Μηλιανά Άρτας. Δείτε τα video

Δείτε τα video

Μηλιανά

Τα Μηλιανά (Τοπική Κοινότητα Μηλιανών - Δημοτική Ενότητα ΤΕΤΡΑΦΥΛΙΑΣ), ανήκουν στον δήμο ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ της Περιφερειακής Ενότητας ΑΡΤΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".

Η επίσημη ονομασία είναι "τα Μηλιανά". Έδρα του δήμου είναι η Άνω Καλεντίνη και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, τα Μηλιανά ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Μηλιανών, του πρώην Δήμου ΤΕΤΡΑΦΥΛΙΑΣ του Νομού ΑΡΤΗΣ.

Τα Μηλιανά έχουν υψόμετρο 698 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,2650925069 και γεωγραφικό μήκος 21,3389181028. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στα Μηλιανά θα βρείτε εδώ.

Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη

Ο νέος καλλικρατικός Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη συστάθηκε με τις διατάξεις του Νόμου 3852/2010 (ΦΕΚ 87/Α') - Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης − Πρόγραμμα Καλλικράτης αποτελούμενος από τους δήμους Ηρακλείας, Γεωργίου Καραϊσκάκη, και Τετραφυλίας, οι οποίοι καταργήθηκαν. Έδρα του δήμου ορίστηκε η Άνω Καλεντίνη και ιστορική έδρα οι Πηγές Τετραφυλίας. Ο Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη έχει χαρακτηριστεί ως ορεινός.

Ο Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει πληθυσμό 9.016 άτομα , ενώ η έκτασή του είναι 463.889 στρέμματα.

Η εδαφική περιφέρεια του Δήμου Γεωργίου Καραϊσκάκη  αποτελείται από τις εδαφικές περιφέρειες των συνενούμενων δήμων Ηρακλείας, Γεωργίου Καραϊσκάκη και Τετραφυλίας. Οι καταργηθέντες δήμοι αποτελούν πλέον τις δημοτικές ενότητες του νέου δήμου, ενώ τα τοπικά διαμερίσματα των καταργηθέντων δήμων μετονομάζονται σε τοπικές κοινότητες.

Έτσι ο Δήμος Γεωργίου Καραϊσκάκη αποτελείται από τις εξής δημοτικές ενότητες:

1. Δημοτική Ενότητα Ηρακλείας, αποτελούμενη από τις τοπικές κοινότητες Άνω Καλεντίνης, Βελεντζικού, Διχομοιρίου, Ρετσιανών.

2. Δημοτική Ενότητα Γεωργίου Καραϊσκάκη, αποτελούμενη από τις τοπικές κοινότητες Διάσελλου, Δημαρίου, Κλειδίου, Πέτρας, Σκουληκαριάς.

3. Δημοτική Ενότητα Τετραφυλίας, αποτελούμενη από τις τοπικές κοινότητες Αστροχωρίου, Ελάτης, Καστανέας, Μεγαλόχαρης, Μεσοπύργου, Μηλιανών, Πηγών.

Πρώην Δήμος Τετραφυλίας

Ο Δήμος Τετραφυλίας ήταν δήμος του νομού Άρτας. Με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης εντάχθηκε στον νέο δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη. Βρισκόταν στο ανατολικότερο τμήμα του νομού, στα σύνορα με τον Καρδίτσας, με τον οποίο χωριζόταν από τον ποταμό Αχελώο. Αποτελούνταν από 7 δημοτικά διαμερίσματα, καταλάμβανε έκταση 159,8 Km² και είχε συνολικό πληθυσμό 3.792 κατοίκους (απογραφή 2001). Έδρα του δήμου ήταν το Αστροχώρι.

Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί (στις αγκύλες ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2001):

Δ.δ. Αστροχωρίου [ 309 ]

• το Αστροχώρι [ 38 ]
• η Βουτανιάδα [ 20 ]
• οι Καστανιές [ 76 ]
• ο Πλάτανος [ 175 ]

Δ.δ. Ελάτης [ 366 ]

• η Ελάτη [ 151 ]
• το Ρισέσι [ 69 ]
• η Σταυροβρύση [ 146 ]

Δ.δ. Καστανέας [ 532 ]

• η Καστανιά [ 326 ]
• η Μηλιά [ 12 ]
• ο Πέτρου [ 38 ]
• οι Τσελιγγάδες [ 30 ]
• το Φράξο [ 126 ]

Δ.δ. Μεγαλόχαρης [ 463 ]

• η Μεγαλόχαρη [ 107 ]
• ο Άγιος Γεώργιος [ 44 ]
• η Αφροξυλιά [ 61 ]
• η Κρύα Βρύση [ 83 ]
• το Λαμπίρι [ 84 ]
• τα Ποτιστικά [ 84 ]

Δ.δ. Μεσοπύργου [ 571 ]

• ο Μεσόπυργος [ 182 ]
• το Αλωνάκι (τ. η Κολτσίδα) [ 35 ]
• η Βελανιδιά [ 84 ]
• το Βουλιαγμένο [ 61 ]
• η Βρυσούλα (τ. η Αλαταριά) [ 85 ]
• τα Κανάλια [ 20 ]
• ο Παλαιόμυλος [ 104 ]

Δ.δ. Μηλιανών [ 472 ]

• τα Μηλιανά [ 164 ]
• τα Αλώνια [ 52 ]
• οι Άνω Καρυές [ 37 ]
• η Λαγκάδα [ 97 ]
• η Πέρδικα [ 115 ]
• ο Πύργος [ 7 ]

Δ.δ. Πηγών [ 1.079 ]

• οι Πηγές [ 214 ]
• ο Άγιος Βασίλειος [ 48 ]
• ο Άγιος Νικόλαος [ 146 ]
• η Αηδονιά [ 107 ]
• το Δίλοφο [ 132 ]
• η Ιτέα [ 70 ]
• ο Κασιανός [ 20 ]
• οι Μηλιές [ 263 ]
• τα Παλαιομύλια [ 46 ]
• τα Χουτιανά [ 33 ]

Μηλιανά Άρτας: Ένα στολίδι στην Ήπειρο 

Τρεχούμενα νερά, πλούσια βλάστηση και ένας ξεχωριστός παραδοσιακός οικισμός. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά στα Μηλιανά της Άρτας και για αυτό όσοι τα επισκέπτονται τα λατρεύουν.

Όλα αυτά συμπληρώνονται με το όμορφο τοπίο του Αχελώου.

Έχει ενδιαφέρον: Μια βόλτα στα στενά του χωριού θα σας χαλαρώσει και θα δείτε τα πετρόκτιστα σπίτια με τις αυλές μέσα στο πράσινο. Μεγάλο ενδιαφέρον επίσης έχουν και τα γειτονικά χωριά αλλά και η πόλη της Άρτας. Τους καλοκαιρινούς μήνες σημείο συνάντησης της νεολαίας είναι ο ποταμός, όπως μας γράφει και παρακάτω η Βιβή.

Τι να δοκιμάσουμε: Τα χωριά στην ευρύτερη περιοχή φημίζονται για το τσίπουρο, το ξινόγαλο, το γιαούρτι, τα καρύδια και τις πίτες με αγριόχορτα.

Η Βιβή Παπακώστα μας έστειλε τις φωτογραφίες από το χωριό της και μας έγραψε μεταξύ άλλων: «Το αγαπημένο μου μέρος είναι φυσικά το χωριό μου, ορεινά στην Άρτα, λέγεται Μηλιανά. Είναι μικρό χωριό, δεν έχει μαγαζιά ή τουρισμό για να κάνεις δραστηριότητες, όμως η νεολαία μας το αγαπάει πολύ, μαζευόμαστε από όλα τα γύρω χωριά και περνάμε τέλεια! Βλέπεις από τις φωτογραφίες πόσο όμορφα είναι, τα καλοκαίρια κ αιΠάσχα προτιμάμε να πάμε εκεί, παρά οπουδήποτε στην Ελλάδα. Έχουμε και "το δικό μας νησί " όπου λέμε τον Αχελώο και κάθε χρόνο διοργανώνουμε πάρτι από το πρωί ως το βράδυ!  (φαίνεται στις φωτογραφίες που έστειλα)».

Δείτε τις φωτογραφίες:

http://www.mariailiaki.gr/

Μονή Ροβέλιστας - Ιστορική Μ. Σέλτσου, (περιοχή Ραδοβυζίων)

Διαδρομή:	1) Πέτα - Μ. Ροβέλιστας - Άνω Καλεντίνη - Αστροχώρι - Πηγές - Μ. Σέλτσου (75χλμ.)
Παρεκβάσεις:	1) Σέλτσο - Μηλιανά - Ελάτη - Καστανιά (25χλμ.)
	2) Αστροχώρι - Μεγαλόχαρη - Μεσόπυργος - Αχελώος (20χλμ.)

