Θρυαλλίδα σε Ηφαίστειο.

Η Ιταλία βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο με την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες πιθανή και τον Μπέπε Γκρίλο να συγκεντρώνει 30% στις δημοσκοπήσεις, η Ισπανία βρίσκεται στο κενό και δεν έχει καταρρεύσει μόνον χάρη στις παρεμβάσεις της ΕΚΤ που διορθώνει τα επιτόκια δανεισμού της χώρας με μαζικές αγορές ομολόγων, ενώ η Πορτογαλία διαχειρίζεται ένα μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, ενώ τέλος ο Γιούνκερ προειδοποιεί ότι η περιοριστική πολιτική που έχει επιβληθεί στον Νότο θα οδηγήσει σε κοινωνική εξέγερση.

Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό σκηνικό, το Eurogroup πήρε τη μοιραία απόφαση για «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο για να στηθεί ένα σκηνικό καταστροφής σε αναμονή στη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Λισαβόνα: Σε κάθε πολιτικό ή κοινωνικό κραδασμό που θα καταγραφεί στις χώρες του Νότου θα υπάρχει η δυναμική της μαζικής ανάληψης καταθέσεων από τις τράπεζες.

Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι το «κούρεμα» των καταθέσεων ήταν μια από τις πιο βαρύνουσες απειλές-απαντήσεις σε όλους όσοι στον Νότο υποστήριζαν την έξοδο από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Οταν το ίδιο το Eurogroup καθιστά σημερινή πραγματικότητα την επαπειλούμενη παράπλευρη συνέπεια μιας εξόδου από την ΟΝΕ, τότε δεν χρειάζονται άλλα σχόλια.

Τι συμβαίνει ακριβώς, βρισκόμαστε μπροστά σε λογική Ηρόστρατου ή στην ολοκλήρωση του στρατηγικού αναπροσανατολισμού της Γερμανίας αλλά και της Ολλανδίας, της Φινλανδίας και της Αυστρίας;

Ο Νότος κοστίζει ακριβά, απαιτεί πραγματική αλληλεγγύη και υπερεθνική ολοκλήρωση σε επίπεδο θεσμών Ε.Ε. και Ευρωζώνης, τη στιγμή ακριβώς που λόγω της κρίσης στην Ευρωζώνη οι χώρες του Βορρά έχουν γίνει προνομιακός πόλος έλξης επενδύσεων και καταθέσεων, αυτή φαίνεται να είναι η κυρίαρχη πρόσληψη στις κυβερνώσες ελίτ του Βορρά.

Ομως, από το 1989-90 και μετά, και κυρίως μετά την πλήρη ένταξη στην Ε.Ε. της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, υπάρχει στρατηγική εναλλακτική λύση, η επένδυση στους πάλαι ποτέ δορυφόρους της Μόσχας που θα εισέπρατταν τη γερμανική κυριαρχία όχι ως υποβάθμιση-περιθωριοποίηση όπως ο Νότος αλλά ως αναβάθμιση.

Επιπλέον, σε αντίθεση με τον Νότο που απαιτεί το μερίδιό του στην αναπτυξιακή-παραγωγική διαδικασία, η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη θα ήταν ευχαριστημένη με μια καλύτερη γεωγραφική κατανομή της παραγωγικής δραστηριότητας του Βορρά.

Ετσι, από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το Φθινόπωρο του 2008, καταγράφεται μια σειρά από κινήσεις στη Γερμανία και στον Βορρά συνολικά, που έχουν ως κοινό παρονομαστή όχι μόνον την άρνηση της αλληλεγγύης προς τον Νότο αλλά την αποστράγγισή του από τη ρευστότητα ταυτόχρονα με την οριακή συμπίεση των κοινωνικών και οικονομικών του ισορροπιών.

Μόνο μέσα στην παραπάνω θεώρηση, η όποια βοήθεια ή μεταφορά πόρων από τον Βορρά προς τον Νότο μπορεί να φωτιστεί ως κατασπατάληση των χρημάτων των φορολογουμένων, μόνον στην παραπάνω οπτική μπορεί να ερμηνευθεί η αδιαφορία για την αποσταθεροποίηση της πολιτικής σταθερότητας στη Νότια Ευρώπη.

Την παραπάνω ατμόσφαιρα την καλλιέργησαν επικοινωνιακά στην κοινή γνώμη της Γερμανίας οι Μέρκελ - Σόιμπλε, κυρίως ως άλλοθι νομιμοποίησης της παρελκυστικής στάσης του Βερολίνου στην κρίση της Ευρωζώνης. Δυστυχώς, σήμερα, μια πλειοψηφική μερίδα της κοινής γνώμης έχει ενστερνισθεί την κυβερνητική προπαγάνδα, έτσι ώστε να είναι πολύ δύσκολη η διόρθωση και πολύ περισσότερο η αλλαγή πορείας ακόμη και αν υποτεθεί ότι υπήρχε η βούληση και η δυνατότητα για αποφασιστική στροφή.

Υψηλό κόστος

Ο Νότος κοστίζει ακριβά, απαιτεί πραγματική αλληλεγγύη και υπερεθνική ολοκλήρωση σε επίπεδο θεσμών Ε.Ε. και Ευρωζώνης, τη στιγμή ακριβώς που λόγω της κρίσης στην Ευρωζώνη οι χώρες του Βορρά έχουν γίνει προνομιακός πόλος έλξης επενδύσεων και καταθέσεων, αυτή φαίνεται να είναι η κυρίαρχη πρόσληψη στις κυβερνώσες ελίτ του Βορρά.

www.imerisia.gr