Προτάσεις για την μείωση της ανεργίας.

Προκηρύσσονται λέει χιλιάδες θέσεις μερικής απασχόλησης για συμβασιούχους με βάση κοινωνικά κριτήρια, κυρίως για κοινωφελή εργασία ανέργων.

Και ξέρετε βέβαια τι σημαίνουν όλα αυτά, να αρχίσουν απελπισμένοι νέοι άνθρωποι να ελπίζουν ότι κάποιος πολιτικός θα τους διορίσει στο δημόσιο. Και να αρχίσουν τώρα προεκλογικά να τρέχουν στα γραφεία τους.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν ξέρουν τις διαδικασίες, τους κινδύνους και το τι λέει ο νόμος. Απλά πάνε ως συμβασιούχοι σε κάποιες δημόσιες υπηρεσίες που κατά κανόνα τους ξεζουμίζουν ώστε να αντισταθμίσει η εκάστοτε υπηρεσία το έλλειμμα παραγωγικότητας των μόνιμων και ύστερα είτε τους μονιμοποιούν (αυτό συνέβαινε παλαιότερα) είτε τους διώχνουν ως στημένες λεμονόκουπες και με μια κλωτσιά τους πετάνε σε κάποια ανθρώπινη χωματερή, όπως γίνεται σήμερα.

Αυτό όμως οι άνεργοι δεν το ξέρουν, ελπίζουν και λένε ότι αφού προσλήφθηκαν τόσες και τόσες χιλιάδες ανθρώπων πριν από αυτούς γιατί όχι ακόμη ένας; Και οι βουλευτές ενώ ξέρουν ότι δεν μπορούν πλέον να τους διορίζουν τους αφήνουν έμμεσα ή άμεσα να ελπίζουν για έναν διορισμό στο μέλλον ώστε να τους κρατάνε αιχμάλωτους στα πολιτικά τους γραφεία.

Και το γαμώτο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια σε μια δημόσια υπηρεσία λόγω παράνομης ανανέωσης συμβάσεων ή και μετά λόγω προσωρινών δικαστικών αποφάσεων και κυρίως επειδή οι πολιτικοί επίτηδες τους αφήνουν να ελπίζουν. Και έτσι στο τέλος που απολύονται οριστικά έχουν χάσει τα καλύτερά τους χρόνια και την ενέργειά τους που θα μπορούσαν να έχουν μάθει ένα επάγγελμα, μια τέχνη ή να έχουν στήσει μια επιχείρηση έστω μικρή ίσα ίσα για να ζούνε στοιχειωδώς.

Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει κανένας θεσμός που να ασχολείται με την επανεκπαίδευση και την επανένταξη στην εργασία των ανέργων.

Και οι διορισμοί συμβασιούχων στο δημόσιο εκτός από ανηθικότητα των πολιτικών που αφήνουν ελπίδες στους συμβασιούχους για να τους κρατάνε αιχμάλωτους, είναι και μια τεράστια κοινωνική αιμορραγία και ένα "κουκούλωμα" των "ακαθαρσιών" κάτω από το χαλί.

Κάνω μια πρόταση εδώ που την έχω επαναλάβει τα τελευταία 3 χρόνια μήπως και ακουστεί από κάπου: Την δημιουργία μιας Εξ αποστάσεως ταχύρυθμης Εθνικής Τεχνικής/Επαγγελματικής Σχολής εκπαίδευσης όπου τα μαθήματα θα γίνονται είτε δωρεάν (αν π.χ. κάποιον είναι άνεργος) είτε με πολύ μικρό τίμημα από τους υπόλοιπους και στην οποία θα διδάσκονται εκατοντάδες επαγγελματικές δεξιότητες και προγράμματα σπουδών τόσο τεχνικών κλάδων (π.χ. μαραγκός) όσο και άλλων μη τεχνικών (π.χ. συμβουλευτική). Και τα άτομα που θα βγαίνουν από αυτή την σχολή να μπορούν ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΟΝ ή υποχρέωση (π.χ. θητείας/πρακτικής) να ασκήσουν οποιοδήποτε επάγγελμα θελήσουν και να ανοίξουν οποιοδήποτε μαγαζί θέλουν.

Σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούσε ένας άνεργος δικηγόρος να παρακολουθήσει ένα 3μηνο ή 4μηνο τέτοιο πρόγραμμα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και στην συνέχεια να του επιτραπεί να ανοίξει συμβολαιογραφείο (ή να πιάσει δουλειά σε ένα). Ένας άνεργος θα μπορούσε να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα υδραυλικού, μαραγκού, ηλεκτρολόγου ή και μηχανικού αυτοκινήτων. Παράλληλα να μπορεί κάποιος που θα τελειώσει ένα τέτοιο πρόγραμμα υδραυλικού ή ξυλουργού να μπορεί π.χ. να γίνει υδραυλικός ή ξυλουργός χωρίς καμία άλλη άδεια π.χ. από νομαρχία ή άλλες σχετικές εξετάσεις ή προϋπηρεσία. Η εμπειρία και η πρακτική θα ήταν επιθυμητή και ίσως θα πρέπει να δοθούν κίνητρα σε επιχειρήσεις (ή και να υποχρεωθούν) να απασχολούν για ένα διάστημα απόφοιτους τέτοιων προγραμμάτων. Χωρίς όμως να είναι υποχρεωτικά για τους σπουδαστές/επανεκπαιδευόμενους.

Και βεβαίως χωρίς περιορισμούς του ποιος θα μπορεί να δηλώσει ποια ειδικότητα, και αυτό γιατί θα ήταν δώρο άδωρο να υπάρχουν αυστηρές προϋποθέσεις για να δηλώσεις π.χ. υδραυλικός ή τεχνικός φωτισμού που δεν είναι δυνατόν να έχει ένας π.χ. απολυμένος υπάλληλος γραφείου.

Και πώς θα ξέρουμε ότι κάποιος θα είναι αρκετά καλός για να κάνει αυτή τη δουλειά; Απλούστατα ΔΕΝ θα το ξέρουμε! Εφόσον η σχολή είναι στοιχειωδώς σοβαρή, η αγορά και μόνο θα αποφασίζει από εκεί και πέρα, και όχι κάποιοι άσχετοι γραφειοκράτες των πολιτικών, των μηχανισμών και των κολλητών.

Μόνο έτσι θα σπάσουν τα μονοπώλια των επαγγελμάτων στην Ελλάδα.

Γι' αυτό όλα αυτά θα πρέπει να ανατεθούν σε ιδιώτες για υλοποίηση. Τουλάχιστον όσο το δημόσιο αντιπροσωπεύει τα κόμματα και όχι το κοινό συμφέρον του λαού.

Α! Ξέχασα να πω. Στις παραπάνω σχολές που περιγράφω θα πρέπει να διδάσκουν αυστηρώς άνθρωποι της αγοράς.

Όσοι είναι άνθρωποι της αγοράς ξέρουν τι λέω, και αυτό γιατί αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι ένα τερατούργημα. Μακριά από τους βρωμερούς καθηγητές πανεπιστημίου της ανεργίας και της θεωρίας του τίποτα που ανακυκλώνουν μεταξύ τους σε ελληνικά ψευτοεπιστημονικά περιοδικά την διύλιση του κώνωπα (αναφέρομαι κυρίως σε θεωρητικές/ανθρωπιστικές/κοινωνικές επιστήμες).

Χρειαζόμαστε παιδιά τζιμάνια της αγοράς που θα δράσουν με μεθόδους της αγοράς για έναν κοινωφελή σκοπό σαν αυτόν που περιέγραψα παραπάνω με άμεσες "καταδρομικές" ενέργειες. Αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ, ΧΤΕΣ!

Αλλιώς ο μισός πληθυσμός της χώρας θα ψοφήσει από κάποιο ψυχοσωματικό λόγο ή θα κινείται όπως τα ζόμπι που έχουμε δει στις ταινίες, σαν ζωντανοί νεκροί λόγω κατάθλιψης.

www.grekradial.blogspot.com