Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Συχνά οι συνεργασίες δημιουργούν
δρόμους σκέψης και προβληματισμού αλλά
μιας και το συν- σημαίνει μαζί ή έστω
πρόσθεση και επιλέον, καλό είναι όσο οι
συνεργασίες μας που γίνονται σε
πολιτιστικό επίπεδο να μπορούμε ν΄ακούμε
και να βλέπουμε τις ενέργειες και κάποιων
άλλων συμπολιτών μας, των δίπλα μας και
να διδασκόμαστε ή να μαθαίνουμε με τις
δικές τους διαδρομές και επιλογές. Μια
τέτοια ήταν και είναι η συνεργασία μας
με την Αμφικτιονία της Βόνιτσας, τον
κύριο Ντίνο Στυλιανό που έχει ενεργή
και σημαντικότατη παρουσία στη μελέτη
για τις μάχες του Γριμπόβου και όχι
μόνο. Πρόσφατα μιλώντας για τον πολιτισμό
της Βόνιτσας πέσαμε πάνω σ΄ένα λουλούδι.
Γιατί πολιτισμός για όσους γνωρίζουν
δεν είναι μόνο οι δρόμοι και οι
ασφαλτοστρώσεις, αλλά πολιτιστική
κληρονομιά και πολιτισμός είναι και η
ιστορία, τα ιδιαίτερα φυτά του και άνθη,
τα φρούτα, τα έθιμα , η αγάπη των ανθρώπων
που τα διασώζουν και δεν τα ισοπεδώνουν
με την μιρκή τους άγνοια ή αδιαφορία.
«Η επιστημονική του ονομασία του
άνθους είναι κλεροδέντρουμ φιλίπιουμ.
Επί ενετικής εποχής ήταν στη Βόνιτσα.
Είχε χαθεί και επί δημαρχίας Κατσικογιάννη
ξαναήρθε στην επιφάνεια με καλλιέργεια
αναπαραγωγής. Χάθηκε πάλι και πριν 9
χρόνια περίπου μπορεί και 10, βρήκανε
μια ρίζα σε μια μάντρα κάτω από το κάστρο.
Την πήρανε και αρχίσανε την αναπαραγωγή.
Εκτός από τον ανθό έχει υπέροχο φύλλο,
πλατύ και καταπράσινο. Το άρωμα του κάτι
ανάμεσα σε γιασεμί και γαρδένια αλλά
και με κάτι που πιπερίζει. Ο μίσχος του
μπορεί να φτάσει σε μέγεθος μικρού
πιάτου που συνεχώς γεμίζει με μικρά
άνθη...»
Αυτή είναι η προσπάθεια κάποιων
ανθρώπων της περιοχής να διαφυλάξουν
ένα δικό τους σπάνιο φυτό και αποτελούν
για μένα λαμπρά και φωτεινά πνεύματα.
Όσο για τη δική μου περιοχή θα ήθελα να
επισημάνω τα εξής παρατηρώντας και
καταγράφοντας. Οι γαρδένιες και άλλα
υπέροχα φυτά που ευδοκιμούσαν στο
νεκροταφείο της Άρτας και σίγουρα δεν
ήταν αυτοφυή, εξαφανίστηκαν σε μια μέρα.
Επίσης ο χώρος έχει μνημεία ιστορικής
σημασίας και καταγραφής που κάπως πρέπει
να διαφυλαχθούν και να προστατευθούν
(Black tourism,
θα μπορούσαμε να έχουμε ένα προβάδισμα
αν το συνειδητοποιούσαμε). Τα καρποφόρα
δέντρα δεν τα κλαδεύουμε την εποχή του
Μαίου όταν έχουν επάνω φρούτα ή άνθη
όσο μου επιτρέπουν οι φτωχές μου γνώσεις
να γνωρίζω αλλά άλλη εποχή του χρόνου.
Επίσης οι νερατζιές του Μονοπλιού κάθε
χρόνο θα καρποφορούν αυτή την εποχή.
Δυό διαφορετικές απόψεις για την άυλη
μορφή του πολιτισμού και την τοπική
προσέγγιση και σεβασμό σε ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά της περιοχής που δείχνουν
δύο περιοχές που κάποτε είχαν αναπτύξει
ιδιαίτερα σημαντικές εμπορικές σχέσεις
με την επεξεργασία της γλυκόριζας και
όχι μόνο...
Κατερίνα Σχισμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου