Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακατεύει την πολιτική τράπουλα και τροποποιεί τα αριθμητικά δεδομένα ενόψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Η ίδρυση του κόμματος "Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών" δεν αλλάζει απλώς τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά -σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις και τις (κυρίως μυστικές) δημοσκοπήσεις- αναμένεται να πλήξει πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το Ποτάμι καθώς το "Κίνημα" αυτοτοποθετείται (κάτι που προκύπτει και από τη Διακήρυξη που παρουσίασε ο Γ. Παπανδρέου στο Μουσείο Μπενάκη) στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Κεντροαριστεράς.

Το κόμμα του Αλ. Τσίπρα μετά την κίνηση του Γ. Παπανδρέου θα πρέπει, λένε οι ειδήμονες περί τα εκλογικά, να ξεχάσει τον στόχο της αυτοδυναμίας που εχει θέσει, ενώ, υπό προϋποθέσεις, δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο το βράδυ των εκλογών να ζήσουμε ακόμη και ένα θρίλερ σχετικά με τη διαφορά πρώτου και δεύτερου κόμματος η οποία μπορεί να κυμανθεί ακόμη και στο όριο του στατικού λάθους (συν-πλην 3%) με τελικό πάντως νικητή, όπως όλα δείχνουν, τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με μέτρηση που διενήργησε μία από τις μεγάλες εταιρείες δημοσκοπήσεων για σημαντικό ξένο πελάτη της το κόμμα Παπανδρέου μπορεί να αφαιρέσει από τον ΣΥΡΙΖΑ 2,5 -3,5 μονάδες καθώς κεντροαριστεροί ψηφοφόροι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται πρόθυμοι να ψηφίσουν ένα κόμμα του Γ. Παπανδρέου. Και όλα αυτά μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου πριν δηλαδή ανακοινωθεί, και επισήμως, το "Κίνημα".
Επίσης το κόμμα Παπανδρέου, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, μπορεί να αποσπάσει ακόμη και το 50% της δύναμης του ΠΑΣΟΚ καθώς τα στοιχεία στις 13 μείζονες εκλογικές περιφέρειες δείχνουν πως οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ προσανατολίζονται στην πλειοψηφία τους στο νέο κόμμα. Και πιο συγκεκριμένα: Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου υπερτερεί (με ποσοστό 60% έναντι 40%) στην Κεντρική και τη Δυτική Μακεδονία. Στην Πελοπόννησο και τη Θεσσαλία οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μοιράζονται 50% -50%. Στην Κρήτη το 80% των ψηφοφόρων του πάει στον Παπανδρέου έναντι 20% στον Βενιζέλο. Στη Δυτική Ελλάδα η αναλογία είναι 3/1 υπέρ του Παπανδρέου και στις άλλες περιφέρειες (Λεκανοπέδιο, Αιγαίο, Ιόνια, Ήπειρος, Στερεά Ελλάδα, Αν. Μακεδονία-Θράκη) υπερτερεί (με 60% έναντι 40%) το κόμμα του Παπανδρέου στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Με κόμμα Παπανδρέου η οροφή του Ποταμιού είναι το 5%, ενώ χωρίς αυτό θα μπορούσε να φτάσει και το 7%. Τα άλλα κόμματα (Χ.Α., ΑΝΕΛ, ΚΚΕ) το κόμμα Παπανδρέου δεν δείχνει να τα επηρεάζει, ενώ το "Κίνημα" μπορεί να αποσπάσει 1,5 -2,5 μονάδες από αυτούς που δηλώνουν αναποφάσιστοι (περιλαμβανομένων και αυτών που δηλώνουν "αλλο κόμμα"), καθώς και ένα μικρό ποσοστό (έως και 0,65%) από τη Ν.Δ. από ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που στην πόλωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν το κόμμα του Αντ. Σαμαρά επειδή φοβούνται μια κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το κόμμα του Γ. Παπανδρέου εισέρχεται στη Βουλή με ένα μίνιμουμ ποσοστό 4,8%, που μπορεί όμως, με τις αναγωγές, να πάει και πολύ υψηλότερα. Το πόσο υψηλότερα συναρτάται από τη δυναμική που θα αναπτύξει το "Κίνημα", από την ελκυστικότητα των ψηφοδελτίων που θα ανακοινωθούν, από τις θέσεις που θα παρουσιάσει για το μέλλον της χώρας, από τις εξηγήσεις που θα δώσει για την περίοδο που ο Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός και πρωτίστως για την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και φυσικά από την ικανότητα των εκπροσώπων του να ανταπεξέλθουν στις επιθέσεις που θα δεχθούν από τους αντιπάλους του και κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, το επιπλέον στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει το "Κίνημα" είναι το ναυάγιο που σημειώθηκε στην κοινή συμπόρευση της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τόσο οι (αριθμητικά μικρές) δυνάμεις που απελευθερώνονται από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη -ακόμη κι αν αυτό κατέλθει τελικά αυτόνομα στις εκλογές- και οι οποίες αισθάνονται ιδεολογικά και πολιτικά πιό κοντά στην Ιδρυτική Διακήρυξη του "Κινήματος" και τα όσα πρεσβεύει σε επίπεδο αξιών και αρχών ο Γ. Παπανδρέου όσο η εντύπωση της αφερεγγυότητας που εξέπεμψε ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπαναχώρηση που επέδειξε στο θέμα της συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ.


 Εάν ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να επιβληθεί στην αριστερή πτέρυγα του κόμματός του στο θέμα των εσωτερικών συμμαχιών είναι λογικό να διευρύνεται η ανησυχία για την ικανότητα του να επιβάλλει τη γραμμή του ρεαλισμού που απαιτείται προκειμένου να υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές της χώρας. Επιπροσθέτως, ο ήκιστα (πολιτικά) ηθικός τρόπος με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε τη ΔΗΜΑΡ -και αφού προηγουμένως την παγίδευσε στο θέμα της προεδρικής εκλογής- είναι φυσικό να μεγαλώνει την καχυποψία με την οποίαν εφεξής θα αντιμετωπίζουν την Κουμουνδούρου όσοι παράγοντες ευρύτερα του δημοσίου βίου, και όχι αποκλειστικά πολιτικοί, έχουν πιστέψει στις διαβεβαιώσεις που τους έχει δώσει, στις κατ' ιδίαν συνομιλίες, ο Αλ. Τσίπρας και η περί αυτόν ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση εμπιστοσύνης και η καχυποψία, που ούτως ή άλλως υπήρχαν στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους δυνητικούς κυβερνητικούς του συμμάχους, σίγουρα μεγάλωσε μετά το "επεισόδιο" με τη ΔΗΜΑΡ. Και οπωσδήποτε δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό στην προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να ηγηθεί, μετά τις εκλογές, κυβερνητικού σχήματος.
Αυτή η εξέλιξη προσθέτει όπλα στη φαρέτρα όσων κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για κρυφή ατζέντα σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ, αφού, ως αξεπέραστο εμπόδιο στη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, θεωρήθηκε η απαίτηση της Κουμουνδούρου να υιοθετήσει απολύτως το δικό του πρόγραμμα, το οποίο όμως, σύμφωνα με τον Φώτη Κουβέλη και τους συνεργάτες του, δεν διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα στα βράχια ακόμη και εκτός ευρωζώνης.
Τούτων δοθέντων, μπορεί όντως να αποδειχθεί προφητικό το δημοσίευμα των Financial Times, το οποίο αναγορεύει το κόμμα του Γ. Παπανδρέου σε ρυθμιστή των εξελίξεων στην Ελλάδα. Εφόσον το "Κίνημα" ευδοκιμήσει εκλογικά και στη νέα Βουλή διαθέτει ικανό αριθμό βουλευτών που μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης τότε θα αποδειχθεί και αληθής η διαπίστωση που περιέχεται στην έκθεση που απέστειλε προ ημερών ξένος πρέσβης προς την (μεγάλης χώρας) κυβέρνησή του: "Σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία, και εκτός φυσικά από τη διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, ο Γ.Α.Παπανδρέου είναι το γεγονός - πρόσωπο των εκλογών".
Εξυπακούεται πως ο λόγος για τον οποίον το "Κίνημα" του Γ. Παπανδρέου μπορεί να γίνει ο μπαλαντέρ των εκλογών αλλά και της νέας διακυβέρνηση είναι πως επειδή συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου να μπορέσει να  ανασυγκροτήσει τον ενδιάμεσο, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, χώρο της Κεντροαριστεράς μπορεί να πετάξει και σε μεγαλύτερα εκλογικά ποσοστά από τη Χαρ. Τρικούπη, κάτι που αυτομάτως αυξάνει την κεντρικότητα και τη χρησιμότητά του στο μετεκλογικό τοπίο. Και στην πολιτική τα πάντα κρίνονται από την χρησιμότητα είτε αυτή αφορά τη διακυβέρνηση του τόπου είτε τις κομματικές πραγματικότητες. Σε κάθε πάντως περίπτωση η "μεγάλη επιστροφή" του Γ. Παπανδρέου στο κέντρο της πολιτικής ζωής είναι γεγονός. Από το ποσοστό που θα λάβει στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα εξαρτηθεί και η δυνατότητά του να συγκροτήσει και ένα ισχυρό πολιτικά και οργανωτικά κόμμα. Το (μεγαλύτερο ή μικρότερο) ενδιαφέρον για το έκτακτο συνέδριο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί μετά τις εκλογές, είναι  συνάρτηση του (μεγαλύτερου ή μικρότερου) ποσοστού που θα καταγράψει το "Κίνημα" στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου. Το σίγουρο πάντως είναι πως το "Κίνημα" του Γ. Παπανδρέου αρχίζει και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και παραγόντων, της χώρας και της αλλοδαπής, που επιθυμούν την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και θέλουν να υπάρξει ένα βιώσιμο και φερέγγυο κυβερνητικό σχήμα με το οποίο να μπορούν να συνομιλούν υπεύθυνα ώστε η χώρα να παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά και να μπορέσει να ανακάμψει. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να τους εγγυηθεί αυτοδύναμα αυτή την προοπτική και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου έχει αποκλειστεί από την Κουμουνδούρου ως πιθανός σύμμαχος μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες για να ευδοκιμήσει εκλογικά και πολιτικά το "Κίνημα" του Γ. Παπανδρέου...