Στο 22ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Άρτας - Τρικάλων υπάρχει διχαλωτή διακλάδωση. Ακολουθούμε το δεξιό δρόμο που πάει στην Καρδίτσα, και ταξιδεύουμε έχοντας απέναντί μας το μακρινό ορεινό ανάγλυφο του Γάβρογου και της κορφής του Τζούρας, (Αστρί), που 'χει στη μέση της πράσινης ποδιάς της άσπρο κεντίδι της, την Παναγιά Ροβέλιστα, βιγλάτορα απ' το ξάγναντο, που μας κοιτάει σα να μας γνέφει, μη χάσουμε το δρόμο της. Λίγο μετά τη γέφυρα του ποταμού της Καλεντίνης βρίσκουμε την πινακίδα που θα μας οδηγήσει σ' αυτό το ξακουστό στην Ήπειρο γυναικείο μοναστήρι. Σε 15΄ είμαστε εκεί. Όλα δίνουν χαρά στα μάτια μας: η θέση του, τα κτίσματά του, το νοικοκυριό του! Κατά πώς το θέλει η παράδοση, η ίδια η Παναγία διάλεξε αυτό το ξάγναντο, λες και το 'θελε να το 'χει υποπόδιό της για να κατοπτεύει τις ατέλειωτες λοφοσειρές που απλώνονται μπροστά της - ξεθυμάσματα των βουνών του Ραδοβυζίου - και να σκεπάζει με τη μπόλια της τα χωριά της Αθαμανικής Ηράκλειας, τον κόσμο και το βιος τους. Η προσωνυμία της προήλθε απ' το λαϊκό ρήμα ροβολάω που σημαίνει κατηφορίζω, αφού, κατά την παράδοση, η εικόνα της Παναγιάς «ροβόλαγε» απ' το σημείο που υπόδειξε ο επίσκοπος Βελεντζικού να γίνει ναός της, σε άλλο σημείο που άρεσε στην Ίδια. Η εικόνα αυτή είναι το πολυτιμότερο κειμήλιο της μονής, κι επειδή πιστεύεται πως την έφερε απ' τη Ρωσία κάποιος μοναχός, οι ντόπιοι την ονομάζουν και «Παναγία Μοσχοβίτισσα».

Είναι άγνωστος ο χρόνος ίδρυσης της αρχικής μονής. Γνωρίζουμε ότι οι Τούρκοι την κατέστρεψαν το 1854 κατά την τοπική επανάσταση, και ξανακτίσθηκε το 1856. Επειδή όμως κι αυτός ο ναός κατάντησε ετοιμόρροπος απ' τους σεισμούς, αντικαταστάθηκε το 1976 απ' το νέο πιο επιβλητικό ναό, που κτίστηκε με περισσή μαστοριά και χάρη. Ο εξωτερικός - έξω απ' τον περίβολο - περικαλλής κι αυτός ναός, είναι πρόσφατη κατασκευή. Πιότερο όμως κι απ' τα κτίσματα εντυπωσιάζει η ανθρώπινη παρουσία. Όσες φορές να πας εκεί, οι μοναχές σε δέχονται το ίδιο πρόσχαρα και σου προσφέρουν την Αβραμιαία φιλοξενία τους. Οι ακολουθίες ντυμένες με τις μελωδικές τους φωνές, γίνονται ακουστική πανδαισία. Το μοναστήρι πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. το βράδυ της παραμονής «βουλιάζει» ο τόπος απ' το παναρτινό αντάμωμα στη χάρη Της.

Επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο και μόλις δυο βήματα πιο κει, μας υποδέχεται η αραιοκατοικημένη Άνω Καλεντίνη με ένα απ' τα τρία «κρυμμένα» πέτρινα γεφύρια της και τον παραδοσιακό της νερόμυλο. Κεφαλοχώρι των Ραδοβυζίων η Καλεντίνη, μόλο που οι εξακτινωμένοι μαχαλάδες της, δεν τη δείχνουν έτσι. Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας και μετά 15 χιλιόμετρα ωραιότατης διαδρομής, φτάνουμε στην πιο ειδυλλιακή γωνιά των Ραδοβυζίων, στις Κρανιές, όπου και οι κατασκηνώσεις της Μητρόπολης Άρτας, πνιγμένες στον έλατο.

Παίρνουμε τις αναπνοές μας, κι αφού αφήσουμε δεξιά μας το απαγγιασμένο κάτω απ' τη σκέπη της δασωμένης Τζούρας Αστροχώρι και διασχίσουμε τα Μηλιανά, τη Γρέβια και τις όμορφες Πηγές που ακουμπισμένες στις πρασιές του βουνού αγναντεύουν της Θεσσαλίας τον ορίζοντα, φτάνουμε μετά από λίγο όταν τελικό προορισμό μας: στο ιστορικό μοναστήρι του Σέλτσου.

Μοναδικό θέαμα! Όλα καλοβαλμένα απ' το χέρι του Θεού: Αριστερά ψηλά, ο Κοκκινόλακος σαν το σταυραετό στέκει περήφανος κι επιβλέπει τα πάντα. αντίκρυ του οι γραφικές κορφές των Θεσσαλιώτικων βουνών, αραδιασμένες χάνονται στο άπειρο, και κάτω, ο ρωμαλέος Αχελώος, που όπου πατάει ανοίγει φαράγγι και περνάει. Στη μέση όλου αυτού του θεσπέσιου σκηνικού, το Σέλτσο, βαλμένο, από επιδέξιων ανθρώπων χέρι αυτό, στο φρύδι φυτρωμένου μπαλκονιού, μοιάζει να θυμιατίζει της φύσης την αρμονία, πιασμένο απ' τα βράχια για να μην πέσει στο γκρεμό. Τ' όνομά του το πήρε απ' τον τούρκο αφέντη της περιοχής. (Για να το δούμε και εσωτερικά θα πρέπει πρώτα να ρθούμε σε επαφή με τον παππά του χωριού). Όμορφο κτίσμα, καλοδουλεμένοι οι τοίχοι, δικό του, ξεχωριστό σχήμα. Το 'κτισαν το 1697 δυο Αρτινοί καπεταναίοι, δε σώθηκαν όμως τα αρχικά κελλιά. Μπαίνουμε μέσα. Άλλο μεγαλείο εδώ. Γεμίζουν τα μάτια σου από κάλλος. Οι τοίχοι κατάγραφοι από εικόνες και χρώματα που λάμπουν λες και τις ζωγράφισαν χτες, σα να μην πέρασαν τόσοι αιώνες πάνω τους. Άφθαστος ο ιερέας Νικόλαος, ο καλλιτέχνης που τις έφτιαξε το 1697, αρτινός κι αυτός. Η παρουσία των δύο φουστανελάδων κτητόρων του ναού ανάμεσα στις άλλες συνθέσεις των τοιχογραφιών, είναι ικανή να μας ξυπνήσει ιστορικές μνήμες για όσα έγιναν εκεί, και που - δυστυχώς - στους πιο πολλούς, τους είναι άγνωστα. Γιατί το Σέλτσο δε λάμπει μόνο με το κάλλος και την τέχνη του. πρωτίστως λάμπει με την ιστορία του. μια ιστορία που το ντύνει με κλέος, αλλά και με δέος: Στο μοναστήρι κλείστηκαν το 1804 πάνω από χίλιοι Σουλιώτες(αγωνιστές και γυναικόπαιδα) με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη, για να γλιτώσουν απ' τη μανία των τουρκαλβανών του Αλή πασά. Παρά τη σθεναρή άμυνα, μετά τρίμηνη πολιορκία από πολλαπλάσιους εχθρούς, κυριεύτηκε τελικά το μοναστήρι. Κατά την ηρωική έξοδο που επιχείρησαν οι Σουλιώτες, σώθηκαν απ' τη σφαγή μόνο εξήντα πέντε, περί τους διακόσιους δε άμαχους - κυρίως γυναικόπαιδα - για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών, προτίμησαν να γκρεμιστούν σε βάραθρο 300 μέτρων, αναδεικνύοντας έτσι το Σέλτσο σε εθνικό θυσιαστήρι, ανάλογο ή και υπέρτερο εκείνου του Ζαλόγγου. Ανάμεσά τους ήταν και η χιλιοπαινεμένη Λένη του Μπότσαρη που έγινε σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας. το σημείο που έπεσε, ονομάστηκε «το πήδημα της Καπετάνισσας».

