Πολιτικοί και Ελλάδα

Με την πατρίδα μας να διανύει τον τέταρτο χρόνο οικονομικής κρίσης και ύφεσης, προκαλούν εντύπωση οι συνεχείς δηλώσεις των πολιτικών της Χώρας μας, ότι θα διασώσουν τη Χώρα, οικοδομώντας ένα νέο μοντέλο οργάνωσης και διακυβέρνησης. Δηλώσεις που αναφέρονται σε επικείμενη ανάπτυξη, πρόοδο, μεταρρυθμίσεις, ότι οι παθογένειες του συστήματος που οικοδομήθηκε κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης θα αποτελούν πλέον παρελθόν κ.λπ.. Δηλώσεις που δημιουργούν προβληματισμό αν όντως η Ελληνική πολιτική τάξη πιστεύει όσα δηλώνει, ή έχει την πεποίθηση ότι απευθύνεται σε πολίτες οι οποίοι στερούνται στοιχειώδους κρίσης και κατά συνέπεια είναι και εύκολα διαχειρίσιμοι. 

Οι πολιτικοί και τα κόμματα που διαχειρίζονται τώρα σε κυβερνητικό επίπεδο την Χώρα μας, είναι αυτοί/αυτά που διαχειρίστηκαν τις τύχες της από το 1974 και εντεύθεν. Αυτοί οικοδόμησαν την σημερινή Ελλάδα και δημιούργησαν τις παθογένειες στην ελληνική δημόσια διοίκηση, στην υγεία, στην παιδεία,στην αγορά εργασίας, στην δικαιοσύνη, στην ασφάλεια. Αυτοί είναι που δεν κατάφεραν να αξιοποίησουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Χώρας μας από την ενταξή της στην Ε.Ε. Αυτοί δημιούργησαν τους κομματικούς στρατούς στο δημόσιο, τα ελεγχόμενα εργατικά συνδικάτα, τις διαδικασίες περί προμηθειών, την ασυλία των πολιτικών και τα προνομιά τους. Αναφέρονται σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν αφορούν την πολιτική τάξη και την άσκηση πολιτικής εξουσίας, αλλά όλους τους άλλους πλην αυτών που δημιούργησαν τα προβλήματα. 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις που σημαίνουν απολύσεις, συρρίκνωση μισθών και εισοδημάτων, μείωση του βιοτικού επιπέδου δεν περιλαμβάνεται ο ανάλογος περιορισμός στις αποζημιώσεις και τα προνομιά τους. Επιπρόσθετα οι πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής που ασκούνται σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων είναι αποτελεσματικές στην επίτευξη απολύσεων, στην αύξηση της ανεργίας, στην μείωση εισοδημάτων κ.λπ., αλλά δεν είναι αποτελεσματικές στην μείωση των τιμών βασικών καταναλωτικών ειδών αλλά υπηρεσιών δημόσιας ωφέλειας οι οποίες συνεχώς αυξάνονται. 

Σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις συμφωνούν τα κόμματα που συνιστούν την σημερινή κυβέρνηση η οποία εφαρμόζει πλήρως μονεταριστικές πολιτικές. Πολιτικές που στηρίζουν τους πολίτες πλην των μονεταριστικών δεν υπάρχουν; Και οι μόνες βιώσιμες πολιτικές είναι οι συγκεκριμένες; Πότε εφαρμόζονται σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές; Αν η μόνη συνταγή για όλα είναι ο μονεταρισμός δεν χρειάζονται σοσιαλιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά ή γενικότερα κεντροαριστερά κόμματα. Τα κόμματα βέβαια συνεπικουρούνται στην εφαρμογή των πολιτικών αυτών και από το διευθυντήριο των αξιωματούχων της Ε.Ε., που διαβιούν σε ένα άλλο πολυτελέστατο μη μονεταριστικό περιβάλλον στο χώρο των Βρυξελλών. 

Άραγε όλη αυτή η διορισμένη κύρια ευρωπαϊκή γραφειοκρατία θα μπορούσε να επιβιώσει με τους μισθούς και τους όρους εργασίας που επιβάλλει στους πολίτες της ΕΕ; Ασφαλώς και όχι. Αλλά το ζητούμενο είναι η εφαρμογή της μόνης σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής - πολιτικής όπως ισχυρίζονται από τους άλλους και όχι από αυτούς. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι αφού δημιούργησαν οι πολιτικοί της τόσα προβλήματα στη Χώρα, η οποία έχει διασυρθεί αλλά ακόμα και σήμερα αναφέρεται αρνητικά διεθνώς γιατί τους εκλέγει ο Ελληνικός λαός;

Τι προσδοκά από πολιτικούς που κατέστρεψαν τη Χώρα και λειτουργούν ακόμη και τώρα με παλαιοκομματικά κριτήρια και νοοτροπίες; Αφού απέτυχαν στη διακυβέρνηση της Χώρας τι οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τώρα θα επιτύχουν; Τα σαράντα χρόνια περίπου της μεταπολίτευσης λειτούργησαν σαν φροντιστήριο στην άσκηση διακυβέρνησης της Χώρας και στην εφαρμογή λανθασμένων δημοσίων πολιτικών; Τώρα απέκτησαν τη γνώση και τη σοφία να οδηγήσουν τη Χώρα σε καλύτερες ημέρες; Το αποτέλεσμα της φροντιστηριακής διακυβέρνησης της Χώρας είναι οικτρό και ο λογαριασμός που καλούμαστε να καταβάλουμε πολύ μεγάλος. Άλλοι δημιουργήσαν τα οικονομικά προβλήματα και άλλοι καλούνται να πληρώσουν τον λογαριασμό. 

Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που αποκόμισαν εμπειρία από την καταστροφή της Χώρας και την εμπειρία τους αυτή την προσφέρουν έναντι αμοιβής σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του εξωτερικού. Ο ισχυρισμός ότι έχουμε τις πολιτικές ηγεσίες που μας αξίζουν είναι λάθος. Λάθος γιατί εγώ αλλά και η πλειοψηφία των πολιτών πιστέψαμε τους πολιτικούς της Χώρας σε διάφορες περιόδους και πιστέψαμε όσα μας έλεγαν. Επιπρόσθετα δεν είμαστε σε θέση να ελέγχουμε οργανισμούς, υπηρεσίες, προϋπολογισμούς κ.λπ. Γι αυτό εκλέγουμε πολιτικούς, για να προβαίνουν σε συνετή, ορθολογική και αξιοκρατική διαχείριση της Χώρας. Αλλά δυστυχώς εξαπατηθήκαμε με τα γνωστά αποτελέσματα. 

Η αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Χώρας μας γίνεται αριθμητικά και μόνο. Αλλά όπως είναι γνωστό μαθηματικά και οικονομικά συσχετίζονται αν όχι ταυτίζονται. Η ουσιώδης διαφορά είναι ότι πίσω από τους αριθμούς των οικονομικών μεγεθών υπάρχουν άνθρωποι. Πιστεύω ότι πλέον ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τις δομές και τις λειτουργίες του πολιτικού συστήματος της Χώρας μας, το οποίο οδήγησε σε αυτή την κατάσταση τη Χώρα μας.

Μία αρχική κίνηση θα μπορούσε να είναι η βελτίωση του Συντάγματος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας όπως μείωση αριθμού βουλευτών, άμεση εκλογή του ΠτΔ από τον λαό, εφαρμογή του θεσμού του δημοψηφίσματος σε καίρια κοινωνικά ζητήματα, εφαρμογή απλής αναλογικής στα εκλογικά συστήματα κ.λπ.. Ίσως η ενίσχυση της άμεσης συμμετοχικής δημοκρατίας να είναι μία λύση στην αντιμετώπιση κύριων προβλημάτων στο μέλλον. 

Τρύφων Χαρ. Κοροντζής

www.tovima.gr