Οι πολιτικοί είναι ένα είδος που δεν συμπαθώ ιδιαίτερα.
Συνήθως προσπαθώ να τους αποφύγω. Δεν με ενδιαφέρουν, ούτε σαν είδος ούτε σαν
περιεχόμενο. Ξέρω ότι στερούνται πολλές αρετές. Δεν έχει νόημα να σπαταλήσω
ψυχική ενέργεια. Πριν από λίγες ημέρες ξεχάστηκα και άφησα μία εικόνα να παίξει
για λίγη ώρα. Στην τηλεόραση. Δεν πρόσεξα, αφηρημένη στο να συνδυάσω σωστά. Τις
χάνδρες μου. Σε ένα παράθυρο ήταν κρεμασμένος ένας πολιτικός. Έρμαιο στα χέρια
του δημοσιογράφου. Μάταια προσπάθησα να μπω στο νόημα των λόγων που άκουγα.
Επιδεκτικά, με πολύ στόμφο και υπερβολική ασάφεια. Κατανάλωσα φαιά ουσία. Ο
κόπος μου πήγε χαράμι. Τίποτα! Άκρη δεν έβγαλα! Ο δημοσιογράφος επέμενε σε μία
συγκεκριμένη ερώτηση. Σχετικά με το ποια επιλογή θα κάνει τις επόμενες ημέρες.
Εκεί, στη Βουλή. Εκεί που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Εκεί που
πολλοί γίνονται επαναστάτες, δηλώνουν άρνηση όμως μπροστά στην κάλπη υπακούν,
γίνονται αρνάκια και βουβά στρατιωτάκια. Ο εκπρόσωπος του λαού μιλούσε, με
βροντερή φωνή. Έλεγε, έλεγε, αλλά απάντηση δεν έδινε. Ο τηλεοπτικός χρόνος είναι
αμείλικτος, έτσι η εκπομπή έκλεισε χωρίς ο πολιτικός να διασαφηνίσει τη στάση
του απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα. Σκέφτηκα ότι έτυχε. Ίσως και εγώ να μην
κατάλαβα. Συμβαίνει συχνά να μην μπορείς να βρεις τις σωστές φράσεις και τις
σωστές απαντήσεις. Πολλές φορές υπάρχει και μία συναισθηματική φόρτιση - άσε που
υπάρχουν, ευτυχώς ακόμα, μερικοί άνθρωποι που είναι ντροπαλοί. Από τη φύση
τους.
Σε λίγες ημέρες τον ξανάδα. Σε άλλο κανάλι. Σε ένα πάνελ με άλλους
πέντε. Σε άλλη πολιτική εκπομπή. Μία φάτσα που δύσκολα ξεχνάς. Ύφος σοβαρού και
ανεξάρτητου πολιτικού. Η ίδια ερώτηση είχε την ίδια «ανταπόκριση». Τα λόγια,
χωρίς περιεχόμενο, πέφτανε σαν χαλάζι. Ίδιες δικαιολογίες, με την ίδια
αναποφασιστικότητα. Διατυπωμένη με άλλα λόγια. Αναρωτήθηκα ποιος ήταν ο λόγος
που κουβαλήθηκε αφού δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του. Τι το
καινούριο είχε να προσφέρει; Αυτοί που τον καλέσανε κάνουν τη δουλειά τους.
Ζούνε από τις ειδήσεις και από τα σχόλια, αλλά αυτός; Γιατί χαραμίζεται;
Η
ξύλινη γλώσσα αποτελεί αγαπημένο είδος για τους πολιτικούς. Παρουσιάζουν τα
μελλοντικά τους πλάνα. Επέκτασης της πολιτικής τους δραστηριότητας. Σίγουροι και
αποφασιστικοί. Δεν τους ενδιαφέρουν η αποδοχή του κόσμου. Η γλώσσα ροδάνι. Λόγια
πολλά, όνειρα, ανέφικτα, σε μια ταλαιπωρημένη κοινωνία. Θεωρίες με ξένες
ορολογίες, παραδείγματα από χώρες μακρινές. Εσύ χάνεις την μπάλα. Την έχουν
στείλει στην εξέδρα. Κατάλαβα ότι υπάρχει σκοπιμότητα. Οι πολιτικοί θέλουν μόνο
να εντυπωσιάσουν. Όχι να πείσουν να αναλάβεις δράση. Γιατί κάποιοι επιμένουν
στις σοφιστείες και τα μεγάλα λόγια αντί να έχουν μια σαφήνεια στον λόγο τους;
Άλλο ο ποιητικός λόγος και άλλο ο πολιτικός. Θέλουν την προσοχή σου. Ο ποιητής
απευθύνεται στην ευαισθησία σου. Ο δεύτερος ζητεί τη συμμετοχή σου, την ενεργή
σου δράση. Γιατί το κάνουν; Ενώ ξέρουν πως πρέπει να ειπωθεί κάτι, σε μπλέκουν
σε λαβύρινθους χωρίς να έχεις ούτε μία δάδα στο χέρι σου. Θολούρα και όχι
ευθύτητα. Ρήτορες ή τσαρλατάνοι; Γενικολογίες και αοριστίες για να τσιμπήσεις;
Τι θα κάνεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου