Η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης τελεί μνημόσυνο υπερ αναπαύσεως των ψυχών των Ηπειρωτών και Ηπειρωτισσών και του ιδρυτή της καθηγητή Περικλή Βιζουκίδη, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013, ώρα 10.00', στον Ιερό Ναό Νέας Παναγίας (Δημητρίου Γούναρη και προέκταση Μητροπόλεως), Θεσσαλονίκης.

                                                                                          Πρόσκληση

                                                                                ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης θα τελέσει μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών, του ιδρυτή της Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου και των Ηπειρωτών και Ηπειρωτισσών, την ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013, Ώρα 10.00΄π.μ. στον Ιερό Ναό Νέας Παναγίας (Δημητρίου Γούναρη και προέκταση Μητροπόλεως).

Θα ακολουθήσει η δεξίωση στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης (Στρατηγού Καλλάρη 2-παραλία) μέχρι τις 12.30΄μ.μ.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει.

Το Διοικητικό Συμβούλιο
της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης

Περικλής Βιζουκίδης. Μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.

Δημοσιεύουμε τρία(3) κείμενα εκ διαμέτρου αντίθετα για τον Π. Βιζουκίδη και καθένας μας θα εξάγει τα συμπεράσματα του.  Το ένα, ''Μνήμη Καθηγητή Περικλή Βιζουκίδη'' από το www.makpress.blogspot.com  το δεύτερο  ''Περικλής Βιζουκίδης, o δοσίλογος της Θεσ/κης που αναβιώνει!!!! Σα δε ντρεπόμαστε...'' από τοwww.bosnakidis.blogspot.gr  και το τρίτο διαβάστε το, κάνοντας κλικ εδώ  http://gerontakos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_9876.html

Μνήμη Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου

Ό Περικλής Βιζουκίδης του Κωνσταντίνου Βιζούκα και της Αικατερίνης, Πατριώτης ακραιφνής και υπερήφανος για την Ηπειρωτική καταγωγή του , από το Χλωμό Πωγωνίου Βορείου Ηπείρου , γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1880 και απεβίωσε σε ηλικία 76 ετών στις Σέρρες. 

Ο θάνατος του καθηγητού, κατά την ιατροδικαστική έκθεση, οφείλεται : 

« εις ενδοκρανιακήν αιμορραγίαν, συνεπεία κατάγματος εκ της πτώσεως αυτού , παρά εις συγκοπήν της καρδίας».

« Πάνδημος εγένετο χθες 28 Σεπτεμβρίου 1956, την 4 μ.μ. εις τον Ναόν της Αγίας Σοφίας η κηδεία του αποθανόντος εθνικού ανδρός, καθηγητού του πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκού Περικλέους Βιζουκίδη, την οποία παρηκολούθησαν ο υπουργός Βορείου Ελλάδος κ. Παπαρρηγόπουλος, ο Διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού κ. Φροντιστής , η Πρυτανεία, η Σύγκλητος και όλοι οι καθηγηταί του πανεπιστημίου, το εισαγγελικό σώμα , ο διοικητής της Αεροπορίας κ. Βαλσαμάκης ,τα διοικητικά συμβούλια του Ηπειρωτικού αγώνος , της Ηπειρωτικής εστίας, του ΕΚΘ, του Δικηγορικού Συλλόγου και όλων των εθνικών οργανώσεων, το δικαστικόν και δικηγορικόν σώμα, πλήθος επιστημόνων και οι φοιτηταί. Της νεκρωσίμου ακολουθίας προεξήρχον οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται Κασσανδρίας κ. Καλλίνικος και Διδυμοτείχου κ. Ιωακείμ και τιμάς απέδωσε τμήμα στρατού μετά της μουσικής . 

Τον νεκρόν αποχαιρέτησαν εκ μέρους του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο καθηγητής κ. Νουάρος-Μιχαηλίδης , του Πανεπιστημίου Αθηνών ο καθηγητής κ. Καρανίκας, της Ακαδημίας Αθηνών ο καθηγητής κ. Κυριακίδης, ο κ. Αγγελάκης εκ μέρους του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ο κ. Χ. Τζόβας της Ηπειρωτικής Εστίας , ο κ. Οικονόμου του Ηπειρώτικου Αγώνα και ο δικηγόρος κ. Βασιλειάδης εκ μέρους των παλαιών μαθητών του , κατετέθησαν δε πολλοί στέφανοι.

 Ακολούθως εσχηματίσθη η νεκρική πομπή με επί κεφαλής το στρατιωτικό τμήμα και την μουσικήν , η οποία κατέληξεν εις το Νεκροταφείον , όπου εγένετο και η ταφή και απεδόθησαν αι τελευταίαι τιμαί προς τον νεκρόν ». ( Ρεπορτάζ από την εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ). (Η κηδεία έγινε τιμής ένεκεν , δαπάναις του πανεπιστημίου, και η σημαία κυμάτιζε μεσίστια στο πανεπιστήμιο επί τριήμερον στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό καθώς και στα ευαγή και φιλανθρωπικά ιδρύματα όπου είχε διατελέσει πρόεδρος).

Σεπτέμβριος 1956 , η Μακεδονική γη , στο νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας, δέχθηκε στην αγκαλιά της τον σοφό επιστήμονα, τον ευπατρίδη διανοούμενο , ομότιμο καθηγητή της Σχολής Νομικών Επιστημών Περικλή Βιζουκίδη .

Σεπτέμβριος 2012 , το Διοικητικό Συμβούλιο της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να αγωνίζεται από τον Ιούνιο του 2011 , να μη σβήσει από τον χάρτη στην περιοχή των 40 εκκλησιών στη Θεσσαλονίκη , η οδός με το όνομα του ιδρυτή της Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου, και να επανέλθει το όνομα του στη στάση του ΟΑΣΘ. (οι στάσεις Γεωργίου Βιζυηνού και Παύλου Μελά υφίστανται ) .

9 Ιουνίου 2011- Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης : Απόσπασμα από την τοποθέτηση του Μηταφίδη την ώρα των επικεφαλής των παρατάξεων : «... ό άνθρωπος , ό υπάνθρωπος καλύτερα, που υποδέχθηκε τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, ό καθηγητής Περικλής Βιζουκίδης , παλιός τριεψιλίτης( σ.σ.ΕΕΕ =3Ε= Εθνική Ένωσις Ελλάς ), απ' αυτούς που είχαν επιτεθεί στον εβραϊκό συνοικισμό Κάμπελ (σ.σ. εμπρησμός, κάηκε ό συνοικισμός, έγινε δίκη, ό Βιζουκίδης δεν αναφέρεται πουθενά) που υποδέχθηκε με το χέρι του υψωμένο αλά Χίτλερ, τα γερμανικά πάντσερ... Ό διώκτης όλων των καθηγητών ... ...Έτσι θα πάμε στο 2012; Υποτίθεται ότι του χρόνου η πόλη θα γιορτάζει τα 100 της χρόνια. Τί θα γιορτάσει; Με τους Χιτλερίσκους που φιγουράρουνε στις στάσεις; Μ' αυτούς θα πάμε; Λοιπόν ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχει νόμος ανέκαθεν που λέει, άνθρωποι οι οποίοι ανέκαθεν συνεργάστηκαν με τον κατακτητή εγκλημάτησαν. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο νομικό , οτιδήποτε άλλο, να απαλλαγούμε από την παρουσία τους ... ... που δίνουν τις στάσεις στα καθάρματα που συνεργάστηκαν με του Ναζί.»

Έτσι παρουσίασε τον Βιζουκίδη στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και σε όσους παρακολουθούσαν τη συνεδρίαση από την ΤV 100. Και την επομένη , εφημερίδες και κυρίως ιστοσελίδες, που εμπλούτισαν το κείμενο τους με άσχετες προς τον Βιζουκίδη φωτογραφίες που απεικονίζουν άνδρες να χαιρετούν ναζιστικά ή σκηνή εκτέλεσης , βούιξαν για το ανθρωπόμορφο τέρας που μολύνει την πόλη.

Το ΔΣ της ΗΕΘ ως εκπρόσωπος της ηπειρωτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης αισθάνεται ότι είναι επιβεβλημμένο να πραγματοποιηθεί στην Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης το έτος 2013, Διεθνές Συνέδριο προς τιμήν του ιδρυτή της , πρώτου προέδρου και μεγάλου ευεργέτη της , Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου , ο οποίος είτε ως ερευνητής , είτε ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος , είτε τέλος ως πρόμαχος και αναμορφωτής του εθνικού μας δικαίου , αποτύπωσε εντόνως την προσωπικήν του σφραγίδα στη νεοελληνική δικαιϊκή επιστήμη.

Συνοπτική παρουσίαση στοιχείων :

Την 9 /4 / 1941 την Επιτροπή παραδόσεως της Θεσσαλονίκης στους Γερμανούς αποτελούσαν, ό Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος (έχει οδό με το όνομά του) , ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου (έχει οδό με το όνομά του), ό Στρατιωτικός Διοικητής - στρατηγός Νικόλαος Ραγκαβής , ό Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Περικλής Βιζουκίδης ως διερμηνέας .

Κάτοχος του κλειδιού της πόλης είναι ο εκάστοτε Δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Η φωτογραφία της παραδόσεως είναι ανηρτημένη στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης , και δημοσιεύεται με λεζάντα : « Οι σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη και ο διοικητής της φάλαγγας παραλαμβάνει το κλειδί της πόλης», στον Τόμο : «Θεσσαλονίκη - Ιστορία της πόλης και του Δήμου» σελ.130 - επιστημονική επετηρίδα του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης - έκδοση 2002 , όπου τότε η κα Λειψιστινού και ό κ. Ζαφείρης ήταν μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής έκδοσης του τόμου, ενώ το 2011 ως πρόεδρος και μέλος της επιτροπής ονοματοθεσίας του Δήμου Θεσσαλονίκης αντίστοιχα, πρωτοστάτησαν υπέρ της μετονομασίας της « Οδού Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου» στις 40 Εκκλησιές σε «Αγωνιστών Πανεπιστημίου Α.Π.Θ.»

Η μαρτυρία και του αείμνηστου Ραββίνου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Μικαέλ Μόλχο στην έκδοση «In Memoriam» της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης ,αποδεικνύει την αντιστασιακή δράση του Βιζουκίδη κατά την περίοδο της Kατοχής όταν με τον Μητροπολίτη Γεννάδιο , τον Πέτρο Λεβή και άλλες προσωπικότητες της πόλης είχαν συστήσει επιτροπή για την εξαίρεση των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης από τον διωγμό.

Συμμετείχε στην αντιστασιακή αγγλική μονάδα FORCE 133

Ιδρυτικό μέλος με τον Μητροπολίτη Γεννάδιο του ''Εθνικού Συμβουλίου Μακεδονίας'' (το όργανο αυτό αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο την επίσημη ελληνική αντιπολίτευση στην Γερμανική Κατοχή ) .

Αυστηρός αλλά δίκαιος κατά την προσωπική μαρτυρία του Καθηγητού Κωνσταντίνου Βαβούσκου, ανάλωσε ολόκληρη την ζωή του στην επιστημονική έρευνα ,την πανεπιστημιακή διδασκαλία και πίστεψε στην ιδέα της αποκατάστασης της ενότητας και της αυτοτέλειας του ελληνικού δικαίου.

Η Σχολή των Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εξέδωσε Επιστημονική Επετηρίδα «Μνημόσυνον Περικλέους Βιζουκίδου» 1960-1963 . Περί τα 100 είναι τα δημοσιεύματα (μνημειώδες το έργο του περί ''ΓΑΪΟΥ'' και η επιστημονική εργασία του ''Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ'' κ.α.) χωρίς να υπολογίζονται δοκίμια και άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες ελληνικά και ξένα που δημοσιεύθηκαν με το ψευδώνυμο «Βόρειος» και «Dr. von Norden». Κατά την διάρκεια της θητείας του χρημάτισε κοσμήτωρ, αντιπρύτανις, πρύτανις, προπρύτανις , κυβερνητικός επίτροπος. Επί πρυτανίας του γράφηκε στο επίθυρο των προπυλαίων του πανεπιστημίου το απόφθεγμα « Μούσαις ,Χάρισι Θύε ». Αυτός και ο Παπούλιας ασχολήθηκαν πρώτοι με την ιστορική εξέλιξη του ελληνικού δικαίου από των αρχαιοτάτων χρόνων. Ο Βιζουκίδης υπήρξε ο διαπρεπέστερος μελετητής του Ρωμαϊκού Δικαίου στην εποχή του και είχε την αναγνώριση όλων των επιστημόνων του εξωτερικού. Με το σύγγραμμα του που εκδόθηκε το 1940 και βασιζόταν στις απόψεις του Γερμανού σοφού επίσης νομοδιδασκάλου KUBLER απέδειξε για πρώτη φορά ότι οι πηγές του Ρωμαϊκού Δικαίου είναι ελληνικές.

Σκιαγράφηση του χαρακτήρα του γίνεται και στο βιβλίο του καθηγητή του τμήματος νομικής του ΑΠ.Θ. κ. Γιώργου Αναστασιάδη με τίτλο «Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διηγείται την ιστορία του » έκδοση του 2003.

Ό κόσμος των γραμμάτων τον ανεκήρυξε Ακαδημαϊκό.

Βιογραφικά σημειώματα είναι δημοσιευμένα στις εγκυκλοπαίδειες: ΠΥΡΣΟΣ, ΗΛΙΟΥ, ΠΑΠΥΡΟΣ - ΛΑΡΟΥΣ ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ κ.α.

Στην 16η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης στις 28 Μαΐου 1969 (απόφαση 530/1969 ) δόθηκε στην ανώνυμον καμπύλην οδό κειμένην Β.Α. του Πανεπιστημιακού Αλσυλίου αρχομένην από της οδού 40 Εκκλησιών και τερματιζομένην εις την οδόν Λυσ. Καυταντζόγλου , το όνομα Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου.

Σ' αυτή τη συνεδρίαση ονομάστηκαν ή μετονομάστηκαν συνολικά 116 οδοί , μεταξύ των οποίων , Κων. Μοσκώφ, Δαναΐδων, Αχειροποιήτου , Γυμνασιάρχου Κων. Γκράτζιου (Ηπειρώτης , μέλος της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης), πρυτάνεως Στίλπωνος Κυριακίδη, Γ΄ Σεπτεμβρίου , Λυσ. Καυταντζόγλου Ηπειρώτη εθνικού ευεργέτη, Αγίου Δημητρίου, Αλέξανδρου Παπαναστασίου, δημάρχου Αποστ. Κοσμόπουλου, μουσικών, λογοτεχνών, ποιητών, αρματολών, ιερέων, αρχαίων θεοτήτων, στρατηγών, φιλοσόφων, γλυπτών, βασιλέων ,αυτοκρατόρων, και η πλατεία της Αρχαίας Αγοράς.

Στην 18η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης στις 25 Αυγούστου 2011 η επιτροπή ονοματοθεσίας εισηγήθηκε μόνον την μετονομασία της οδού Βιζουκίδου και το δημοτικό συμβούλιο κατά πλειοψηφία ενέκρινε την εισήγηση και απέστειλε την υπ' αρ. 1257/25.8.2011 απόφαση του (ΑΔΑ 4ΑΧΧΩΡ5-Θ7Λ) στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας - Θράκης, επιτροπή άρθρου 8 Ν.3463/2006. Αρμοδιότητα της (ΑΔΑ: Β4ΛΗΟΡ1Υ-0Α2) είναι η διατύπωση σύμφωνης ή μη γνώμης στις περιπτώσεις ονομασίας και μετονομασίας συνοικιών, οδών και πλατειών του νομού Θεσσαλονίκης. Στη συνεδρίαση της θα συζητηθεί η υπ' αρ. 61009/13.9.2011 προσφυγή της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης.

Σήμερα 56 χρόνια μετά τον θάνατο του το συγκινητικό Ψήφισμα της ΦΕΠΘ αποτελεί ευλαβικό μνημόσυνο

Το διοικητικόν συμβούλιον της Φοιτητικής Ενώσεως Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Φ.Ε.Π.Θ.) , άμα τη θλιβερά αναγγελία του θανάτου του ομοτίμου καθηγητού του πανεπιστημίου μας Περικλέους Βιζουκίδου αισθάνεται βαθύτατα την ανάγκην να τονίση οποίον κενόν δημιουργεί η απώλεια του σοφού επιστήμονος εις τον τομέα της διεθνούς επιστήμης του Δικαίουμε συγκίνησιν υπερηφανείας ίσταται προ της μνήμης του εκλιπόντος , όστις συνεδέθη αρρήκτως και αδιαλείπτως με την πρωτεύουσαν του Ελληνικού Βορρά καίτοι κατ' επανάληψιν του προσεφέρθησαν ευκαιρίες και αξιώματα μακράν της Θεσσαλονίκης προ της σορού του επιφανούς ανδρός κλίνει ευλαβικώς το γόνυ και εκφράζει την θλίψιν τής εις το Αριστοτέλειον πανεπιστήμιον φοιτώσης νεολαίας αποφασίζει να δημοσιευθή το παρόν δια του Τύπου της Θεσσαλονίκης

Τα ιστορικά στοιχεία που έρχονται με ρυθμό καταιγίδας στην επιφάνεια από το 2ο εξάμηνο του 2011 και η αλληλογραφία , θα αποτυπωθούν στην ειδική έκδοση που θα επιμεληθούν οι εθελοντές του Ηπειρωτισμού κ. Βασίλης Γκέλης -ταμίας και κα Αθηνά Τοτοκώτση- Γενική Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , με υπομονή , συστηματική προσπάθεια και πίστη στον αγώνα για να καταρρίψουν την ταπεινή και άνανδρη πράξη της συκοφαντίας του Βιζουκίδη , που δεν είναι εν ζωή να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ώστε το πνεύμα του αείμνηστου 56 χρόνια μετά την κοίμηση του να αναπαυθεί εν ειρήνη. Είναι Χρέος Τιμής.

Τα οκτώ παραινετικά αποφθέγματα «Θεόν φοβού, Νόμοις πείθου, Γονείς τίμα, Εργάζου, Χρόνου Φείδου, Γέροντας Σέβου, Πλησίον Βοήθει, Πατρίδα Αγάπα» χαραγμένα στο χρυσό ρολόι που με δαπάνες του ο Βιζουκίδης ως Πρύτανης 1931-1932 δώρισε στον χιλιοστό φοιτητή -Κωνσταντίνο Φαρμακίδη - ας οδηγούν και τα δικά μας βήματα μέχρι την δικαίωση του αγώνα μας.

Αθηνά Μ. Τοτοκώτση

Γενική Γραμματέας

Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη 25.9.2012 

Περικλής Βιζουκίδης, o δοσίλογος της Θεσ/κης που αναβιώνει!!!! Σα δε ντρεπόμαστε...

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης)
Στις 19/10/2012, λίγες μόνο μέρες πριν την επέτειο απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί και τους Έλληνες συνεργούς τους στις 30 Οκτωβρίου 1944, και ενώ επιτέλους το ελληνικό κράτος αναγνώρισε και «ντε γιούρε» στις 24/10/2012 πως η πόλη μας είναι «μαρτυρική», η «Επιτροπή του άρθρου 8 του Ν.3463/2006» της Αποκεντρωμένης Διοίκησης  Μακεδονίας-Θράκης «λόγω έλλειψης επαρκών και πειστικών στοιχείων» (sic) απέρριψε την από 25-8-2011 απόφαση  του Δημοτικού Συμβουλίου  Θεσσαλονίκης  να μετονομαστεί η οδός «Καθηγητού Περικλέους Βιζουκίδου» στις Σαράντα Εκκλησιές σε «Αγωνιστών Πανεπιστημίου ΑΠΘ», προς τιμήν των εκπαιδευτικών - φοιτητών που αγωνίστηκαν εναντίον κάθε μορφής τυραννίας κατά την ογδοντάχρονη διαδρομή του ΑΠΘ.

Ιδού τα εμβριθέστατα περί την Ιστορίαν μέλη της Επιτροπής Ονοματοθεσιών: Μαρία Τσάρα (Υπάλληλος της Διοίκησης), Απόστολος Τσολάκης (πρόεδρος Δ. Σ. Θέρμης),   Μιχαήλ Γεράνης (πρόεδρος Δ.Σ. Πυλαίας - Χορτιάτη,) Κωνσταντίνος Ντούρος - Ελένη Χειμαριού (φιλόλογοι).

Πρέπει να σημειωθεί ότι στη συνεδρίαση της εν λόγω επιτροπής δεν κλήθηκε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ενώ αντίθετα παρέστη μεταξύ άλλων ο δικηγόρος Οδυσσέας Τόσκας, πρόεδρος της Βασιλικής Ενώσεως  Ελλάδος και αρχηγός της χουντικής ΕΠΕΝ στη Θεσσαλονίκη(!)

Ιδού και οι πανηγυρίζοντες - μέλη της «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» για την κατάπτυστη αυτή απόφαση:

"Παρουσία των συμπατριωτών κ. Δ. Βάνη Περιφερειακού Συμβούλου κ.Χ. Μάτη επικεφαλής της παράταξης "Ενεργοί πολίτες-οικολογία στην πράξη", Δημοτικού Συμβούλου Θεσσαλονίκης και κας Β. Νάκου Αντιπροέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων στον Δήμο Θεσσαλονίκης , έγινε η ανάγνωση της ομόφωνης γνωμοδότησης της επιτροπής του άρθρου 8 του Ν.3463/2006 της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας -Θράκης , κατά της μετονομασίας της οδού "καθηγητού Π.Βυζουκίδη" σε "Αγωνιστών Πανεπιστημίου Α.Π.Θ." όπως αυτή αναφέρεται στην υπ' αριθμ.1257/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, λόγω έλλειψης επαρκών και πειστικών στοιχείων." makpress.blogspot.com

Ιδού και κάποια από τα «ανεπαρκή»- κατά τους «άπιστους Θωμάδες» της διορισμένης Επιτροπής - στοιχεία:

1. Ο Περικλής Βιζουκίδης, από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα της περιόδου από την ίδρυση του ΑΠΘ έως τον Εμφύλιο, πρωτοστατεί στην «εξυγίανση» του ΑΠΘ από τα αριστερά «μιάσματα», όπως μαρτυρούν διακεκριμένες προσωπικότητες αλλά και τα πρακτικά των συνεδριάσεων-αποφάσεων της Συγκλήτου του ΑΠΘ.

2. Εμπαθής και σκαιός, απέναντι στους «μη εθνικόφρονας» συναδέλφους και φοιτητές του, έλεγε ότι οι μεν πρώτοι δεν έπρεπε να διδάσκουν και οι δεύτεροι να φοιτούν στο πανεπιστήμιο. Ενδεικτική η χειροδικία του κατά του αντιστασιακού συναδέλφου του και πρύτανη Καββάδα, πράξη για την οποία καταδικάστηκε από ποινικό δικαστήριο, αλλά και η όλο περιφρόνηση αποστροφή του προς τους φτωχούς φοιτητές του ΑΠΘ το 1933 ότι δεν θα έπρεπε να σπουδάζουν-σύμφωνα με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Στρατή Καστρινού.

3. Ενδεικτικές επίσης για το ήθος του είναι, αφενός μεν η απόλυτα αρνητική «κρίση» του για τη μη επιστροφή στο πανεπιστήμιο του «μιασμένου» από τον κομουνιστή Γληνό μεταρρυθμιστή παιδαγωγού Αλέξανδρου Δελμούζου, αφετέρου η λυσσαλέα προσπάθειά του για την εκδίωξη από το πανεπιστήμιο επιφανών αντιστασιακών καθηγητών, όπως οι Χ. Θεοδωρίδης, Καββάδας - διετέλεσε δήμαρχος Θεσσαλονίκης από το Δεκέμβρη του 1944 έως το Γενάρη του 1945 - Ιμβριώτης, Τζώνης, Σιγάλας.

4. Ο Περικλής Βιζουκίδης υπήρξε διαταραγμένη προσωπικότητα, η οποία, σε άλλους καιρούς, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «γραφική». Όμως εκείνες τις δραματικές στιγμές που η Ελλάδα περνούσε υπό τη βαριά σκιά της σβάστικα, αυτός έσπευσε να υποδεχθεί τους Ναζί κατακτητές στις 9/4/1941. Ανέλαβε μάλιστα το ρόλο του «δραγουμάνου» ανάμεσα στους Γερμανούς και στην αντιπροσωπεία των τοπικών αρχών - επικεφαλής της οποίας ήταν ο μεταξικός δήμαρχος και πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Κ. Μερκουρίου, και στην οποία συμμετείχαν ο μητροπολίτης Γεννάδιος και ο στρατιωτικός διοικητής Ραγκαβής.

5. Στο βιβλίο «Από τη Σερβία στην Κρήτη» - επίσημη έκδοση των γερμανικών στρατιωτικών αρχών με πρόλογο του στρατάρχη φον Λιστ - ο Βιζουκίδης ποζάρει προσφωνώντας τις πρώτες χιτλερικές ορδές κατοχής της Θεσσαλονίκης ως εξής: «Γνωρίζω το Βερολίνο πολύ καλά, γιατί ήμουν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο στα ελληνικά και τουρκικά. Ονομάζομαι Περικλής Βιζουκίδης. Τώρα θα 'ρθουν πάλι καλύτερα χρόνια για την Ελλάδα, γιατί ανανεώνει τους δεσμούς της με τη Γερμανία. Χαιρετίστε μου τη χώρα σας και το Βερολίνο!»

    Ο Μερκουρίου έβγαλε την επόμενη μέρα μια δωσιλογικού περιεχομένου προκήρυξη με την οποία πληροφορούσε και διαβεβαίωνε τους Θεσσαλονικείς ότι :

1) ο γερμανικός στρατός «από της πρώτης στιγμής της εισόδου του εις την πόλιν ετήρησεν έναντι ημών στάσιν γενναιόφρονα και ιπποτικήν» και 2) «ο λαός της Θεσσαλονίκης έστω βέβαιος ότι τιθέμενος υπό την προστασίαν ενός έθνους γενναίου και ευγενούς ουδέν έχει να φοβηθή. Η τιμή του, η ζωή του και η περιουσία του θα η πλήρως εξησφαλισμένη.»! Για τη δουλοπρεπή αυτή στάση του ο Μερκουρίου διατηρήθηκε στη θέση του από τα στρατεύματα Κατοχής έως το Φεβρουάριο του 1943. Παρ' όλα αυτά, το 1970 δόθηκε το όνομά του σε δρόμο στην περιοχή Ντεπό!

6. Ο Περικλής Βιζουκίδης, θαυμαστής του γερμανικού «μεγαλείου» και του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, κυκλοφορούσε με την άνεση του οικείου προσώπου στις γερμανικές υπηρεσίες και σχετιζόταν φιλικά(!) με τον «συμμαθητή του» πρόξενο της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη.

Ήδη σε δημοσιευμένη ομιλία του στον «Ελληνο-γερμανικό Όμιλο Θεσσαλονίκης» το 1938 αποκαλούσε τον Χίτλερ «μεγάλο οδηγό του γερμανικού λαού»!

7. Στα πρακτικά της Συγκλήτου του ΑΠΘ ο Βιζουκίδης εμφανίζεται να επιτίθεται στους συναδέλφους του και να τους κατηγορεί ότι φταίνε αυτοί για τα προβλήματα του ΑΠΘ και όχι οι Γερμανοί, επειδή έχουν έλλειψη πνεύματος συνεργασίας με τους κατακτητές(!)

8. Το 1942, προλογίζοντας το «σύγγραμμα» του Κ. Σνωκ: Μακεδονία-Θράκη, στο οποίο ο συγγραφέας του καλούσε τους «Έλληνας αγωνιστάς» να αναζητήσουν «τας ωραίας ημέρας του μέλλοντος . κατά την μέλλουσαν να μελετηθή οργάνωσιν των Ευρωπαϊκών κρατών εις μίαν, ούτως ειπείν, συμπολιτείαν, εις την οποίαν θα πρωτοστατήση το Γερμανικόν πνεύμα», έγραφε: «διά του προκειμένου συγγράμματος επιδιώκονται πλην άλλων και οι επόμενοι σκοποί: Να στερεωθή η ελπίς των Ελλήνων ότι δεν είναι δυνατόν κατά την νέαν ρύθμισιν των εν Ευρώπη πραγμάτων, επί τη βάσει της επαγγελλομένης νέας τάξεως λογικής και ηθικής και δικαιοσύνης, να παροραθώσιν εν τη καιρία ώρα τα αιωνόβια και απαράγραπτα του ελληνισμού δίκαια.»

9. Ως πρόεδρος του «Ελληνο-γερμανικού Ομίλου Θεσσαλονίκης», στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, λίγο πριν μας επιτεθεί η χιτλερική Γερμανία, διοργάνωσε προβολή επικαίρων από την ισοπέδωση της Βαρσοβίας από τα χιτλερικά «πάντσερ».

10. Σύμφωνα επίσης με τη μαρτυρία του καθηγητή Κ. Βαβούσκου, ο Βιζουκίδης εμφανιζόταν και σε φωτογραφία από την αποχώρηση των Γερμανών από το σιδηροδρομικό σταθμό, και ενώ η πόλη μόλις είχε γλυτώσει τις ζωτικές υποδομές της, που είχαν ναρκοθετηθεί από τους Ναζί, χάρη στην επέμβαση του ΕΛΑΣ και του αντιστασιακού μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ.

11. Στις 30 Οκτωβρίου 1945, ένα ακριβώς χρόνο από την απελευθέρωση της πόλης από τους Ναζί, κατέθεσε ως μάρτυς υπεράσπισης στη δίκη των δωσίλογων δημοσιογράφων!

13. Η νεότερη ιστορική έρευνα φέρνει στο φως συγκλονιστικές μαρτυρίες για το πώς μερικές χιλιάδες άνθρωποι κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν στα πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά δρώμενά της Θεσσαλονίκης, με μοναδικό εφόδιο την «εθνικοφροσύνη». Πολλοί απ' αυτούς συνεργάστηκαν ανοιχτά με τους κατακτητές, υπήρξαν αδίστακτα όργανά τους και γι' αυτό τους αντάμειψαν με τις περιουσίες των Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος, ενώ οι αγωνιστές της Αντίστασης στάλθηκαν στα ξερονήσια και το εκτελεστικό απόσπασμα ή ρίχτηκαν  στα αζήτητα της Ιστορίας.

Είναι τυχαίο ότι «νονοί» της οδού Π. Βιζουκίδου υπήρξαν οι διορισμένοι από τη Χούντα δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Θεσσαλονίκης -επί Δημαρχίας Αλέξανδρου Κωνσταντινίδη - με ημερομηνία βαπτίσεως την 28η Μαΐου του 1969;

Η προνομιακή αντιμετώπιση των πάσης φύσεως συνεργών ή συνεργατών των δυνάμεων Κατοχής με το Χουντικό ΝΔ. 179/1969 εξακολούθησε και την περίοδο της μεταπολίτευσης, αφού ο νεοδημοκράτης υπουργός Εθνικής Αμύνης Ε. Αβέρωφ απέρριψε την κοινή πρόταση της τότε αντιπολίτευσης για την κατάργησή του. Μόλις το 1982 με το Ν. 1285 μαζί με την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης καταργήθηκαν και τα χουντικά διατάγματα-πλυντήρια των εγκλημάτων του δωσιλογισμού.

Επέστη η ώρα να γκρεμιστεί το φράγμα της σιωπής που επί δεκαετίες έχτισαν σ' αυτή την πόλη εκείνοι που είχαν και εξακολουθούν να έχουν συμφέρον από τη συσκότιση της ιστορίας της. Ήρθε η ώρα να γράψουμε την αληθινή Ιστορία της πόλης μας.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης)