Τα παπαγαλάκια του Μπόμπολα (λέγε με GOAL), έκαναν πρώτα την αρχή. Με εντολή Σαμαρά κάθαρση, αλλιώς...Θάτσερ.
Δεν πάνε ούτε 2 χρόνια από τότε που δικαιώθηκε η
Λίβερπουλ και οι οικογένειες των θυμάτων-οπαδών της απέναντι στο Βρετανικό
κράτος για τη χαλκευμένη ιστορία στο Χίλσμπορο. Να τα πάρουμε όμως από την
αρχή. Ημιτελικός κυπέλου, ελλειπή μέτρα ασφαλείας, βίαιη συμπεριφορά της
Αστυνομίας, ποδοπατούνται μέχρι θανάτου 96 άνθρωποι. Η Βρετανική Κυβέρνηση, με
πρωθυπουργό τότε τη κυρά Μάργκαρετ, ακραία υποστηρικτή του νεοφιλελευθερισμού,
ξεσκίζει τη μνήμη αυτών των ανθρώπων μιλώντας για μέθυσους και ναρκομανείς,
καταχωνιάζει εκθέσεις για ευθύνες της αστυνομίας και αλλάζει το αγγλικό
ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον στα μάτια του ουδέτερο μη γνώστη παρατηρητή.
Ένα
χρόνο πριν (8 Απριλίου 2013) η Μάργκαρετ Θάτσερ πεθαίνει. Εκείνη την αγωνιστική
στις κερκίδες των γηπέδων σε όλη την Αγγλία, στήνεται ένα μεγάλο πάρτι
τραγουδώντας πως χορεύουν και πίνουν πάνω από τη μούμια του
νεοφιλλευθερισμού, αυτή την τόσο σπουδαία Πρωθυπουργό, που κατέστρεψε το
σιδηροδρομικό δίκτυο και σχεδόν διέλυσε το σύστημα υγείας (ανάμεσα στα πολλά
επιτεύγματά της).
Τι πιάνει τους Έλληνες δημοσιογράφους και φωνάζουν
"μια Θάτσερ μας χρειάζεται". Καταρχήν να πούμε πως εκείνοι και τα αφεντικά τους
ανήκουν στην κατηγορία των "ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται", αλλά το
εκστομίζουν συγκεκαλυμμένα. Άλλωστε μόνο έτσι ξέρουν. Κανένας φασίστας δε
θα φωνάξει δημόσια πως είναι φασίστας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι
θρασύδειλοι νταβάδες της Χ.Α που δεν παραδέχονται τα αυτονόητα της ιδεολογίας
που έχουν αγκαλιάσει. Είπα Χ.Α και οι αναλογίες έρχονται να δέσουν από μόνες
τους. Αν στη Χούντα υπήρχε ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟ, η μπασκετική ΑΕΚ και πάει
λέγοντας στη Δημοκρατία του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και στην μετέπειτα εξέλιξή της
κολώνα είναι ο ποδοσφαιρικος Ολυμπιακός. Για όλους τους λόγους του
κόσμου.
Με αποκορύφωμα την κάθοδο της ομάδας (Μώραλη) στις εκλογές. Αντίστοιχο παράδειγμα
με την κάθοδο του Μπέου στον Βόλο σε πολύ διαφορετικές αναλογίες. Την εποχή
της Θάτσερ τη ζούμε. Την εποχή που το κεφάλαιο ζει και βασιλεύει, αρπάζει
λιμάνια (Μαρινάκης), παραλίες τις Χαλκιδικής (Σαββίδης), κάνει λαθρεμπόριο και
χτίζει γήπεδα εκτρώματα με δημόσιο χρήμα (Μελισσανίδης), του χαρίζουν
τηλεοπτικές συχνότητες για κυβερνητική προπαγάνδα (Αλαφούζος). Με τις ευλογίες
της Εκκλησίας και του πολιτικού Συστήματος βεβαίως. Την εποχή Θάτσερ τη ζούμε
στα 4 χρόνια Μνημονίου, στις 3.500 αυτοκτονίες, στους 3εκ ανέργους, στους
μετανάστες. Στην καταστολή των απεργών, στο ξεπούλημα οτιδήποτε δημόσιου, στο
ξέσπασμα του ρατσισμού, στην διάλυση του κοινωνικού ιστού, της συνοχής, στην
αποθέωση της ατομικότητας. Η Θάτσερ είναι εδώ και στα γήπεδα, στα ναρκωτικά και
οπουδήποτε μπορεί να ανθεί οποιαδήποτε αντικοινωνική συμπεριφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου