Οδοιπορικό από τις Λιγκιάδες, στην κορυφή στο Μιτσικέλι

Το Μιτσικέλι, που υψώνεται πάνω από τη λίμνη των Ιωαννίνων είναι ένα από τα πιο επισκέψιμα βουνά της Ηπείρου. Οι πιο πολλοί χρησιμοποιούν κυρίως τον ασφαλτοστρωμένο αυτοκινητόδρομο που ανεβαίνει σχεδόν ως τη κορυφή του αλλά δεν είναι και λίγοι αυτοί που προτιμούν να ανέβουν στο βουνό με τα πόδια, ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι που αρχίζει λίγο έξω από το χωριό Λιγκιάδες. Μια διαδρομή που είναι σίγουρα πολύ πιο όμορφη και με τη θέα της αποζημιώνει όσους τη προτιμήσουν.

Η ορειβατική αυτή πορεία προς τη κορυφή του Μιτσικέλι (1810 μ.) είναι συνολικής διάρκειας περίπου 3 με 3 ½ ωρών. Η διαδρομή μας ξεκινάει από ένα πλάτωμα μιας στροφής που βρίσκεται λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο μαρτυρικό χωριό Λιγκιάδες. Στο σημείο αυτό υπάρχει σχετική σήμανση που μας υποδεικνύει τη πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε και που έχει ως αρχικό στόχο το ορειβατικό καταφύγιο που βρίσκεται στις πλαγιές του βουνού.

Το τμήμα αυτό του μονοπατιού είναι ευδιάκριτο και καλά σηματοδοτημένο. Αρχικά η διαδρομή μας  ανηφορίζει στις πλαγιές του βουνού, πάνω από το Λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων, με τη θέα προς αυτό να είναι εκπληκτική. Γρήγορα όμως το μονοπάτι στρίβει και μπαίνει σε μια «λακκιά». Με το που βγαίνουμε από τη λακκιά η διαδρομή μας διασταυρώνεται μ' έναν χωματόδρομο. Στο μέρος αυτό υπάρχουν στάβλοι και φυσικά και τσομπανόσκυλα, που και στις δυο φορές που περάσαμε από το σημείο κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος μας ενώ απουσίαζαν από το μέρος οι τσομπάνηδες. Μια δυσάρεστη κατάσταση που συναντάμε συχνά σε πολλά βουνά της περιοχής μας και φυσικά και στο Μιτσικέλι που άλλωστε «φημίζεται» γι' αυτή.

Περνώντας από τους στάβλους, στρίβουμε δεξιά και για λίγο ακολουθούμε το χωματόδρομο. Σύντομα μπαίνουμε για ένα μικρό διάστημα και πάλι στο μονοπάτι μας και λίγο πριν συναντήσουμε το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου ξαναβγαίνουμε στον δρόμο.

Ολιγόλεπτη και αυτή η πορεία μας στον χωματόδρομο αφού αμέσως μετά το εξωκλήσι η διαδρομή μας αφήνει και πάλι το δρόμο και ανηφορίζει προς το καταφύγιο, όπου και φτάνουμε σε λίγα λεπτά.

Φεύγοντας από το καταφύγιο η διαδρομή μας διασταυρώνεται με τον ασφαλτόδρομο που ανηφορίζει και αυτός προς τη κορυφή. Εμείς περνάμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου και ακολουθούμε το μονοπάτι που ξεκινάει από εκεί, δίπλα από τη βρύση και μετά από πορεία περίπου δυο ωρών μας οδηγεί στον προορισμό μας.

Στο τελευταίο αυτό στάδιο της διαδρομής μας η πορεία μας γίνεται σ' ένα μονοπάτι χωρίς εμφανή σήμανση και σε ορισμένα σημεία αρκετά ασαφή,  χωρίς αυτά όμως να μας δημιουργούν μεγάλα προβλήματα.

Η πορεία μας αρχικά  ανηφορίζει προς τη πίσω πλευρά του βουνού και στη συνέχεια το μονοπάτι ξαναεπιστρέφει προς τη πλευρά του βουνού που φαίνεται από τη πόλη των Ιωαννίνων και από εκεί προσεγγίζουμε και τη κορυφή.

Η θέα σε όλη τη διάρκεια αυτής της διαδρομής, ιδίως από το καταφύγιο και μετά, είναι εκπληκτική και η στάσεις για να την απολαύσουμε απαραίτητες.

Δείτε το video

www.apeirosgaia.wordpress.com