Επιστρέφοντας, δε μπορεί παρά να μας πιάσει θλίψη, βλέποντας τον αθεράπευτο τραυματισμό του άλλοτε εξαίσιου τοπίου, απ' την ανάγκη κατασκευής του φράγματος στον Αχελώο. Η διαδρομή: Πηγές - Αχελώος, (γέφυρα Κοράκου) - ορεινή Αργιθέα - Τύμπανο (βουνό) - Μουζάκι Καρδίτσας, θα ικανοποιήσει απόλυτα τις ευαισθησίες και τα ενδιαφέροντα των φυσιολατρών, γι' αυτό συστήνεται ανεπιφύλακτα. Ανάλογες γραφικότητες θα απολαύσει όποιος θελήσει να επισκεφθεί το μοναστήρι της Σπηλιώτισσας ακολουθώντας κάπως δύσκολη χωμάτινη διαδρομή που περνάει δίπλα απ' τη μαγευτική ορεινή λιμνούλα της Στεφανιάδας των Αγράφων.

Κατά την επιστροφή, προσφέρεται η δυνατότητα σε όσους έχει απομείνει χρόνος και διάθεση, ν' ακολουθήσουν μετά τα Μηλιανά τη βόρεια παράκαμψη που θα τους οδηγήσει στα βαθυπράσινα  χωριά Ελάτη και Καστανιά της δυτικής πλευράς του Κοκκινόλακκου, για να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ποικιλόμορφης περιοχής Ραδοβυζίων.

Ανάλογη δυνατότητα δημιουργείται στο  Αστροχώρι, την έδρα - μέχρι το 2010 - του Δήμου Τετραφυλλίας (απ' την Τετραφυλλία των Αρχαίων Αθαμάνων). Εκεί αν ακολουθήσει κανείς την νότια παράκαμψη, θα συναντήσει σε 4 χλμ. τη Μεγαλόχαρη, που πήρε τ' όνομα απ' τον ομώνυμο ναό της Παναγίας (17ου αιώνα). Το παλιό της όνομα ήταν Μπότση και μ' αυτό πέρασε στην ιστορία για τις τρεις τοπικές επαναστάσεις κατά των Τούρκων (1854, 1867, και 1878 - 79) που αν και καταπνίχτηκαν, προλείαναν το έδαφος για την απελευθέρωση της Άρτας, που δεν άργησε να έρθει, (1881). Συνεχίζοντας το οδοιπορικό, μετά από οκτώ χιλιόμετρα ειδυλλιακής διαδρομής, καταλήγουμε στο Μεσόπυργο, που «κουρνιάζει» στην πίσω δασιά πλευρά του Γάβρογου. Έχει κι' αυτός τις κρυμμένες ομορφιές του: κάτω χαμηλά, κοντά στον Αχελώο, υπάρχει παλιό πέτρινο γεφύρι και νερόμυλος, ενώ στο χαμηλό γήλοφο που ορθώνεται πίσω απ' τον ενοριακό ναό, κρύβεται φωλιασμένος μεσ' στις φυλλωσιές ο παλιός ναός της Παναγίας (1781) με τις εξαίρετες τοιχογραφίες του, και λίγο πιο κει λείψανα αρχαίου Αθαμανικού τείχους, και πυργωτής κούλιας, απ' την οποία πήρε τ' όνομα και το χωριό.

Ειδικές Διαδρομές: Απ' το Μεσόπυργο και κάτω η διαδρομή γίνεται ακόμη πιο ειδυλλιακή, κι όποιος την ακολουθήσει θα αποζημιωθεί με το παραπάνω, αφού θα 'χει την ευκαιρία ν' απολαύσει τη μαγεία του Αχελώου σε όλο της το μεγαλείο, καθώς συνεχώς θα ξεδιπλώνονται μπροστά του εικόνες απείρου κάλλους (πολύτοξες γέφυρες Αυλακιού και Βρουβιανών, εκπληκτικά «φιορδ» και μαγευτικές όψεις της λίμνης Κρεμαστών).

Η διαδρομή αυτή καταλήγει στον Εμπεσσό Αιτ/νίας, παρέχεται όμως η δυνατότητα σ' όποιον κυνηγάει παρθένα τοπία να πάει, μέσω της γέφυρας Αυλακιού ή Βρουβιανών στ' Άγραφα και το Καρπενήσι, ή να συνεχίσει τη διαδρομή απ' τον Εμπεσσό και κάτω, και να φτάσει μετά 10 χιλιόμετρα στη μαγευτική τεχνητή λίμνη του Καστρακίου στο χωριό Μπαμπαλιό. (πολύ μακρινές διαδρομές οι δύο τελευταίες, αλλά συνιστώνται ανεπιφύλακτα).

http://www.visitarta.gr/

www.romiazirou.blogspot.gr