Τα Δωδεκάνησα ήταν ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της εθνικής ολοκλήρωσης απο τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους αλλά ουδέποτε υπήρξαν ουραγοί στην ελληνική ψυχή,το πνεύμα,την αγωνιστικότητα και ποτέ δεν πρόδωσαν την ελληνική τους ταυτότητα.
Σε όλη τη μακραίωνη ιστορία τους,τα Δωδεκάνησα ακολούθησαν τις τύχες του ελληνισμού και στα χρόνια της ελεύθερης ζωής και της ακμής του αλλά και στα δίσεκτα χρόνια της παρακμής του.Καμιά όμως δύναμη δεν μπόρεσε να τους αφαιρέσει την εθνικότητα,την ταυτότητα τους,την ελληνική πνοή τους.Διατηρήθηκαν ανόθευτα στη ψυχή,μέσα σε δύσκολες και αβάσταχτες καταστάσεις και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,ενώθηκαν με την ελεύθερη πατρίδα.
Όμως για να φτάσουμε στην ενσωμάτωση και την 7η Μαρτίου 1948,χρειάστηκαν θυσίες και αγώνες απο τον ελεύθερο ελληνικό λαό αλλά και απο τον επι πολλά χρόνια σκλαβωμένο δωδεκανησιακό λαό.
Η Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα άρχισε στις 5 Μαίου του `12 με την κατάληψη της Ρόδου απο τον αντιστράτηγο των Ιταλικών δυνάμεων Giovanni Ameglio,μετά την παράδοση των Τούρκων στη Ψίνθο.Μέχρι τις 20 του Μάη,είχαν καταλάβει όλα τα νησιά πλην του ακριτικού Καστελλορίζου.Έτσι ξεκίνησε η πρώτη περίοδος της Ιταλοκρατίας με την πολεμική κατοχή των νησιών.
Στις 4 Ιουνίου ήδη,οι αντιπρόσωποι των νησιών, οργανώνουν το πανδωδεκανησιακό Συνέδριο της Πάτμου, και κηρύσσουν τα νησιά αυτόνομη "Πολιτεία του Αιγαίου". Το ψήφισμα του Συνεδρίου και οι διαμαρτυρίες για τη μη τήρηση των υπεσχημένων από τους Ιταλούς, έφτασαν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, πήραν πλατειά δημοσιότητα και αφύπνισαν συνειδήσεις.Το "Δωδεκανησιακό" είχε ήδη γίνει διεθνές ζήτημα.
Ο γιατρός και αγωνιστής από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός, ο Ιωάννης Καζούλλης από τη Ρόδο και ο γατρός Νικόλαος Μαυρής από την Κάσο, θα αφιερώσουν τη ζωή τους όλη για την προώθηση του Δωδεκανησιακού Ζητήματος στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στην Αμερική.
Η αντίστροφη μέτρηση όμως για τη πολυπόθητη απελευθέρωση ξεκίνησε με το ξέσπασμα του ελληνοιταλικού πολέμου και τα χρόνια που ακολούθησαν.Με τη πτώση του Μουσολίνι στις 25 Ιουλίου του 1943 και τη συνθηκολόγηση του νέου πρωθυπουργού Pietro Badoglio στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, γνωστή και ως Armistizio, σηματοδοτούνται δραματικές εξελίξεις στα Δωδεκάνησα.Τη διοίκηση της Δωδεκανήσου αναλαμβάνει ο Γερμανός στρατηγός Ulrich Kleeman. Αρχίζει η περίοδος της γερμανοκρατίας στα Δωδεκάνησα.
Στις 8 Μαίου του `45,ο νέος αρχηγός των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής στρατηγός Wagener υπογράφει στη Σύμη το πρωτόκολλο της χωρίς όρους παράδοσης της Δωδεκανήσου στους Βρετανούς συμμάχους και στο διοικητή του Ιερού Λόχου, συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε.Αρχίζει η αγγλοκρατία που όμως δεν θα κρατήσει πολύ...
Στις 27 Ιουνίου του `46 αποφασίζεται στο Παρίσι και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων,να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα.Στις 10 Φεβρουαρίου του επόμενου χρόνου,υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.
Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.
Στις 9 Ιανουαρίου του`48 με τον υπ' αριθμ. 518 νόμο της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται:
"Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Σύμη, Κως, Λέρος, Τήλος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, προσαρτώνται εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947".
Με το νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948, ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.
Τελευταία πράξη στις 7 Μαρτίου του`48 όταν ο βασιλιάς των Ελλήνων Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη, μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, φτάνουν στη Ρόδο συνοδευόμενοι από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, υπουργούς, στρατιωτικούς και άλλους επισήμους. Επικεφαλής της Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής, οι πρωτεργάτες του δωδεκανησιακού αγώνα, ο γιατρός από την Κάλυμνο Σκεύος Ζερβός και ο πανεπιστημιακός καθηγητής Μιχαήλ Βολονάκης από τη Σύμη. Μετά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ο υπουργός Εσωτερικών Πέτρος Μαυρομιχάλης διαβάζει από τον εξώστη του διοικητηρίου το βασιλικό διάταγμα:
Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα
Παύλος Α!
Βασιλεύς των Ελλήνων
Απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:
Άρθρον 1ον
Αι νήσοι της Δωδεκανήσου, Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Τήλος, Σύμη, Κως, Λέρος και Καστελλόριζο, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσηρτημέναι εις το ελληνικόν κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947.
Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Δ! Αναθεωρητικής Βουλής και παρ' ημών σήμερα κυρωθείς, δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του κράτους.
Εν Αθήναις τη 3η Ιανουαρίου 1948 Παύλος Α!
Για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι.
www.istorika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου