Tα πολιτικά κόμματα διαχρονικά και ανεξαρτήτως χρωματισμού, μόλις αντιμετωπίζουν θέμα πολιτικού κόστους, στήνουν μπουφέ με ξαναζεσταμένα πιάτα..., στήνουν εξεταστική...

Επιτέλους εξεταστική. Για να πω τη μαύρη αλήθεια μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε η «αιφνίδια» απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να συγκροτηθεί εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή για να δοθούν απαντήσεις πώς μπήκαμε στο μνημόνιο. Αντιθέτως, θεωρώ ότι το καθυστέρησαν σε μια χώρα με φανατικά φιλοθεάμονες πολίτες. Από ρωμαϊκών χρόνων, άλλωστε, είναι η πλέον επιτυχημένη παράσταση παρακμής και πτώσης. «Άρτος και θεάματα». Ανεβαίνει μάλιστα με γαλαντομία και ανοιχτόκαρδα. Δεν πρόκειται, ανακοίνωσε ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, να λειτουργήσουμε ως ρεβανσιστές και να ποινικοποιήσουμε την πολιτική μας ζωή. Απλώς θα αποδοθούν πολιτικές ευθύνες. Οι οποίες, παρεμπιπτόντως, αποδόθηκαν στις τελευταίες εκλογές, αλλά με την πυκνότητα που τρέχει ο πολιτικός χρόνος τις έχουμε ήδη ξεχάσει.

Ας προσπεράσουμε, επίσης, το γεγονός ότι η τελευταία διετία Καραμανλή δεν εντάσσεται στο πεδίο της έρευνας. Αυτή η ιστορία έκλεισε με ύπατο συμβολισμό, χειροκροτήματα και από σεβασμό στους θεσμούς ας μην το συνεχίσουμε. Η διαγραφή, ωστόσο, από το κάδρο των ευθυνών της τελευταίας ειδικά διετίας του, είναι αποκαλυπτική των προθέσεων. Εδώ δεν ψάχνουμε πραγματικές (σε βάθος) αιτίες και υπευθύνους , αλλά χρήσιμους αποδιοπομπαίους τράγους, δηλαδή τους σημερινούς πολιτικούς αντιπάλους. Είναι και εύκολοι, εδώ που τα λέμε, με την πολιτεία τους. Αν και πάλι έχω την αμυδρά υποψία ότι στο τέλος θα βρουν τον Παπαδήμο να του φορτώσουν ό,τι τραβάει η ψυχούλα των εξεταστών.

Στοιχηματίζω, επίσης, ότι δεν θα κληθούν οι διαπραγματευτές. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ας πούμε, ο καταστροφικά σεξομανής Στρος Καν, η Κριστίν Λαγκάρντ, αυτός ο ξεχασμένος Πολ Τόμσεν,  όλοι όσοι εκπροσωπούν τις «κατοχικές δυνάμεις» στις οποίες παραδόθηκε η Ελλάδα και την παρέλαβε οπισθάγκωνα η σημερινή «απελευθερωτική» κυβέρνηση. Θα κερδίζαμε βέβαια σε θέαμα με διεθνείς πρωταγωνιστές, αλλά έτσι χάνεται ο πραγματικός εσωτερικός στόχος.

Πάντως, ο κ. Τσιπρας δεν ξεκλείδωσε καμία διπλαμπαρωμένη πόρτα διαφάνειας και αλήθειας. Με εξεταστική απειλούσε και ο Αντώνης Σαμαράς την ηρωική αντιμνημονιακή εποχή του (αυτός ήθελε και ειδικό δικαστήριο.), ενώ την ανακινούσαν κάθε τρεις και λίγο γαλάζια στελέχη όταν (ως κυβέρνηση πια) έφταναν τα κρίσιμα και έπρεπε να πάρουν δύσκολες αποφάσεις.

Η αλληλουχία των γεγονότων είναι αποκαλυπτική. Η σημερινή συγκυβέρνηση βρίσκεται προφανώς σε δεινή θέση, καθώς αντιλαμβάνεται ότι ρευστό χωρίς να πάρει επώδυνα μέτρα δεν έρχεται. Οπότε, να η ωραία πιρουέτα. Από τη μια προκαλούμε συζήτηση στο Κοινοβούλιο ζητώντας στήριξη και «εθνική γραμμή διαπραγμάτευσης» και από την άλλη φτιάχνουμε στο τσάκα τσάκα (15 ώρες μέτρησα από το τέλος της συζήτησης στη Βουλή μέχρι την ανακοίνωση της Εξεταστικης Επιτροπής) τα σκηνικά της επόμενης μέρας. Και μη μου πείτε ότι δεν ήταν προσχεδιασμένες κινήσεις γιατί θα την πάθω την αποπληξία...

Δεν κρύβω, πάντως, μια μικρή ανακούφιση μετά από την απόφαση αυτή του κ. Τσίπρα. Φαίνεται ότι όντως ετοιμάζονται για τον μεγάλο συμβιβασμό. Την υπογραφή μνημονίου, που θα ονομαστεί κάπως.

Όσο για την κατάληξη; Γνωριζόμαστε πολύ καλά πια για να έχουμε αγωνίες. Ένα πόρισμα «πολιτικός καταπέλτης», μια ηχηρών τόνων διχαστική συζήτηση στη Βουλή, κάποιες ηρωικές κορώνες του τύπου: «παρέλαβα χάος, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά, οι άλλοι φταίνε» και πάμε για άλλα.

Με λίγα λόγια: απλοϊκοί, αναμενόμενοι χειρισμοί γιατί ουδείς έχει την τόλμη να βγει στον ελληνικό λαό και να πει την αλήθεια για την κατάστασή μας. Απλώς προκαλεί δυσανεξία ότι τα πολιτικά κόμματα διαχρονικά και ανεξαρτήτως χρωματισμού, μόλις αντιμετωπίζουν θέμα πολιτικού κόστους στήνουν μπουφέ με ξαναζεσταμένα πιάτα.

ΥΓ:. Θα ήταν αμέλεια, πάντως, να μην τοποθετήσουν πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής την κυρία Ζωή Κωνσταντόπουλου, τώρα που η άλλη επιτροπή, για τις κατοχικές αποζημιώσεις, κράτησε μια εβδομάδα ως επικοινωνιακό εργαλείο. Η πρόεδρος της Βουλής έχει το ταλέντο να το μετατρέψει σε υπερθέαμα - μην το χάσουμε.

www.protagon.com