Ποιοι σκότωσαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

        Η εξέλιξη του Ταχυδρομικοα ύ Ταμιευτηρίου (ΤΤ) από έναν ισχυρό θεσμό και οικονομικά υγιή οργανισμό σε μια μη βιώσιμη τράπεζα αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο τις καταστροφικές συνέπειες της λειτουργίας του πελατειακού κράτους, όπως αυτό δομήθηκε στη Μεταπολίτευση και «μεγαλούργησε» τη δεκαετία πριν από την κατάρρευση της χώρας. Το ΤΤ από μια νοικοκυρεμένη επιχείρηση που εμπιστευόταν ο ελληνικός λαός πάνω από 100 χρόνια, κατέληξε σε ένα κουφάρι με άνοιγμα της τάξεως των 3,5 δισ. ευρώ.

Οι ζημιές από το κούρεμα των ομολόγων δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την «τρύπα» αυτή. Για τη δημιουργία της λειτούργησε επίσης το όργιο των κομματικών προσλήψεων. Μέσα σε μια πενταετία ο αριθμός των απασχολουμένων διπλασιάστηκε. Από περίπου 1.300 υπαλλήλους το 2007 έφθασε τους 3.000. Από αυτούς περίπου 700 προήλθαν από την απορρόφηση της Τ Bank, της πρώην Aspis Bank, του καταδικασμένου για απάτες επιχειρηματία Παύλου Ψωμιάδη, που του «φόρτωσε» το κράτος.

Οι υπόλοιποι είναι διορισμοί που επέβαλε ο υπουργός Οικονομικών στον εκάστοτε πρόεδρο του οργανισμού, τον οποίο ο ίδιος είχε τοποθετήσει. «Κατόπιν της μείωσης του ποσοστού του Ελληνικού Δημοσίου κάτω από το 50% απελευθερώθηκε το περιβάλλον των προσλήψεων και υλοποιήθηκαν με επιτυχία δύο διαγωνισμοί πρόσληψης προσωπικού 507 ατόμων» αναφέρεται στον απολογισμό της διοίκησης του Αγγελου Φιλιππίδη για το έτος 2008. Την ίδια εποχή, η μετεξέλιξη του Οργανισμού σε τραπεζικό όμιλο, η οποία είχε ξεκινήσει στις αρχές της περασμένης δεκαετίας από τον τότε υπουργό Οικονομικών Νίκο Χριστοδουλάκη με στόχο την ιδιωτικοποίηση του ΤΤ που ποτέ δεν έγινε επειδή αντιδρούσαν οι συνδικαλιστές, συνεχίστηκε με την ίδρυση θυγατρικών. Ετσι, οι διευθυντικές θέσεις πολλαπλασιάστηκαν και από περίπου 30 αριθμούν περί τις 100.

Βεβαίως οι προσλήψεις και οι σπατάλες δεν αρκούν για να αιτιολογήσουν την κατάρρευση του ΤΤ. Το ΤΤ παραδοσιακά διατηρούσε μεγάλο χαρτοφυλάκιο ομολόγων καθώς δεν επιτρεπόταν να δίνει επιχειρηματικά δάνεια. Με τη μετεξέλιξή του σε τράπεζα λύθηκαν τα χέρια του εκάστοτε επικεφαλής, ο οποίος με πολιτική εντολή έδινε «πέτσινα» δάνεια χρηματοδοτώντας είτε δημόσια έργα που βούλιαξαν όπως η Εγνατία οδός είτε ιδιωτικές επενδύσεις-«φούσκες», όπως τα ομολογιακά δάνεια σε εταιρείες του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Η λειτουργία με πολιτικά και όχι τραπεζικά κριτήρια οδήγησε και στην υπέρμετρη αγορά κρατικών ομολόγων. Το χαρτοφυλάκιο ομολόγων ως ποσοστό του ενεργητικού διαμορφώνεται σε 33% για το ΤΤ όταν στην Εθνική είναι 12%. Οσοι λοιπόν αναζητούν τα αίτια που σκότωσαν τον άλλοτε κραταιό οργανισμό μην ψάχνουν μόνο στο κούρεμα των ομολόγων...

Γιώργος Παπαιωάννου

www.tovima.gr