Η κοινωνία μας είναι μια ανοικτή κοινωνία, όχι γιατί επιχειρεί να ενσωματώσει νέα στοιχεία στην κουλτούρα της, αλλά γιατί υπόκειται τις απρόβλεπτες παράπλευρες συνέπειες της «αρνητικής παγκοσμιοποίησης». Ο πλανήτης ολόκληρος έγινε ένα απέραντο καζίνο και η χώρα μας υπόκειται στα επακόλουθα που προέρχονται από τον ανελέητο ανταγωνισμό και την έλλειψη οργάνωσής της. Σ' αυτό το περιβάλλον κάποιες χώρες ευημερούν σε βάρος κάποιων άλλων.
Η χώρα μας ανοικτή, υλικά και πνευματικά, χωρίς κατανόηση της νέας πραγματικότητας, ήταν φυσικό να αναμένει την κρίση που βιώνουμε. Τα ανοικτά σύνορα για τους μετανάστες, η έλλειψη κατανόησης (καλλιεργημένη ή μη) από τους γείτονες, η μη αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της, η εισαγόμενη υποκουλτούρα, το τραυματισμένο εκπαιδευτικό περιβάλλον και η ελλειμματική λειτουργία της δημοκρατίας είναι κάποιοι από τους παράγοντες που είχαν ρόλο στη διαμόρφωση της σημερινής της εικόνας.
Οι υπερβολικές δαπάνες για το διογκωμένο κράτος, η προμήθεια στρατιωτικών εξοπλισμών, η εισαγωγή των περισσότερων καταναλωτικών αγαθών, το κόστος της διαφθοράς και της διαπλοκής, η κουλτούρα του ζην επί πιστώσει και η υποτυπώδης παραγωγή διόγκωσαν το χρέος και το έλλειμμα και ενίσχυσαν κάποιες άλλες οικονομίες, αυτές που ευημερούν.
Η ανικανότητα των πολιτικών μας να προβλέψουν την επερχόμενη λαίλαπα γεννά το μεγάλο ερωτηματικό: μπορούν οι πολιτικοί μας να διαχειριστούν το παρόν και να σχεδιάσουν το μέλλον της χώρας;
Το έδαφος πάνω στο οποίο μπορούν να βασιστούν οι πρωτοβουλίες τους είναι σίγουρα ασταθές και γεννά φόβους. Ο κυρίαρχος φόβος είναι: πώς θα εξελιχθεί η σημερινή κατάσταση και σε τι μπορεί να μετασχηματιστεί;
Η γενική εντύπωση είναι ότι η σημερινή πολιτική κουλτούρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην κρίση.
Για να αλλάξει η πολιτική εικόνα στη χώρα μας πρέπει να καλλιεργηθεί, με τον πολιτικό λόγο και τις πολιτικές πράξεις, η ενότητα του λαού μας. Η πολιτική αντιπαλότητα που βιώνουμε επιτείνει την αβεβαιότητα και τρέφει την κρίση.
Ο λαός μας έχει ανάγκη από κάποιες σταθερές: την κοινή προσπάθεια για αντιμετώπιση της ανεργίας, την ενίσχυση του κύρους της κοινωνίας μας, τη δημιουργία κλίματος ασφάλειας, την τόνωση της εκπαίδευσης και την αξιοποίηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας.
Το πολιτικό σύστημα διαχέει μια εικόνα όχι ευχάριστη για την κοινωνία μας: ανίκανη, όσο ποτέ στο παρελθόν, να σχεδιάσει και να προστατεύσει την πορεία της. Από τους πολιτικούς μας, άλλοι καλλιεργούν το θυμό των πολιτών και άλλοι μεγάλες προσδοκίες. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες αυτής της χώρας να χάνουν τον προσανατολισμό τους και η στάση τους στις επικείμενες εκλογές να είναι απρόβλεπτη.
Η σταθερότητα διακυβέρνησης της χώρας διακυβεύεται και μαζί και το μέλλον της. Για να υπάρξει ελπίδα πρέπει οι πολιτικές ηγεσίες να απευθυνθούν στο λαό με ειλικρίνεια και να παρουσιάσουν με κατανοητό τρόπο την κατάσταση της χώρας και την αναμενόμενη με τις προτάσεις τους εικόνα της στο άμεσο και προσεχές μέλλον. Οι ανεύθυνες πολιτικές κορώνες ενισχύουν την ανασφάλεια και το φόβο. Οι δύο αυτές παράμετροι μπορούν, δυστυχώς, να αποτελέσουν αντικείμενο έντονης δραστηριότητας του εμπορικού κεφαλαίου.
Οι μέρες μας είναι μέρες ευθύνες για όλους μας, για ό, τι λέμε και για ό, τι πράττουμε.
Ο Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
E-mail: cmasalas@cc.uoi.gr.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.matrix24.gr, απ' όπου το δανειστήκαμε.διότι το βρήκαμε ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου