Η
εγκατάλειψη του ιστορικού Σουλίου είναι
δυστυχώς μια θλιβερή πραγματικότητα
για τη Θεσπρωτία. Ενώ θα έπρεπε για
λόγους εθμικής μνήμης, να είναι τουριστικός
προορισμός πρώτης προτεραιότητας, στην
κυριολεξία δεν πατάει κανείς το πόδι
του εκεί. Σαφώς και πρέπει να αλλάξει
αυτή η κατάσταση, γιατί δεν μπορεί, δεν
είναι επιτρπτό, η Θεσπρωτία να διαθέτει
το προπύργιο της ελληνικής ελευθερίας
και αυτό να είναι "βουτηγμένο" στα
χορτάρια και στη λησμονιά.
Ο συγγραφέας
Σωτήρης Λ. Δημητρίου μας έστειλε τις
φωτογραφίες, που, πραγματικά, αποτυπώνουν
μια δυσάρεστη εικόνα. Είναι αξιοσημείωτο
ότι δύο άνθρωποι έχουν ενδιαφερθεί
μέχρι τώρα ουσιαστικά για το Σούλι.
Το 1927,
ο αείμνηστος βουλευτής Ιωαννίνων Α.
Μυλωνάς και γαμπρός του στρατηγού Παναγ.
Γ. Δαγκλή, απογόνου της ομώνυμης
σουλιώτικης οικογένειας, ανέλαβε
πρωτοβουλίες για την διάσωση του
ιστορικού χώρου του Σουλίου. Σε
σχετική πρόταση νόμου, που κατέθεσε το
1927 στην Ελληνική Βουλή, πρότεινε ως
αναγκαία μέτρα για τη συντήρηση και
αξιοποίηση του τόπου,τη διάνοιξη δρόμου
προσέλευσης στο Σούλι, τη διάσωση των
οικιών από την πλήρη κατερείπωση, την
κατασκευή ξενώνα, τη συντήρηση εκκλησιών
και φρουρίων, καθώς και την εκμίσθωση
από το δημόσιο των βοσκοτόπων του Σουλίου
σε κτηνοτρόφους της περιοχής, ώστε από
τα έσοδα των ενοικιάσεων να ενισχυθεί
η συντήρηση των μνημείων του τόπου. Και
ο αείμνηστος συγγραφέας Βασίλης Κραψίτης,
που ως πρόεδρος του Συλλόγου "ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ" καθιέρωσε τις εορτές
Σουλίου και συνετέλεσε στη θεσμοθέτηση
του πανελλήνιου χαρακτήρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου