Αναγνώστης επισημαίνει ότι είναι τόσο συχνές και τόσο πειστικές οι επικρίσεις για άστοχες μετονομασίες χωριών της Θεσπρωτίας, που έγιναν κατά τα παλιότερα χρόνια, και τονίζει την ανάγκη να επανέλθουν τα παλαιά ονόματα, αν δεν είναι δυνατόν επίσημα, τουλάχιστον στη χρήση μεταξύ των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι, έως ένα σημείο, υπήρχε λόγος για μια συντηρητική εκκαθάριση ή αποκατάσταση στην ορθή εκφορά τους ορισμένων τοπωνυμίων, φαίνεται όμως ότι επικράτησε τόσο εξεζητημένη υπερβολή, ώστε όχι μόνο δόθηκαν άστοχα ονόματα, αλλά και πολλαπλή επανάληψή τους έχει γίνει ανά την Ελλάδα σε αφόρητο βαθμό. Υπάρχουν 6 Αμπελώνες, 6 Χαραυγές, 21 Αχλαδιές, 7 Κρυόβρυσες, 22 Κρυονέρια, 26 Μηλέες, 63 Νεοχώρια, 10 Νεράϊδες, 5 Πολύδροσα, πολλές Καλλθέες κ.λπ. Με αδικαιολόγητες αλλαγές ονομάτων κόπηκε ο δεσμός των τόπων με την ιστορία τους. Για παράδειγμα με το όνομα Πέντε Εκκλησιές συναντάνε την παλαιά Ουζντίνα, που ήταν ακμαίος βυζαντινός οικισμός. Με το όνομα Νεράϊδα, συναντάμε τη Μενίνα, όπου έγινε η ιστορική μάχη εναντίον των Γερμανών κατακτητών και των Μουσουλμανοτσάμηδων συνεργατών τους. Και υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις, που το σύνολό τους αποτελεί ζήτημα μεγάλης σημασίας και από πρακτική και από ιστορική άποψη. Το τότε Συμβούλιο αλλαγής των τοπωνυμίων, αρχές της δεκαετίας του 1960, αποκηρύσσει ως "ξένα", μαζί με τα Σλαβικά και τα Τουρκικά, και τα Αρβανίτικα τοπωνύμια. Λάθος. Αγνοείται ότι οι Αρβανίτες της Κάτω του Γενούσου χώρας, δηλαδή της Βορείου Ηπείρου, από τους οποίους προέρχονται όσοι κατέβηκαν από τον 11ο έως τον 15ο αιώνα στην υπόλοιπη Ελλάδα, ήταν "Ηπειρωτικά φύλα και ένιοι αυτών δίγλωσσοι", όπως τους χαρακτηρίζει ο Στράβων. Οι Αρβανίτες έχουν ελληνική καταγωγή και συνείδηση και υπήρξαν ο ακοίμητος εχθρός και διώκτης των Τούρκων κατακτητών της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου