Έτσι ξεκινάει ένα κρυφτούλι με τον εαυτό μας.
Άμα θες να φύγεις, φύγε…
Δεν συμφωνώ με την απιστία, τη θεωρώ μία πράξη δειλίας. Ναι, αντιλαμβάνομαι πως οι σχέσεις σε βάθος χρόνου βουλιάζουν σε μία ρουτίνα και ο έρωτας αντί να σκάβεται και να ανακαλύπτεται, παραγκωνίζεται. Όμως για αυτό υπάρχει ο διάλογος, η έκφραση των συναισθημάτων, η προσπάθεια να επιλυθεί μία υπάρχουσα ρωγμή. Γιατί δεν υπάρχει αυτή η προσπάθεια αναζωπύρωσης και πρέπει κατευθείαν να δοθεί η εύκολη διαφυγή και λύση της απιστίας;
Άμα θες να φύγεις, φύγε, διότι το να παραμείνεις σε κάτι που δεν υφίσταται, θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο χάσμα. Και γιατί πρέπει να επιλέξεις την εύκολη λύση από το να παραδεχτείς στον εαυτό σου και στο έτερο πρόσωπο την αλήθεια και να αποχωρήσεις από μία ιστορία που κάποτε ήταν δυνατή αλλά τώρα έχει παρέλθει; Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις αυτογνωσία και να στέκεσαι απέναντι στις καταστάσεις με καθαρή ματιά.
Έτσι ξεκινάει ένα κρυφτούλι με τον εαυτό μας και το άλλο πρόσωπο, ψέματα και υποσχέσεις από κάποιον έρωτα που υπόσχεται πολλά, αλλά τις περισσότερες φορές δίνει τελικά λίγα. Και τελικά, αντί να υπάρξει μία ώριμη αντιμετώπιση του προβλήματος, προστίθεται και μία διπλή ζωή ως κερασάκι στην τούρτα.
Πολλοί λόγοι υπάρχουν για να μένει κάποιος σε νεκρές σχέσεις, η διατήρηση του κοινωνικού στάτους, η οικονομική ασφάλεια, η ύπαρξη παιδιών, ο φόβος της αλλαγής τρόπου ζωής. Ωστόσο το να παραμένεις σε κάτι νεκρό, δεν θα αργήσει να προκαλέσει και σε εσένα έναν πνευματικό θάνατο. Κάποτε αγάπησες έναν άνθρωπο και τώρα αντί να φερθείς ειλικρινά, προτιμάς να κοροϊδέψεις και παλεύεις να διατηρήσεις κάτι που δεν υπάρχει μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Όμως ο κόσμος δεν ζει τη ζωή μας, δεν μπορεί να μας προσφέρει ησυχία, ευτυχία, γαλήνη. Εμείς είμαστε υπόλογοι στον εαυτό μας και στις επιλογές μας. Είναι καλύτερο όταν κάτι τελειώνει, να τελειώνεις.
Άμα θες να φύγεις φύγε, διότι η απιστία τις περισσότερες φορές ξεκινάει με ηδονή, που μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερη οδύνη στο τέλος.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου