Η Βουλή ως λεκιασμένος καθρέφτης του άρρωστου κομματικού συστήματος.

Ο καθρέφτης του κομματικού συστήματος είναι το κοινοβούλιο. Και επειδή το κομματικό σύστημα είναι άρρωστο, ο καθρέφτης απλώς αντανακλά την αρρώστια αυτή.

Απωθητικό πρόσφατο σύμπτωμα είναι η αποκάλυψη των διορισμών συγγενών, του για μια ημέρα Πρόεδρου της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα που διόρισε την μία κόρη του υπάλληλο στη Βουλή και του νυν αντιπροέδρου Γιάννη Τραγάκη, που εκτός της κόρης του, επιπλέον ήδη «βόλεψε» τρεις συγγενείς του! Και ο οποίος μάλιστα παραμένει στη θέση του.

Η πρόκληση είναι τεράστια. Διότι η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα ξεπερνάει το 1 εκατομμύριο. Γι' αυτό θα έπρεπε να είχε προκληθεί θύελλα αντιδράσεων, ειδικά από τους ίδιους τους βουλευτές, αλλά και από τα κόμματα. Όμως οι κατά καιρούς ηγεσίες της Βουλής δημιούργησαν ένα προηγούμενο που θεωρείται πλέον ευρύτερα αυτονόητο. Άλλωστε όπως τα κόμματα θεωρούν ως λάφυρο και φέουδο το κράτος, έτσι και οι ηγεσίες της Βουλής εξυπηρετούν κομματικές αλλά και άμεσα προσωπικές ανάγκες τους.

Γενικότερα πρόκειται για πρακτικές που διαχρονικά αύξησαν δραματικά τους διορισμούς στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πολλαπλασιάζοντας αμοιβές και προνόμια. Οι πρακτικές αυτές γίνονταν ακόμα πιο προκλητικές όταν εκείνοι που κυβερνούσαν κινδύνευαν να χάσουν την εξουσία ή μόλις την αποκτούσαν ξανά. Έτσι η Βουλή έγινε μικρογραφία του πελατειακού κράτους και μάλιστα για τους πιο «εκλεκτούς» πελάτες του κομματικού συστήματος.

Η παρούσα κυβέρνηση των τριών ετοιμάζεται να πάρει σκληρά μέτρα. Μερικά είναι αναγκαία. Πολλά θα είναι άδικα, διότι δεν τολμά να θίξει το πελατειακό κράτος. Σε τέτοιες συνθήκες ο καθρέφτης του κομματικού συστήματος που είναι η Βουλή θα έπρεπε να είναι πεντακάθαρος και όχι λεκιασμένος. Μάλιστα εκείνοι που προχώρησαν στις συγκεκριμένες «οικογενειακές ρυθμίσεις τους» θα έπρεπε να είχαν καταγγελθεί επωνύμως από όλους και κυρίως από το κόμμα τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες πως θα πειστεί η κοινωνία ότι πρέπει να κάνει πρόσθετες θυσίες; Πως θα πειστεί πως δεν υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για τους προνομιούχους του πελατειακού κομματικού συστήματος; Πως θα αισθανθεί εμπιστοσύνη σε ένα άρρωστο κομματικό σύστημα ότι μπορεί να αλλάξει πρακτικές και νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην άβυσσο και ότι έχει τις ικανότητες για να σώσει τη χώρα;

Του Γιάννη Λούλη

www.johnloulis.gr