Τη
θυμόμαστε τη γιαγιούλα μας, γιατί τα
Ηπειρώτικα χωριά «τέλειωσαν», η προσμονή
«ε, δεν πάει άλλο», τα όνειρα καταβυθίστηκαν
στη λούμπρ’ της μοναξιάς και της
ερήμωσης, της ξενιτιάς και του μαρασμού.
Και εκείνες οι ψυχούλες που στην ουσία
έμειναν εκεί, περιμένουν το Σαββατοκύριακο
τα παιδιά που θα ‘ρθουν να τους δουν.
Γι’ αυτό στα χωριά της Ηπείρου φτάσαμε
«σε κάθε κούτσουρο να ξύνεσαι και σε
κάθε τούφα να τσιρλίζεσαι» και να μην
σε παίρνει κανένας χαμπάρ’. Το έλεγε
και το ξανάλεγε η γιαγιά. «Θάρθ’ καιρός
που τα πρόβατα θα σταλίζουν κάτω από
τον πλάτανο στην πλατεία». Και ήρθε. Η
ξενιτιά τα έφαγε τα χωριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου