Τη
μνήμη την ανασκαλίζουμε κάθε τόσο με
τις επετείους. Πέρασε η επέτειος της
28ης Οκτωβρίου 1940, θα έρθει η επέτειος
του Πολυτεχνείου, θα περάσει κι αυτή
και θα ακολουθήσει αυτή της 25ης Μαρτίου.
Κι άλλες, κι άλλες εθνικές ή ατομικές
δεν έχει σημασία. Γιορτάζουμε τη μέρα
που συνέβη ένα αξιομνημόνευτο γεγονός.
Το θέμα είναι πώς το γιορτάζουμε και
προς τι… Το βάθος και το πλάτος της
μνήμης, η πιστότητα και η ετοιμότητά
μας είναι το θέμα. Διδασκόμεθα; Έχει
καλώς. Διαφορετικά…
Και η διδαχή
ασφαλώς και δεν σημαίνει απεμπόληση
εθνικών ιδεωδών και πανανθρώπινων
αγαθών. Ασφαλώς και αφορά την μάθηση,
την αλήθεια και το ήθος. Γιατί είναι
αλήθεια πως στην Κατοχή οι μεν με την
ελευθερία και ασφαλώς την Ελλάδα, γιατί
αυτός είναι ο τίτλος της και η περγαμηνή
της χιλιάδες χρόνια στο ιστορικό διάβα
της, οι δε με τους Γερμανούς, τους
συνεργάτες και τους δωσίλογους. Άλλοι
υπηρέτησαν κι άλλοι πάλεψαν για να
αποδομήσουν στη συνείδηση του λαού, το
πάλεμα , το μάτωμα για “Ψωμί - Παιδεία
- Ελευθερία ” που συντάραξε στο Πολυτεχνείο
την ψυχή τους και συνταράζει σήμερα την
ψυχή κάθε πολίτη που έχει δημοκρατική
αγωγή και πολιτική συνείδηση.
Σαφώς
και διδάσκει η επέτειος της 25ης Μαρτίου
1821, ως εθνική εορτή, -άσχετο το θέμα της
Οθωνικής επιβολής- και συγκουνά την
ψυχή του Έλληνα το παράδειγμα του Βασίλη
που η εθνική και κοινωνική του υπερηφάνεια
τον ώθησε να εγκαταλείψει τα υλικά
«αγαθά» μιας πατρίδας, «εαλωκυίας» και
επομένως υπόδουλης ζωής και να γίνει
αντάρτης, ελεύθερος μέσα στη φύση, στα
απόκρημνα και άπιαστα καταράχια.
«Βασίλη,
κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,/για
ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι
αγελάδες,/χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια
να δουλεύουν./-Μάνα μου εγώ δεν κάθομαι
να γίνω νοικοκύρης,/να κάμω αμπελοχώραφα,
κοπέλια να δουλεύουν,/και να ‘μια σκλάβος
των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους».
Διδάσκουν
οι Επέτειοι. Ιδανικά, αγώνα, θυσίες και
πατριωτισμό. Ο πατριωτισμός όμως δεν
εκτρέφει φανατισμό και εθνικισμό. Το
στοιχείο του εθνικισμού τρέφεται πάντοτε
με αίμα. Το αίμα της πατρίδας, το αίμα
της Ελλάδας είναι αίμα που πότισε την
ελευθερία και ανάθρεψε τις αξίες και
τα ιδανικά του ανθρωπισμού. «Ορκίζομαι
στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου,
ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία
σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη
απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο
ζυγό». Και κάτι το απόλυτα αληθινό. Καμιά
φυλή δεν είναι κατώτερη ή ανώτερη. Η
φύση δεν καταδίκασε κανένα λαό σε
κληρονομική κατωτερότητα. Όλοι οι
άνθρωποι είναι ίσοι.
Και κάτι ακόμη.
« Θηρίο τον λένε τον άνθρωπο. Κολοκύθια.
Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαίρια;
Φκιάνει σκοτώστρες και τουφεκάει;»
Μενέλαος Λουντέμης Χρειάζεται να πάμε
εκεί κατά Πακιστάν Συρία, Ιράκ κλπ για
να επαληθεύσουμε τον Λουντέμη; Τη δύναμή
τους «οι ισχυροί» την μετέτρεψαν σε
μπόμπες και τις έριξαν… Τη δύναμή τους
λογάριασαν, και την οικονομική τους
επάρκεια, διάρκεια κλπ. Τη δύναμή τους
χρησιμοποιούν και μας ταΐζουν πλαστικές
τροφές, τρελαίνουμε τα ζώα (τρελές
αγελάδες) και μας τρελαίνουν κι αυτά.
Μετά
ταύτα η δύναμη της ιδεολογικής αφασίας
και του εκκολαπτόμενου φασισμού. Εδώ
κι αν γίνεται η θεοποίηση της δύναμης
για να περάσει «νικητής και τροπαιούχος»
η προσωποποίηση της φασιστικής θεωρίας
και πράξης, μαζί με τον συρφετό της
φασιστικής συμμορίας, που στο διάβα
τους «κυνηγούν» τους φτωχοδιαβόλους
μετανάστες διακηρύσσοντας την καθαρότητα
του αίματός τους και την μολυσματική
λειτουργία της σκέψης τους.
Όχι, όχι.
Οι Επέτειοι δεν διδάσκουν τέτοια.
Διδάσκουν ανθρωπισμό και απευθύνονται
σε όλους… «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»…
Χρήστος Α. Τούμπουρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου