ζούν). Φτιάξτε κάτι νέο, κάτι δικό σας, κάτι πρωτότυπο, μη
καταστρέφετε πράγματα που έχουν αποδείξει την αξία τους. Σας το ζητώ σα χάρη.
Και επειδή ακριβώς δεν πιστεύω στην τύχη, αποφάσισα να σας γράψω,
να κάνω αυτό που περνάει και από το δικό μου χέρι, έστω και μικρό, με την ελπίδα
ότι θα το διαβάσετε.
Με εκτίμηση και ας μην σας ξέρω και την ευχή να
τα καταφέρετε στο έργο σας και να μας κάνετε περήφανους
μαθητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου