Μια συζήτηση με το Χρήστο Τούμπουρο για την επανέκδοση της εφημερίδας της Πανηπειρωτικής.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

1. Μετά από τόσα χρόνια περιμέναμε αυτό το μεγάλο βήμα που είστε και ο πραγματικός δημιουργός αυτού του εγχειρήματος. Πώς φτάσατε σε αυτή την ιδέα να την κάνατε τελικά πράξη;

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας, η μεγαλύτερη αποδημική οργάνωση εμπεριέχει στους κόλπους της πάνω από τετρακόσια Ηπειρώτικα σωματεία. Η δράση της είναι πολυσχιδής και έντονη. Ιδιαίτερα στον τομέα του πολιτισμού και της προώθησης της Ηπειρώτικης παράδοσης η συμβολή της είναι ουσιαστική. Δυστυχώς από το 2002 η «Πανηπειρωτική», η εφημερίδα της ΠΣΕ, για πολλούς λόγους, σταμάτησε να εκδίδεται. Είναι αλήθεια πως από τότε όλα τα Συμβούλια διαπίστωσαν την εξαιρετική αυτή έλλειψη ενημέρωσης. Όλες οι παρατάξεις είχαν στο πρόγραμμά τους την επανέκδοση της εφημερίδας και όλα τα Διοικητικά Συμβούλια ως κύρια δράση της τόνιζαν την επανέκδοσή της. Και έτσι πέρασαν τα χρόνια με την εξαιρετική αυτή έλλειψη που στην ουσία λειτουργούσε ως εμπόδιο στη δράση του εκάστοτε Διοικητικού Συμβουλίου.

Εμένα προσωπικά η επανέκδοση της εφημερίδας ήταν το βασικό που με απασχολούσε. Έτσι στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο, μετά τη συγκρότησή μας σε σώμα, εισηγήθηκα την επανέκδοσή της. Το ΔΣ ομόφωνα ενέκρινε την εισήγησή μου. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε το πρώτο ήδη δεκαεξασέλιδο φύλλο της εφημερίδας «Πανηπειρωτική», όργανο της ΠΣΕ.

Ως Έφορος Τύπου έχω την ευθύνη της έκδοσης, αλλά νομίζω πως πρέπει να τονίσω ότι η σύνθεση της Συντακτικής Επιτροπής, την οποία κοσμεί βέβαια και η παρουσία σας, είναι τέτοια που εγγυάται απόλυτα την επιτυχία, τουλάχιστον από την πλευρά του περιεχομένου. Η «Πανηπειρωτική» είναι απαραίτητη και χρειάζεται. Την έχουμε ανάγκη. Το διαπιστώσαμε, το πιστέψαμε και τώρα το πραγματοποιήσαμε.

2.Ποιές ήταν οι δυσκολίες σε αυτό το εγχείρημα

Μια εφημερίδα που διέκοψε την έκδοσή της πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια! Μόνο κάτι, επαναλαμβάνω, κάτι φύλλα βρήκαμε. Είναι μια πονεμένη ιστορία πώς χάθηκε ολόκληρο το αρχείο. Εν πάση περιπτώσει είχα ένα χαρτί και ένα μολύβι. Το ξαναστήσαμε. Και στην πορεία θα βελτιωνόμαστε συνεχώς. Το χρωστάμε στη γενέτειρα. Στην Ήπειρο της καρδιάς μας.

3. Ως έφορος τύπος της Πανηπειρωτικής τι περιμένετε;

Μπορώ να πω ότι ήδη κοντεύουν να τελειώσουν οι εργασίες για την ανατύπωση του ψηφιακού δίσκου που εξέδωσε η ΠΣΕ το 2007 και αφορά τα μαρτυρικά χωριά της Ηπείρου. Μια εξαιρετική –πρωτότυπη και πρωτόγνωρη- προσπάθεια της Πανηπειρωτικής. Σκοπός μας είναι να μοιραστεί σε όλα τα σχολεία της Ηπείρου. Η καλύτερη βιωματική γνώση. Πραγματικά θα είναι μια αληθινή προσφορά στα ηπειρωτόπουλα και μια σπουδαία συνεισφορά στην γνώση της ιστορίας του τόπου μας.

3. Την επόμενη εβδομάδα παρουσιάζετε το τέταρτο σας βιβλίο. Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία και ποιά τα επόμενα σχέδιά σας;

Και στα δικά μου. Την Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου (18.00) στην αίθουσα της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας παρουσιάζω το τέταρτο βιβλίο μου με τον τίτλο: «Τραγουδώντας την ξενιτιά». Μια καθαρή-βιωματική θεώρηση του προβλήματος της ξενιτιάς που την έζησε για τα καλά η Ήπειρος και την ένιωσε απόλυτα στο πετσί του ο Ηπειρώτης και η Ηπειρώτισσα. Και δυστυχώς η Ήπειρος ζει και πάλι το πρόβλημα της ξενιτιάς. Με άλλη μορφή, δεν έχει σημασία, αλλά τη ζει την ξενιτιά.

Θα συνεχίσω με ένα ακόμη βιβλίο με τον τίτλο: «Τραγουδώντας στον γάμο». Και ο γάμος έχει ξενιτιά. Καλά να είμαστε. «Έχουμε τράτα μπροστά μας», όπως θα λέγαμε στα Τζουμέρκα και στα Ραδοβίζια. Δεν έχω την εντύπωση ότι είμαι συγγραφέας. Δεν το θέλω αυτό. Ηπειρώτης είμαι. Τον ηπειρώτικο καημό βιώνω. Αν το πετυχαίνω, αυτό οι αναγνώστες θα το πουν.

Σας ευχαριστώ πολύ, καλή επιτυχία σε όλα τα έργα σας.

Κατερίνα Σχισμένου