Του ΟΧΙ.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ξεχύνονται οι μαθητές των σχολείων μας, εμείς οι ίδιοι στους δρόμους να παρελάσουμε, να χορέψουμε, να βγούμε και να βροντοφωνάξουμε πως οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη Ελλάδα. Κι αν αυτοί πράγματι το έκαναν και αντιστάθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο, εμείς πέραν των εορτασμών τι κάνουμε; Δεν αρκεί μόνο να διαφυλάττουμε μια μνήμη και ο τόπος έχει πολλές και μικρές πληγές γιατί όλος ο τόπος μαρτύρησε, δεν αρκεί να καταθέτουμε στεφάνια και να ψάλλουμε τον εθνικό μας ύμνο, όχι δεν αρκεί. Απαιτείται κάτι μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό. Η αγάπη του τόπου είναι και η διαφύλαξή του, η αντίστασή του σε κάθε είδους εχθρική δύναμη που φυσά πάνω του και άλλες φορές το αντιλαμβανόμαστε και κάποιες άλλες όχι. Είναι η γνώση της ιστορίας μας που μας κάνει ελεύθερους, και πόσοι τη γνωρίζουμε; Είναι που δεν την ξεπουλάμε με μικρά σκοτεινά παζάρια της ψυχής μας και της αδηφαγίας μας για κέρδος και προσωπική προβολή. Είναι να μιλάμε τη γλώσσα μας όπως μα την παρέδωσαν οι γενιές των προγόνων μας μέσα από βαριές αλυσίδες και ουρανούς. Είναι ν΄αγαπήσεις το γαλάζιο της πατρίδας σου που τόσοι εχθρεύονται και πολεμούν, είναι να συνειδητοποιήσεις πως οι ήρωες είναι πλέον λίγοι και περπατούν στα σκοτεινά, είναι να ξαναλές κάθε στιγμή κι ένα ΟΧΙ μέσα στη σωρεία των ναι της σιωπής και συμμόρφωσης.

Η φωτογραφία αφορά το σημείο όπου την 26η Οκτωβρίου 1943 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής εκτέλεσαν εφτά παλικάρια του χωριού της Φιλοθέης και αποφεύχθηκε ένα νέο Κομμένο. Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας....

Κατερίνα Σχισμένου