Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Η «ισότητα» και με την υπογραφή του Ο.Η.Ε.


Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

«Η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξη την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών». Το αυτονόητο έγινε θεσμός! Η ισότητα Διακήρυξη…
Ισότητα. Από τις βασικές πανανθρώπινες αξίες. Ισότητα ατόμου, λαών… Ισότητα των δύο φύλων. Και είναι αλήθεια πως από την εποχή που η θέση της γυναίκας ήταν η «κουριδίη άλοχος», στο σπίτι για την τεκνοποιία γνήσιων τέκνων, άξιων κληρονόμων του μεγαλοτζακιού, (δεν υπήρχε τότε εξέταση D.N.A) κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Τα συντάγματα πλέον ορίζουν την ισότητα των δύο φύλων. Το ίδιο και το δικό μας. «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις». Ίσοι, ισότητα και ισοπολιτεία.
Δεν ξέρω πότε και πού είχα διαβάσει έναν αφορισμό. «Ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται και από την κοινωνική θέση της γυναίκας». (Αφορισμός ως σύντομη, περιεκτική δήλωση που περιέχει μια ευρύτερα αποδεκτή αλήθεια, απόφθεγμα.) Και οφείλω να πω πως από τότε που στο χωριό μου το καφενείο το έλεγαν
«πουτσαρείο», γιατί μόνο οι άντρες, τουτέστιν οι πουτσαράδες -τρομάρα ολονών- εδύναντο να μπαινοβγαίνουν,
άλλαξαν πολλά πράγματα. Καταργήθηκε, νομοθετικά, γράφω νομοθετικά, ο θεσμός της προίκας. Οι γυναίκες έχουν πλέον ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στην εργασία. Η οικιακή εργασία έπαψε πλέον να θεωρείται «αυτονόητη υποχρέωση της γυναίκας» και θεωρείται βάρος του γάμου και βέβαια ως βάρος του γάμου αντιμετωπίζεται από κοινού. Καταργήθηκε στην πράξη το δόγμα: «Η γυναίκα είναι να φκιάνει κανένα φαΐ και να πλένει κανένα βρακί».
Η γυναίκα πλέον συμμετέχει ενεργά στην εν γένει κοινωνική ζωή.
Λέμε πως «συμμετέχει» και λέμε πως «κατοχυρώθηκε η ισότητα». Λέμε, και προσπαθούμε να μην γελιόμαστε. Γιατί κοινό είναι το μυστικό ότι σκοτάδι, πυκνό σκοτάδι, βάρβαρο, πηχτό και απάνθρωπο, βασιλεύει πολλές φορές σε οικογένειες και κοινωνίες ολόκληρες. Λούμπρ’ αληθινή. «Θέλω νὰ μιλήσω απλά για την αγάπη των ανθρώπων και παρεμβαίνουν οι θύελλες», όπως είπε ο ποιητής. Θύελλα σφοδρή, απερίγραπτη που τροφοδοτεί τη διάκριση και καλλιεργεί την οπισθοδρόμηση και προωθεί τη βία κατά των γυναικών.
Αρχίζουμε από τις σεξιστικές ηλιθιότητες και φτάνουμε στους βαρβαρικούς κανιβαλισμούς. Πεσμένες από παράθυρα, από πόρτες και σε σκάλες μόνο γυναίκες βρέθηκαν. (Ο σεξισμός και ο ρατσισμός ενίοτε γίνονται σαρκοβόροι). Ο όρος σεξισμός χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει την εξουσιαστική τάση των ανδρών πάνω στις γυναίκες και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ως απόρροια της ανδροκρατικής νοοτροπίας. Ο όρος περικλείει δύο έννοιες. Η πρώτη είναι, ότι οι άνδρες είναι πιο σημαντικοί από τις γυναίκες και η δεύτερη, ότι ο ρόλος των γυναικών είναι να προσφέρουν ευχαρίστηση στους άνδρες και να τους βοηθούν.
Εδώ δεν πρόκειται μόνο για σεξισμό. Πρόκειται για νοοτροπία που απορρέει από φασιστική αντίληψη. Αντίληψη που αφορά το κοινωνικό σύνολο. Για να αναφυούν αυτά και όλοι αυτοί από κάπου «αδειοδοτήθηκαν». Και δεν θα πάψω ποτέ να φωνάζω πως ισότητα είναι θέμα εγκεφαλικό. Πρέπει να έχει κατανοήσει, να έχει αποδεχτεί κάποιος/α τους όρους της ισότητας και τα χαρακτηριστικά της. Εμείς τα απεμπολήσαμε. Μας κατέπνιξε η έννοια του ατομικισμού, πολλαπλώς εκδηλωθείσα, που αφαίμαξε κάθε έννοια ισότητας… Η ανθρωπότητα τα ξεπούλησε…

Μάλλον πρέπει να απολογηθούμε απαξάπαντες ενώπιον της γυναίκας. 
«Τα δυνατά σου χέρια χέρια δεν είχα εγώ ν’ απλώσω, να τα σφίξω, και να τ’ αρματωθώ, και μήτε να τα σπρώξω χέρια είχα, και να πω: “Μακριά! Τον τόπο που ήρθες τον τρώει το θανατικό”».
Κωστής Παλαμάς





Χρήστος Α. Τούμπουρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: