Ακόμη και εκείνοι που διαφωνούν μαζί του, είτε στον τομέα τον πολιτικό, είτε σ' αυτόν της Διοίκησης της ΕΑΣ, του αναγνωρίζουν, όλα αυτά τα χρόνια, τα ανθρωπιστικά του συναισθήματα και κυρίως την αδυναμία του, που φθάνει ως το πάθος, στον θεσμό της φιλίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, που διοικεί την ΕΑΣ, είτε σε καλές ημέρες, είτε σε δύσκολες, στάθηκε στο προσωπικό των υπηρεσιών της Ένωσης, σαν πραγματικός φίλος.
Σε σημείο που πολλοί τον κατηγόρησαν ότι δημιούργησε οικονομικά προβλήματα στην Ένωση, προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων.
Γι' αυτό και σαν κεραυνός εν αιθρία, έπεσε στη Θεσπρωτική Κοινωνία η απόλυση εργαζομένων στην ΕΑΣ, με το αιτιολογικό ότι αρνήθηκαν να υπογράψουν συμβάσεις μείωσης των αποδοχών τους.
Δεν θα σχολιάσω την απόφασή του, να μειώσει τις αποδοχές του προσωπικού. Πιθανότατα να ήταν το αναγκαίο κακό.
Όμως, δεν μπορώ να συμφωνήσω με την ιδέα πως κάποιες οικογένειες πετιούνται κυριολεκτικά στον δρόμο, χωρίς, κανείς να νοιάζεται για τις συνέπειες, δίχως να πονέσει κανείς, πολύ δε περισσότερο, ο συμπαραστάτης τους ,όλα αυτά τα χρόνια.
Η Θεσπρωτική Κοινωνία γνωρίζει καλά πως τα απανωτά μνημόνια «χτύπησαν» και τις Ενώσεις τις Συνεταιριστικές.Γι' αυτό εξ άλλου και η Διοίκηση της Ένωσης Θεσπρωτίας, αναγκάστηκε να νοικιάσει τα δύο μεγαλύτερα καταστήματά της S/M. Με την κίνηση αυτή, ασφαλώς και μείωσε κάθετα τις δαπάνες λειτουργίας της ΕΑΣ και παράλληλα αύξησε τα έσοδά της.
Γι' αυτό και η Κοινωνία δεν αποδέχθηκε τις απολύσεις του προσωπικού.
Θέλω να πιστεύω πως ο Πρόεδρος, Χάρης Γκουλιούμης, οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή, μάλλον παρασυρμένος και πιθανότατα κάτω από μη ψύχραιμες συζητήσεις.
Γι' αυτό και, μεταφέροντας και τα μηνύματα της Κοινωνίας, κάνω έκκληση να το ξανασκεφτεί. Ας μην προκαλέσει αυτήν την Κοινωνία, που τον έχει τιμήσει για δεκαετίες, όπως έκανε μέχρι τώρα.
Είναι σκληρό να παρακολουθήσει κανείς αυτούς τους εργαζόμενους, που για δεκαετίες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, για να κρατηθεί η ΕΑΣ όρθια, να μην προλαβαίνουν να σκουπίζουν τα μάγουλά τους από τα δάκρυα.
Δάκρυα που οφείλονται στην αβεβαιότητα του μέλλοντός τους και αυτού των οικογενειών τους.
Δάκρυα που καίνε από διαπίστωση βίαιης διακοπής φιλίας δεκαετιών.
Δάκρυα που θίγουν ανεπανόρθωτα την ίδια τους την αξιοπρέπεια.
Είμαι βέβαιος, πως ο Πρόεδρός τους, οικογενειάρχης και ο ίδιος, σύντομα θα τους καλέσει να βρουν τη σωστή λύση, προκειμένου να γυρίσουν στην δουλειά τους και να επιστρέψει το χαμόγελο στα πρόσωπά τους και η χαρά και η ικανοποίηση στα παιδιά τους.
Αυτό απαιτεί η Κοινωνία και αυτό πρέπει να γίνει.
www.982fm.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου