''Η Πίτα του Ηπειρώτη''. Κορυφαίο γεγονός, ζητάει όμως αξιοποίηση.

Να βρεθεί ο τρόπος, τον ενθουσιασμό, να τον ακολουθεί η δράση. Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, τις οποίες όλοι πρέπει να αναλάβουν και να τις έχουν ως το νέο που θα φέρουν στην επόμενη διοργάνωση

Άλλη μια παγκόσμια συνάντηση Ηπειρωτών, την Κυριακή το πρωί στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Εκεί η Ήπειρος, διά της κορυφαίας οργάνωσης των αποδήμων ηπειρωτών, της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας, θα θυμίσει πως υπάρχει και αναζητάει το καλύτερο μέλλον της και με βάση το ένδοξο παρελθόν της. Η Πανηπειρωτική, με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία, προσπαθεί να προβάλλει την Ήπειρο και τα προβλήματά της και αυτή, ίσως με περισσότερο έντονο τον βηματισμό, επιχειρεί, κάθε ημέρα να είναι στην επικαιρότητα, η ιδέα της Ηπείρου, η ιδέα της περιφέρειας, που πρέπει να μπει δυναμικά, σε δρόμους ανάπτυξης και να καταστεί αυτό που της αξίζει να είναι και να φύγει απ' τις τελευταίες θέσεις, όποιων αξιολογικών μετρήσεων κι αν γίνονται. Όλοι πάντα λέμε, η Ήπειρος, που ήταν η τελευταία περιφέρεια της Ευρώπης και μέναμε στην διαπίστωση και μόνο. Πάντα έλειπε το επόμενο βήμα.

Αυτή η τακτική, που μοιάζει και ως κατάρα, πάντα μας ακολουθεί. Στην συνάντηση της Κυριακής, θα κυριαρχήσει ο ενθουσιασμός, για το καλύτερο μέλλον της Ηπείρου. Θα επαναλάβουν την διάθεσή τους, να κάνουν πράγματα, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, όλοι οι παράγοντες της πολιτικής ζωής, που ως προσκεκλημένοι, θα βρεθούν εκεί.

-Και μετά;

Βασανιστικό το ερώτημα, δεν τίθεται όμως, την ώρα που κυριαρχεί ο ενθουσιασμός κι αυτό είναι ίσως το μεγάλο πρόβλημα. Γιατί καθώς οι πάντες αποχαιρετούν τον Πειραιά, αφήνουν πίσω και τον ενθουσιασμό, αλλά και τα όσα, δίχως συγκράτηση έχουν υποσχεθεί, στον απλό ηπειρώτη, που αγωνιά για την πατρίδα του.

Επίσης βασανιστικό το ερώτημα, δεν θα το απαντήσουμε εμείς, αλλά πρέπει να τεθεί στην βάσανο, του δημόσιου διαλόγου:

-Αφού δεν μένει τίποτα, γιατί να γίνεται όλο αυτό το νταβαντούρι;

Σε καμία περίπτωση, δεν μπορούμε να φανταστούμε τους ηπειρώτες χωρίς την κορυφαία εκδήλωσή τους, την πίτα του ηπειρώτη, την οποία και ως εφημερίδα, προβάλλουμε, αλλά και δίνουμε το παρόν, κάθε χρόνο. Θα ήταν σα να χάναμε, ένα κεκτημένο δεκαετιών, μια κατάκτηση, που είναι συνώνυμη με την Ήπειρο.

Όμως πρέπει να ενταθεί ο προβληματισμός. Να βρεθεί ο τρόπος, τον ενθουσιασμό, να τον ακολουθεί η δράση. Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, τις οποίες όλοι πρέπει να αναλάβουν και να τις έχουν ως το νέο που θα φέρουν στην επόμενη διοργάνωση. Να είναι για τον κάθε παράγοντα, τίτλος τιμής, η ανακοίνωση σε κάθε τέτοια εκδήλωση, μιας προσπάθειας, με αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο, εξ όσων εμείς μπορούμε να θυμηθούμε, δεν έγινε. Και για να ακριβολογούμε, δεν ζητήθηκε ποτέ να παγιωθεί μια τέτοια δραστηριότητα. Να ζητείται επιτακτικά θα λέγαμε, ο απολογισμός.

Η εκδήλωση της Κυριακής, όπως ήδη έχει γίνει γνωστό, είναι αφιερωμένη στην κατάρρευση της Γέφυρας της Πλάκας. Θ' ακουστούν πολλά, για τον Παρθενώνα των Τζουμέρκων και καλά θα κάνουν να τα πουν, όσοι βρεθούν εκεί.

-Όμως την επόμενη χρονιά, όλοι αυτοί, θα έχουν κάτι να πουν, για το αποτέλεσμα;

-Αν το γεφύρι, θα στέκεται περήφανο, στην θέση του;

Πολύ φοβούμαστε, πως κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Μακάρι να κάνουμε λάθος.

Το παράδειγμα της Γέφυρας της Πλάκας, είναι το τεράστιο θέμα και μπορούμε να εικάσουμε πως δεν θα υπάρξει το άμεσο και πρακτικό αποτέλεσμα. Οπότε μπορεί να συλλογιστούμε, τι μπορεί να συμβαίνει, με τα μικρότερης σημασίας θέματα, που μέσα και αυτή την εκδήλωση προβάλλονται.

Το συμπέρασμα και το ζητούμενο, τώρα. Θα μπορέσουν κάποτε, όσοι έχουν λόγο για το μέλλον της Ηπείρου, να βάλλουν στην καθημερινή τους λειτουργία και την έννοια του απολογισμού, για να βλέπουμε τι γίνεται, αλλά για να προσθέσει ο κάθε θετικός απολογισμός και το στοιχείο της αισιοδοξίας, που πολύ μας έλλειψε.

Κώστας Γκέτσης

www.gnomiartas.gr