Αποζημιώσεις ομολογιούχων

Μέσα στην τρέχουσα οικονομική κρίση ακούσαμε και είδαμε τα πιο απίθανα πράγματα. Ένα από αυτά τα απίθανα πράγματα ήταν και η χασούρα όσων αγόρασαν ή δεν πούλησαν - προφανώς από βλακεία - τα τελευταία 3-4 χρόνια, ελληνικά ομόλογα.

Και τώρα αυτοί οι ομολογιούχοι αντί να μάθουν από τα λάθη τους, να μάθουν δηλαδή να είναι πιο προσεκτικοί στο που τοποθετούν τα χρήματά τους, απαιτούν και αποζημίωση από πάνω! Αυτό και αν είναι εξωφρενικό!

Δηλαδή ο εργάτης, ο φτωχός υπάλληλος, ο κυριολεκτικά κακομοίρης των κακομοίρηδων, να πληρώσει την μεσαία και πάνω τάξη για την χασούρα που είχε λόγω δικών της επενδυτικών αστοχιών. Που να το πεις αυτό και να μην σε πάρουν με τις πέτρες! Μα στην Ελλάδα των λαμογίων και της διαπλοκής.

Και δεν αντιδράει κανένας σε αυτό. Όλοι υπερασπίζονται τους δήθεν καημένους ομολογιούχους μέσα στο γνωστό πλαίσιο λαϊκισμού που ισχύει στην Ελλάδα. Μέχρι και αριστερά κόμματα έχουν εντάξει στην επιχειρηματολογία τους την κλαψούρα για την χασούρα των ευκατάστατων ιδιωτών ομολογιούχων...

Η βλακεία που διαπερνάει την ελληνική κοινωνία και η παντελής έλλειψη ταξικής συνείδησης, κάνει ακόμη και τους φτωχούς που θα κληθούν, σε περίπτωση αποζημίωσης, να πληρώσουν με νέες μειώσεις στις αποδοχές τους, ή με κάποιον έκτακτο φόρο, να είναι ακόμη και αυτοί θετικοί. "Ναι να αποζημιωθούν" λέει ο φτωχός, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτός θα πληρώσει από το φαί του παιδιού του τα σπασμένα των ιδιωτών ομολογιούχων για να πάνε ύστερα αυτοί διακοπές στις Μπαχάμες.

Και γιατί μιλάω έτσι: Γιατί έπαιξαν και έχασαν, γιατί ζητάνε τώρα τα ρέστα από τον λαό; Αυτοί μπορεί ως απληροφόρητοι που ήταν να νόμιζαν ότι τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου δεν είχαν ρίσκο, τα θεωρούσαν αποταμίευση. Εγώ όμως πρώτη φορά το ακούω ότι τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου είναι μηδενικού ρίσκου. Για να το πιστεύει κανείς αυτό πρέπει να είναι εντελώς άσχετος.

Τα ομόλογα του ΚΑΘΕ δημοσίου έχουν κάποιο συγκεκριμένο ρίσκο που συνήθως περιγράφεται και από τους επενδυτικούς οίκους αλλά συνήθως και από το επιτόκιο του εκάστοτε τίτλου. Πουθενά δεν δίνουν τσάμπα επιτόκια. Και κανένας επενδυτής δεν έγινε μάγκας επειδή πήρε τα λεφτά του από το 2% να τα πάει ακόμη και σε μια άλλη τράπεζα με 5% χωρίς να πάρει υπερδιπλάσιο ρίσκο.

Έπαιξαν λοιπόν και έχασαν και κανείς δεν τους φταίει σε αυτό. Σε αντίθεση με την εργατική-υπαλληλική τάξη που την έκλεψαν και την βίασαν ταυτόχρονα και τώρα της απαγορεύουν καν να μιλήσει και να διαμαρτυρηθεί!

Νομίζω ότι η αποζημίωση των ομολογιούχων από το υστέρημα του ελληνικού λαού εκτός από ανήθικη ενέργεια είναι και με τους όρους του καπιταλισμού και της αγοράς λάθος. Γιατί αν ο επενδυτής επενδύει στις μετοχές τραπεζών και αντί να χάσει τα λεφτά του τον σώζουν δια μαγείας, αν επενδύει στα ομόλογα και αντί να χάσει και τα βρακιά του και πάλι τον σώζει το κράτος, αν επενδύει σε καταθέσεις και τον αποζημιώνουν και πάλι, τότε τι σκατά κίνητρα έχει αυτός ο καπιταλισμός και πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστεί αυτόν που λαμβάνει τις πιο βέλτιστες αποφάσεις;

Και στο κάτω κάτω που να βρει τόσα λεφτά ο εργαζόμενος λαός να τα χαρίσει σε τόσους χαραμοφάηδες;

Η Αμερική το έκανε γιατί μπορούσε να κόβει χρήματα με ελάχιστες έως τώρα συνέπειες σε σύγκριση με το μέγεθος της πιστωτικής της επέκτασης. Η Ελλάδα όμως δεν έχει μια FED που κάνει τα χρυσά αυγά αλλά ούτε και ο λαός της έχει αποθέματα για να αποζημιώνει τους δικαίως καμένους. Δικαίως γιατί οι αγορές σύμφωνα με τον καπιταλισμό δεν κάνουν ποτέ λάθος, έτσι δεν είναι;

Στον καπιταλισμό κύριοι όλα αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού χωνέψτε το και ξεπεράστε το!

Το ίδιο ισχύει και για τα ακίνητα. Το δημόσιο όχι μόνο δεν πρέπει να προσπαθεί να στηρίζει τις τιμές τους όπως έκανε μέχρι το 2010 αλλά θα πρέπει να προσπαθήσει να πέσουν οι τιμές τους πολύ, πολύ περισσότερο από όσο έχουν ήδη πέσει μέχρι σήμερα ώστε οι νέες χαμηλές τιμές τους να δώσουν ένα νέο σημείο έναρξης της οικοδομικής δραστηριότητας.

Μέχρι τώρα τι έκαναν όλοι οι εμπλεκόμενοι; Προσπαθούσαν να στηρίξουν τις τιμές των ακινήτων με έμμεσους και άμεσους τρόπους επειδή οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις είχαν επενδύσει πολλά στα ακίνητα. Όχι για σπίτι των παιδιών ή για να μείνουν οι ίδιοι αλλά ως επένδυση. Με αυτό τον τρόπο όμως οι τιμές δεν μετακινούνταν όσο γρήγορα θα έπρεπε προς τα κάτω ώστε να συναντήσουν το νέο σημείο ισορροπίας, με αποτέλεσμα την παύση εμπορίου λόγω ανισορροπίας προσφοράς και ζήτησης ακινήτων στις συγκεκριμένες τιμές.

Τον καπιταλισμό τον ξέρω πολύ καλύτερα από όλα αυτά τα λαμόγια που ζητάνε τώρα αποζημιώσεις από το νεοδημιουργηθέν λούμπεν προλεταριάτο των νεόπτωχων εργαζομένων.

Και ο καπιταλισμός στην παρούσα φάση ζητάει το αίμα των μεσαίων και πάνω τάξεων, αυτών που έπιναν στην υγειά του καπιταλισμού χωρίς καμία ηθική και χωρίς καμία συστολή. Μαντέψτε όμως τι, το πάρτι is over!

Δεν ξέρω αν όλα αυτά τα είπε ο Μάρξ αλλά τότε δεν υπήρχε το φαινόμενο των χρηματοοικονομικών αγορών στο μέγεθος που υπάρχει σήμερα πολλές φορές πάνω από ότι η πραγματική αξία της παραγωγής.

Μετά λοιπόν από τους ομολογιούχους του δημοσίου έχουν σειρά δεκάδες άλλες κατηγορίες επενδυτών που θα σφαγιαστούν αργά ή γρήγορα για να ξανά ξεκινήσει η οικονομία από υγιείς βάσεις σύμφωνα πάντα όχι με τις κομμουνιστικές αλλά με τις καπιταλιστικές αξίες της αγοράς.

Και πιο είναι το λουλούδι που θα ανθίσει μέσα από τα συντρίμμια των χαραμοφάηδων επενδυτών σε ομόλογα και ακίνητα; Η επιχειρηματικότητα, γιατί όταν κάποιος δεν μπορεί να επενδύσει χωρίς κόπο και μεγάλο ρίσκο αλλού τα χρήματά του τότε αναγκάζεται να κάνει επιχειρήσεις.

Οπότε η παρούσα καπιταλιστική διαδικασία απλά εξοντώνει τις ακρίδες του συστήματος.

Και όσο για τις τράπεζες να μην έχετε άγχος αν τις πάρουν ξένα χέρια, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

www.greekradial.blogspot.com